به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از پارس نیوز، مسعود فراستی، در میز نقد برنامه «هفت»، به فیلم «ابلق» به کارگردانی نرگس آبیار پرداخت.
او ابتدا با کنایه و طعنه گفت:
«فیلم «ابلق» داستان ندارد و شخصی به شخصی نظر دارد و ظاهراً فیلم درباره جنبش اخیر مد شده در اروپا به نام «می تو» است اما در فیلم بیشتر «یو تو» است.»
فراستی به شیوه فیلمبرداری «ابلق» هم ایراد گرفت و افزود:
«اگر معنی و کارکرد دوربین روی دست در یک گزارش ملتهب در حال انجام خبری مثل جنگ نباشد، ادا و اطوار و بی معنی و غیرسینمایی است. دوربین روی دست برخلاف مدعیانش از قدیمی ها تا امروزی ها گرفته، مطلقاً التهاب درون را نشان نمی دهد بلکه رو به بیرون دارد. دوربینی که التهاب ما را نشان دهد، دوربین ایستاست که هیچ تکانی ندارد چون در حال کار کردن بر التهاب درونی ماست. دوربین روی دست، رویش یا کارکردش رو به بیرون است و تمام کسانی که این موضوع را متوجه نمی شوند یعنی ۹۹ درصد دوربین روی دستی های دنیا و ایران، شوخی می کنند.»
این منتقد ادامه داد:
«این هایی که دوربین روی دست کار می کنند به نظر من تنبل هستند، میزانسن بلد نیستند، فکر می کنند با دوربین روی دست نزدیک امروز دنیا و پست مدرن می شوند و نمی دانند پست مدرن، کیلومترها از کلاسیک عقب تر است.» فراستی با ذکر مثالی از سکانس های فیلم بیان کرد:
«در یک سکانس، بهرام رادان که بازیگر ابداً خوبی نیست و این جا هم خوب نیست، یک چک به دستش رسیده که این صحنه می توانست در لانگ شات برگزار شود اما دوربین روی دستش شیرجه می زند و بالا می آید و چپ و راست می رود! منِ مخاطب قرار است یک چک را در دستان رادان ببینم اگر قرار است ببینم!؟ بیشتر دوربین در حال گیج کردن مخاطب است و فقط سر درد برای مخاطب به همراه می آورد. این در حالی است که کار دوربین در سینما، ابداً فریب مخاطب نیست. دوربین در کار نباید دیده شود؛ مخاطب آمده است فیلم ببیند، یعنی جهانی را مشاهده کند و در این جهان دوربینی وجود ندارد. دوربینی خوب است که ابداً دیده نشود مثل دوربین جان فورد و آلفرد هیچکاک است که اصلا دیده نمی شود.»
زندگی خصوصی مسعود فراستی و همسرش + عکس های جذاب و دیدنی
3 سال پیش