معرفی رمان غروب بت‌ها اثر فریدریش نیچه

درباره کتاب غروب بت ها

کتاب غروب بت ها آخرین اثر فردریش نیچه در سال 1888 برای نخستین بار منتشر شد. با توجه به اینکه این اثر آخرین نوشته ی نیچه پیش از مرگش است، بهترین و پخته ترین اثر او شناخته می شود. کتاب غروب بت ها (Twilight of the Idols) در 8 فصل روایت شده است. «نکته پردازی ها و خدنگ اندازی ها» عنوان فصل است که در آن نیچه 44 عبارت و جمله را به صورت جداگانه نوشته است که هرکدام مضمونی خاص را دنبال می کنند: «شادمانی چه کم مایه می خواهد! نوای یک نی انبان و بس. بی موسیقی زندگی که زندگی نبود! آلمانی ها گمان می کنند که خدا هم آواز می خواند.»در فصل دوم «مسئله ی سقراط» نیچه مفهوم زندگی را هدف می گیرد و اندیشه های سقراط به عنوان نماینده ای از تفکر بی ارزشی زندگی را بررسی می کند: «فرزانه ترین مردان همه ی روزگاران درباره ی زندگی یکسان داوری کرده اند: زندگی به هیچ نمی ارزد... همیشه و همه جا همین آوا از دهان شان شنیده شده است: آوایی آکنده از شک، از اندوه، آکنده از بیزاری از زندگی، از نپذیرفتن زندگی». در فصل بعدی با عنوان «عقل در فلسفه» نیچه درباره ی مسائل بنیادی فلسفه مثل حقیقت، نمود و صیرورت (شدن) سخن می گوید.فصل چهارم کتاب با عنوان «اخلاق همچون ضد طبیعت» نگاهی انتقادی به دین مسیحیت به دلیل سرکوب امیال انسانی دارد. نیچه از روحانی کردن و سرکوب کردن طبیعت و هوس انسان گلایه می کند: «کلیسا با شورها با ریشه کن کردن شان می جنگد، با ریشه کن کردن به هر معنایی: روش اش، «درمان» اش، اخته گری ست. هرگز نمی پرسد که «یک هوس را چگونه می توان روحانی و زیبا و خدایی کرد؟»فصل پنجم «چهار خطای بزرگ انسان» را معرفی می کند. «جابجایی نتیجه و علت»، «رابطه ی نادرست علیت»، «علت های حاصل از وهم و خیال بشر» و «اراده آزاد» چهار خطای مطرح شده در این فصل هستند. در فصل ششم «بهبودبخشان بشریت» حقیقت و واقعیت اخلاقی انکار می شوند. همچنین، روح و اخلاق آلمانی بررسی می شود و جامعه ی آلمان رو به نابودی توصیف می شود. فصل هفتم «پویندگی های مرد نابه هنگام» نام دارد. در این فصل نیچه، از بسیاری از اندیشمندان و مکاتب مثل سوسیالیسم و آنارشیسم انتقاد می کند. به عنوان مثال «ویکتور هوگو»، دریای چرندیات و «امیل زولا»، لذت بردن از بوی گند توصیف می شوند. «داستایوفسکی» و «استاندال» تنها کسانی هستند که، نیچه آن ها را ستایش می کند. در فصل انتهایی نیز با عنوان «آنچه من وامدار باستانیان ام» نیچه از تاثیر یونانیان باستان بر افکارش سخن می گوید.

خلاصه کتاب غروب بت ها

همزمان با گسترش شهرت و محبوبیت نیچه در درون و خارج از آلمان، او احساس کرد به متنی نیاز دارد که نقش مقدمه ای کوتاه برای آثارش را ایفا کند. این متفکر بزرگ در کتاب غروب بت ها، فرهنگ وقت آلمان را ساده لوحانه و پوچ گرایانه می خواند و به شکلی گزنده، چهره های فرهنگی فرانسه، بریتانیا و ایتالیا را به باد انتقاد می گیرد. این کتاب، ارزیابی دوباره ی تمامی ارزش ها را به عنوان آخرین و مهمترین رسالت نیچه معرفی می کند و دریچه ای بسیار روشنگرانه را رو به سوی ذهن این فیلسوف بزرگ آلمانی می گشاید.

درباره نویسنده کتاب غروب بت ها

فریدریش ویلهلم نیچه، زاده ی 15 اکتبر 1844 و درگذشته ی 25 آگوست 1900، فیلسوف، شاعر، منتقد ادبی، آهنگساز آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود.نیچه در شهر کوچک روکن واقع در لایپزیک پروس به دنیا آمد. او در ابتدا در مدرسه ای عمومی و پس از آن در مدرسه ای خصوصی مشغول به تحصیل شد.نیچه پس از فارغ التحصیلی در سپتامبر 1864، به امید رسیدن به سمت کشیش پروتستان، در دانشگاه بن به تحصیل الهیات و فیلولوژی کلاسیک مشغول شد. نیچه پس از یک ترم تحصیل، به مطالعات الهیاتی خویش پایان داد و ایمان و اعتقادات مسیحی خویش را رها کرد. نیچه در سال 1869، شهروندی «پروسی» خود را ملغی کرد و تا پایان عمر، بی سرزمین ماند. او در حالی که در آلمان، سوئیس و ایتالیا سرگردان بود و در پانسیون زندگی می کرد، بخش عمده ای از آثار معروف خود را آفرید.

