زمان ها در زبان آلمانی

ساختارهای زبان در زبان ها به شما کمک می کند تا در رابطه با مسائل در زمان های متفاوت و با حالت های مختلف صحبت کنید. هر قدر ساختارهای زمانی زبان پیچیده تر باشد امکان نشان دادن جزئیات زمانی و رساندن بهتر مفاهیم بیشتر خواهد بود. از آنجا که ساختارهای زمانی زبان آلمانی با زبان فارسی تشابه زیادی ندارد باید از طریق تمرین و مطالعه درک زمانی این ساختارهای را در ذهن خود بسازید تا از این طریق بتوانید در زمان درست از آنها استفاده کنید تا معنی جملات ساخته شده در هر زمان را بهتر درک کنید.

به صورت عمومی زبان آلمانی دارای 6 ساختار زبانی متفاوت است.

زمان ها در زبان آلمانی

• زمان حال (Präsens)

زمان حال پرکاربرد ترین زمان در زبان آلمانی است که تا به اینجا تا حدی هم با آن آشنا شده اید. این زمان برای صحبت کردن در رابطه زمان حال و آینده مورد استفاده قرار می گیرد. در زبان آلمانی نیز مانند فارسی گاهی صحبت کردن از آینده به وسیله جملات حال صورت می گیرد.

یکی از زمان هایی که در زبان آلمانی کاربرد بسیار زیادی دارد زمان حال است. از زمان حال برای صحبت در حال و آینده استفاده شده و جملاتی عنوان می شود که می تواند زمان حال و آینده را به مخاطب نشان دهد. در زبان های دیگر نیز گاهی اوقات از زمان حال درخصوص جملات آینده استفاده می شود.

• زمان گذشته ساده (Präteritum)

زمان گذشته ساده در رابطه با اتفاقات گذشته مورد استفاده قرار می گیرد. این زمان در آلمانی به صورت عمده در نوشته ها دیده می شود و در صحبت کردن روزمره معمولا به جای آن از زمان حال کامل استفاده می شود.

در بین زمان ها در زبان آلمانی گذشته ای نیز وجود دارد که تحت عنوان گذشته ساده معرفی شده و از آن برای بیان اتفاقاتی استفاده می شود که در گذشته رخ داده است. از زمان گذشته ساده در زبان آلمانی به شکلی عمده در متون و نوشته ها استفاده می-شود و در صحبت کردن تقریبا جایی ندارد. اغلب آلمانی زبان ها از زمان حال کامل به جای گذشته ساده در صحبت های خود استفاده می کنند.

• زمان حال کامل (Perfekt)

زمان حال کامل در واقع در رابطه با گذشته صحبت می کند. از نظر گرامری این زمان وقتی مورد استفاده قرار می گیرد که در رابطه با موضوعی در گذشته صحبت کنیم و بخواهیم به تاثیر آن به زمان حال اشاره داشته باشیم. البته در صحبت کردن روزمره از این زمان به صورت عمومی برای صحبت کردن در رابطه با گذشته استفاده می شود.

در زبان آلمانی از زمان حال کامل درخصوص گذشته استفاده می شود. اگر بخواهیم از لحاظ گرامری این زمان را مورد بررسی قرار دهیم درواقع درخصوص موضوعات گذشته ای استفاده می شود که در زمان حال تاثیر داشته اند. اغلب مردمی که به زبان آلمانی صحبت می کنند از زمان حال کامل درخصوص مواردی مرتبط با گذشته استفاده شده و حالت عمومی دارد.

از زمان حال در زبان آلمانی جهت صحبت درخصوص واقعیت ها استفاده شده و افراد برای اینکه بتوانند اتفاق ها و اعمالی را که در حال صورت گرفته را عنوان کنند از زمان حال کامل در جملات خود استفاده می کنند. گاهی اوقات نیز برای نشان دادن مدت زمانی که درخصوص انجام کاری صرف شده و یا اتفاقاتی که برای آینده در زمان حال تصمیم گیری شده به کار می رود. برای ساخت زمان حال کامل باید فعل کمکی sein و یا haben به جمله اضافه شده و در کنار حالت سوم فعل استفاده شود.

• گذشته کامل (Plusquamperfekt)

زمان گذشته کامل وقتی استفاده می شود که ما در طول شرح یک واقعا در گذشته بخواهیم در مورد چیزی که پیش از آن اتفاق افتاده صحبت کنیم.

زمان ها در زبان آلمانی جایگاه مختص به خود را دارند و از هرکدام در شرایط خاصی استفاده می شود. زمان گذشته کامل نیز زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که درخصوص واقعه ای که در گذشته اتفاق افتاده صحبت می شود و قرار است مواردی را که پیش تر به وقوع پیوسته را عنوان کنند.

