به گزارش سرویس اطلاعات دارویی پایگاه خبری ساعدنیوز، پرازوسین (Prazosin) یک داروی پرمصرف در دسته مسدودکنندههای گیرنده آلفا-1 آدرنرژیک است که عمدتاً برای درمان فشار خون بالا تجویز میشود. این دارو همچنین بهطور فزایندهای در درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نیز کاربرد یافته است. پزشکان معمولاً پرازوسین را در مواردی تجویز میکنند که بیمار دچار فشار خون مقاوم یا کابوسهای شبانه ناشی از PTSD باشد.
شناخت دقیق موارد مصرف، عوارض، تداخل دارویی و هشدارهای این دارو اهمیت زیادی دارد؛ زیرا مصرف نادرست آن میتواند منجر به افت شدید فشار خون یا سایر عوارض جدی شود. در ادامه این مقاله، با جزئیات کامل به بررسی این موارد خواهیم پرداخت.
پرازوسین یکی از داروهای مورد استفاده برای درمان فشار خون بالا است. این دارو با گشاد کردن رگهای خونی باعث کاهش مقاومت عروق و در نتیجه کاهش فشار خون میشود. پرازوسین معمولاً بهصورت مکمل با سایر داروهای ضد فشار خون مصرف میشود، بهویژه در مواردی که بیمار به درمانهای رایج پاسخ نمیدهد.
مصرف صحیح این دارو باعث کاهش خطر بروز سکته مغزی، حمله قلبی و نارسایی کلیوی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون میشود. باید توجه داشت که پرازوسین بهتنهایی خط اول درمان فشار خون نیست، بلکه بیشتر در صورت نیاز به درمان ترکیبی یا در فشار خون مقاوم تجویز میگردد.
یکی از کاربردهای جدید و مهم پرازوسین، درمان علائم شبانه و کابوسهای PTSD است. مطالعات نشان دادهاند که مصرف پرازوسین پیش از خواب میتواند کیفیت خواب بیماران دچار PTSD را بهبود بخشد و دفعات کابوسها را کاهش دهد. این کاربرد دارو بهخصوص در میان جانبازان جنگی یا افرادی که تجربههای روانی شدید داشتهاند، مؤثر بوده است.
اگرچه پرازوسین در این مورد هنوز بهطور کامل در همه دستورالعملها استاندارد نشده، اما بسیاری از روانپزشکان از آن به عنوان یک گزینه دارویی مکمل در کنار درمان شناختی رفتاری استفاده میکنند. دوز مصرفی در PTSD معمولاً پایینتر از دوز مربوط به فشار خون است.
مصرف پرازوسین ممکن است با برخی عوارض جانبی خفیف تا متوسط همراه باشد. شایعترین آنها عبارتاند از:
سرگیجه یا احساس سبکی سر، بهویژه هنگام برخاستن سریع از حالت نشسته یا خوابیده (افت فشار وضعیتی)
سردرد
خوابآلودگی یا خستگی
تهوع
تورم اندامها (بهویژه پاها)
این عوارض معمولاً با ادامه مصرف دارو کاهش مییابند، اما در صورت تداوم یا شدت گرفتن باید با پزشک مشورت شود.
در برخی موارد، پرازوسین ممکن است باعث عوارض جدیتری شود. از جمله:
افت شدید فشار خون و غش
تپش قلب شدید یا نامنظم
احتباس ادرار یا دشواری در ادرار کردن
واکنشهای آلرژیک مانند خارش، تورم یا بثورات پوستی
اگر هر یک از این علائم رخ داد، باید مصرف دارو متوقف شده و فوراً به پزشک مراجعه شود.
پرازوسین با برخی داروها ممکن است تداخل داشته باشد که باعث تشدید افت فشار خون یا افزایش عوارض جانبی شود. مهمترین این تداخلات عبارتاند از:
سایر داروهای ضد فشار خون (مانند متوپرولول، لوزارتان)
داروهای ضد افسردگی سهحلقهای (مثل آمیتریپتیلین)
مهارکنندههای PDE5 (مانند سیلدنافیل یا تادالافیل، که در درمان اختلال نعوظ استفاده میشوند)
الکل (که اثر آرامبخشی و افت فشار را تشدید میکند)
پیش از شروع مصرف پرازوسین، بیمار باید تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک اطلاع دهد.
اولین دوز پرازوسین بهتر است شب هنگام و در حالت درازکش مصرف شود تا از افت فشار شدید جلوگیری شود.
در بیماران سالمند باید با احتیاط تجویز شود؛ زیرا خطر افت فشار در آنها بیشتر است.
در صورت بارداری یا شیردهی، حتماً باید با پزشک مشورت شود.
نباید مصرف دارو را ناگهانی قطع کرد؛ زیرا ممکن است باعث افزایش ناگهانی فشار خون شود.
پرازوسین یک داروی مؤثر در درمان فشار خون و کنترل علائم PTSD است که در بسیاری از بیماران نتایج خوبی به همراه داشته است. با این حال، مانند هر داروی دیگری، مصرف آن باید تحت نظارت پزشک و با آگاهی کامل از عوارض و تداخلات احتمالی صورت گیرد.
اگر دچار فشار خون بالا یا اختلال استرس پس از سانحه هستید، پرازوسین میتواند بخشی از برنامه درمانی شما باشد. اما هیچگاه نباید بدون تجویز و راهنمایی متخصص مصرف شود.
برای مشاهده مطالب مرتبط با اطلاعات دارویی اینجا کلیک کنید
