به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از رکنا، سرانجام آرمان هشت ساله پسر صخره نورد هفته گذشته از کما خارج شد و توانست بدون دستگاه نفس بکشد.
پسربچه ای که هنگام برگزاری مسابقات صخره نوردی، در باشگاه ورزشی در فولادشهر اصفهان، از بلندی سقوط کرد و به دلیل نبود تشک و مسائل ایمنی به کما رفت. پدر و مادر آرمان درحالی که برای پسربچه کوچک شان که علایم حیاتی پایینی داشت، اشک می ریختند و دست به دعا برده بودند، شاهد یک معجزه بودند.
چشمان آرمان باز و بسته شد و حالا آرمان می خندد، حرف می زند و حتی می تواند کمی راه برود.
حافظه کوتاه مدت این پسربچه دچار مشکل شده، به سختی راه می رود و قدرت تکلم او پایین است، اما پدر و مادرش همین که می توانند او را در آغوش بگیرند، خوشحالند. همین که آرمان به اتاق خودش برگشته، برای پدر و مادرش یک معجزه بزرگ است. چهار نفر در این حادثه مقصر شناخته شده اند، اما پدر آرمان همچنان از هیأت صخره نوردی و کوهنوردی اصفهان شاکی است. پدر آرمان غیاثی بعد از حادثه آن قدر ناامید و بدحال بود که با هیچ کس صحبت نمی کرد، او حالا با خنده های پسرش می خندد.
آرمان دقیقا چه روزی به هوش آمد؟
روز ١٨ مهر ماه بود. ساعت هشت صبح، پزشکان به ما خبر امیدوارکننده ای دادند. درحالی که داشتیم برای پسرمان ضجه می زدیم، آن ها گفتند آرمان چشمانش را برای لحظه ای باز و بسته کرده است. هنوز به هوش نیامده بود، اما دکتر ها گفتند این مسأله بسیار مثبت است و ممکن است آرمان به هوش بیاید. بعد از آن روز بود که حال مان عوض شد و به زندگی دوباره آرمان امیدوار شدیم. چند روز بعد هم آرمان به هوش آمد.
الان آرمان به خانه آمده است؟
بله. دو هفته ای می شود که از بیمارستان مرخص شده و در خانه خودمان از او مراقبت می کنیم.
حالش چطور است؟
خیلی بهتر شده و با کمک ما کمی راه می رود، البته بدن او می لرزد و توان زیادی ندارد، اما با کمک ما و واکر کمی راه می رود. قدرت تکلمش هم پایین است، اما می تواند چند کلمه صحبت کند. البته حافظه اش کمی مشکل پیدا کرده است. درواقع حافظه کوتاه مدتش از بین رفته و مسائل را فراموش می کند، اما دکتر ها می گویند این مسأله موقتی است و به احتمال زیاد تا چند ماه آینده خوب خواهد شد.
روز حادثه را به یاد دارد؟
گاهی به یاد می آورد و حالش بد می شود، گاهی هم اصلا آن روز را به یاد ندارد و چیزی در خاطرش نیست. درواقع از روز حادثه به بعد را به سختی به یاد می آورد. مثلا اگر اتفاقی روز قبل بیفتد، آن را فراموش می کند، ولی گذشته را خوب به یاد دارد و چیزی را فراموش نکرده است.
درد هم دارد؟
فقط در استخوان پای راستش درد دارد. آن هم به خاطر شکستگی لگنش است. وقتی درد دارد گریه می کند. گاهی وقت ها هم روز حادثه را به یاد می آورد و اشک می ریزد، اما ما با یادآوری خاطرات خوب، سعی می کنیم او را بخندانیم. همین که خنده پسرم را می بینم، همه زجر هایی را که کشیدیم، فراموش می کنم.
هزینه های درمان آرمان را خودتان پرداخت کردید؟
بله. همه را خودم پرداخت کردم، مشکل خاصی از این بابت نداشتم. من فقط می خواهم مقصران این حادثه مشخص و مجازات شوند تا این اتفاق برای فرد دیگری نیفتد و تکرار نشود. زجری که در این مدت ما کشیدیم، بسیار سخت بود، دوست ندارم این بلا سر خانواده دیگری بیاید.
مقصران حادثه مشخص شده اند؟
بعد از بررسی های لازم، چهار نفر ازجمله حمایتچی، برگزار کننده مسابقه، داور و مربی مقصر شناخته شده اند. اما ما هیأت صخره نوردی و کوهنوردی اصفهان را مقصر اصلی این حادثه می دانیم. با این حال آن ها از برگزاری چنین مسابقه ای اظهار بی اطلاعی می کنند.
چطور اظهار بی اطلاعی می کنند؟
می گویند از برگزاری این مسابقه اطلاعی نداشته اند. برگزار کننده مسابقه هم مجوز نداشته، ولی ما مطئنیم آن ها از این مسابقه اطلاع داشته اند. مقصر اصلی آن ها هستند و باید این مسأله روشن شود.
از کجا مطمئن هستید که آن ها از برگزاری این مسابقه اطلاع داشته اند؟
دختر و خواهر دبیر هیأت کوهنوردی و صخره نوردی اصفهان در این مسابقه حضور داشتند. همین مسأله دلیلی است بر این که آن ها در جریان چنین مسابقه ای بودند. اما این دو نفر می گویند موضوع برگزاری مسابقه را به رئیس هیأت کوهنوردی و صخره نوردی اعلام نکرده اند.
در حال حاضر خواسته شما چیست؟
ما در این مدت سختی های زیادی کشیدیم. کنار بستر پسرم که فقط با دستگاه نفس می کشید، ضجه های زیادی زدیم و تصورمی کردیم که او را از دست داده ایم. پسر کوچک و قهرمان من جلوی چشمانم سقوط کرد و هنوز هم لحظه سقوط او را نمی توانم فراموش کنم، برای همین نمی خواهم این اتفاقات برای فرد دیگری بیفتد و خانواده دیگری زجر های ما را تحمل کنند. تنها خواسته ما این است که مقصران اصلی شناسایی و مجازات شوند. به جز این چهار نفر، هیأت صخره نوردی هم مقصر است و ما تا آخر پیگیر این مسأله هستیم.