قسمتی از کتاب غروب بت ها

«برای تنها زیستن، یا حیوان می باید بود، یا خدا.» این گفته ی ارسطوست و مورد سوم را از قلم انداخته است: هر دو می باید بود، یعنی فیلسوف. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۲۱)

از درس های دانشکده ی جنگ زندگی.
–آن چه مرا از پای درنیندازد، قوی ترم می سازد. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۲۲)

اگر آدمی برای چرای زندگی خود پاسخی داشته باشد کم و بیش با هر چگونه ای می سازد. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۲۳)

در جست و جویی؟ دل ات می خواهد خود را ده برابر و صد برابر کنی؟ به دنبال پیروان ای؟ پس به دنبال صفرها بگرد! (کتاب غروب بت ها – صفحه ۲۴)

کسی که نتواند اراده ی خود را در چیزها بنشاند، باز هم دستِ کم معنایی را در آن ها می نشاند. یعنی ایمان می آورد که هم اکنون اراده ای در آن ها دست اندر کار است. (بنیادِ ایمان) (کتاب غروب بت ها – صفحه ۲۵)

نفرت از دروغ و ریا هم از سرِ حسِ شرف می تواند باشد هم از سرِ ترس: زیرا خدا فرموده است که دروغ نباید گفت: چنین کسی ترسوتر از آن است که دروغ بگوید. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۲۹)

تندترین روشنایی روز، عقلانیت به هر بها، زندگانی روشن سردِ پرواگرانه ی هشیارانه، زندگانی بدونِ غریزه، زندگانی غریزه ستیز خود جز یک بیماری نبوده است؛ بیماری ای دیگر – و نه هرگز راهی برای بازگشت به فضیلت، به سلامت، به سعادت. این که می باید با غریزه ها جنگید نسخه ای ست که تباهی زدگی می دهد: به عکس، تا زمانی که زندگی می بالد، سعادت برابر است با غریزه. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۴۲)

افسانه بافی درباره ی جهانِ دیگری جز این جهان هیچ معنایی ندارد، اگر که غریزه ی بدگویی از زندگی، خوار شمردنِ زندگی، و شک کردن به زندگی در ما قوی نباشد: که اگر باشد نیز ما داریم با خیال بندیِ یک زندگانی دیگر، یک زندگانی بهتر، در حقیقت از این زندگی انتقام می گیریم. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۵۰)

طبیعتِ اخلاق ستیز، یعنی کم و بیش هر گونه اخلاقی که تا کنون آموزنده اند و ارج نهاده اند و اندرز گفته اند، به عکس، درست رویاروی غریزه های حیاتی می ایستد و گاه پنهانی و گاه با صدای بلند و گستاخانه این غریزه ها را محکوم می کند؛ و هنگامی که می گوید «خدا در دل می نگرد.» به فرودست ترین و فرادست ترین خواهش های زندگی نه می گوید و خدا را دشمنِ زندگی می انگارد. قدیسی که خاطر خدا از وی خرسند است یک اخته ی آرمانی ست. آنجا که ملکوتِ خداوند آغاز می شود، زندگی پایان می گیرد. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۶۰)

در یک جمله می توان گفت تمامیِ وسایلی که با آنها بنا بوده است بشریت اخلاقی شود از بیخ و بن غیر اخلاقی بوده اند. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۸۴)

دردمند، شهدِ انتقام را دوای دردِ خود می داند. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۱۳۲)

می بایست مرگِ فیزیولوژیک را به کرسی نشاند، یعنی صورتِ راستینِ آن، به اصطلاح، مرگِ طبیعی را، که آن یک سرانجام چیزی جز مرگِ غیرطبیعی، جز خودکشی نیست. آدمی نه به دست دیگری، که به دست خود نابود می شود. اما این مرگی ست در سرزنش بارترین وضع، مرگی ناخواسته، برهنگام، مرگ ترسوها. از سر عشق به زندگی – مرگ را دیگرگونه می باید خواست: خواسته، دانسته، نه ناگهانی، نه یورش وار. و سرانجام اندرزی هم برای حضرات بدبین و دیگر تبهگان: زاده شدن هیچ کس دست او نیست، اما این خطا را که گاهی به راستی خطاست جبران می توان کرد. شر خود را کم کردن بهترین کاری است که می شود کرد و با این کار کم و بیش سزاوار زیستن می توان شد. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۱۳۵)

داستایفسکی، آن تنها روان شناسی که باری، من از او چیزی آموخته ام. آشنایی با او، نیک بختی بزرگ زندگی من بود، بزرگ تر از کشف استاندال نیز. (کتاب غروب بت ها – صفحه ۱۵۲)

شناسنامه کتاب غروب بت ها

• نویسنده: فریدریش نیچه
• ترجمه: داریوش آشوری
• تعداد صفحات: ۱۸۳
• انتشارات: نشر آگه
• نسخه صوتی:دارد
• نسخه الکترونیکی: دارد

شناسنامه کتاب صوتی غروب بت ها

• گوینده: آرمان سلطان زاده
• ناشر صوتی: آوانامه
• مدت:4 ساعت و 49 دقیقه
  معرفی رمان دیالکتیک تنهایی اثر اکتاویو پاز