• زمان آینده (Futur)

زمان آینده وقتی مورد استفاده قرار می گیرد که بخواهید در مورد یک قصد یا فرض در آینده صحبت کنید.

زمان آینده از دیگر زمان ها در زبان آلمانی شناخته می شود و قرار است درخصوص موضوعی فرضی و یا قصدی برای آینده صحبت شود. اغلب مردم آلمانی زبان در صحبت های روزمره خود از زمان آینده استفاده می کنند تا بتوانند جملات را به درستی بیان کرده و منظور خود را به مخاطب برسانند.

• زمان آینده کامل (Futur Perfekt)

زمان آینده نشان دهنده فرض این است که در زمانی در آینده که در مورد صحبت می کنید (یا بعد از آن) اتفاقی افتاده یا کاری تمام شده.

از زمان آینده اغلب برای فرض استفاده می شود و افراد از این طریق می توانند منظور خود را درخصوص مسائل مورد صحبت و یا اتفاقاتی که پس از آن اتفاق می افتد و کاری انجام می شود بهتر برسانند. درواقع زمان آینده کامل فرض و گمانی را نشان می دهد که در حال انجام شده و یا قرار است در آینده انجام شود.

کاربردهای آینده کامل

درخصوص فعالیت هایی که در گذشته انجام شده فرض و گمانی عنوان می شود. در ادامه چند مثال ساده را بیان خواهیم کرد:

Er wird wohl gestürzt sein( احتمالا او افتاده بود)
Er wird eine Panne gehabt haben( او احتمالا حادثه ای داشته است)
فرض و احتمالی که در جمله به کار برده می شود نشان دهنده این است که فرد درخصوص آینده صحبت می کند.
Bis morgen wird er das Fahrrad repariert haben ( تا فردا او دوچرخه را تعمیر کرده است)

درخصوص زمان آینده کامل به طور معمول از کلماتی همچون wohl( احتمالا)، sicher( حتما)، bestimmt( قطعا) استفاده می شود که نشان دهنده فرض و احتمال است.

ساختار زمان آینده کامل

زمان ها در زبان آلمانی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار هستند. ساختاری که برای زمان آینده کامل استفاده می شود شباهت بسیاری به زمان آینده دارد. البته زمان آینده کامل تفاوتی نیز با آینده ساده دارد و به جای اینکه از مصدر فعل اصلی درساختار آن استفاده شود مصدر فعل حالت سوم در کنار مصدر فعل کمکی به کار می رود.

فعل کمکی haben در کنار بیشترین افعال زبان آلمانی به کار می رود. تنها گاهی اوقات از فعل کمکی sein استفاده می شود که عبارتنداز:

به همراه افعال ناگذری که هیچ مفعول accusative ندارند و از آن ها برای جابه جایی استفاده می شود.

با ساختار جملات مفعولی در زبان آلمانی آشنا شوید

استثنائات زمان آینده کامل

زمان آینده کامل در بین دیگر زمان های زبان آلمانی دارای استثنائاتی است که در ادامه برخی از آن ها را عنوان می کنیم.

در اغلب افعالی که حالت قوی تری دارند و حالت سوم فعل را دارند بن فعل تغییر کرده و کلمه دیگری جایگزین آن می شود. به-عنوان مثال: gehen – gegangen, bringen – gebracht

در زبان آلمانی افعالی که در انتهای بن آن ها حروف d و یا t می آید باید از افعال ضعیفی همچون et به جای t استفاده کرد. مانند: warten – gewartet

درخصوص افعالی که در انتهای مصدر آن ها ieren می آید از پیشوند ge در حالت سوم استفاده نمی شود. به عنوان مثال: studieren – studiert

در زمان آینده کامل زبان آلمانی افعالی که حالت تفکیک پذیری دارند از پیشوند ge در حالت سوم استفاده نمی کنند. مانند: verstehen – verstanden

درخصوص افعال تفکیک پذیر در زمان آینده کامل پس از پیشوند فعل باید ge استفاده شود تا کلمه عنوان شده بتواند مفهوم را انتقال دهد. همچون: ankommen – angekommen

برای شناخت زمان ها در زبان آلمانی باید به گرامر و دستور زبان آلمانی توجه داشته و هریک را در محل مناسب خود استفاده کرد. توجه به زمان در جملات موجب می شود هرجمله ای در جایگاه مناسب خود قرار گرفته

و مفاهیم نیز به درستی به مخاطبان برسد.