به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، اینکه حمله سایبری رژیم صهیونیستی عامل این انفجار بود یا توسط عوامل نفوذی در خود مجموعه انجام شده، مسأله دوم است، مسأله اول اینست که همه معتقدند این انفجار، کار رژیم صهیونیستی بوده. درست به همین دلیل است که معتقدیم این ضربه دشمن می تواند سودمند باشد و تکانی به وجدان های خواب آلوده بدهد.
از کلمه "می تواند" به این دلیل استفاده می کنیم که تبدیل کردن این تهدید به فرصت، از اختیارات مسئولین خودمان است. آنها اگر اراده کنند می توانند اعلام «کفایت جنگ قدرت» کنند که در اینصورت می توان این تهدید و تمام تهدیدهای دشمن را به فرصت تبدیل کرد ولی اگر در وانفسای ضربه زدن های دشمن و ضربه پذیر بودن های ما هیچ اراده ای برای پایان دادن به جنگ قدرت وجود نداشته باشد و حضرات همچنان بر طبل منیت ها بکوبند و همدیگر را به خیانت و فساد و حتی جاسوسی و مأمور این و آن قدرت خارجی بودن متهم کنند، قطعاً ضربه هائی که دشمن به ما وارد می کند علاوه بر اینکه مؤثر خواهد بود، ادامه نیز خواهد یافت.
همینجا این را هم اضافه کنیم که «جنگ قدرت» با رقابت های سالم سیاسی برای به دست آوردن قدرت تفاوت دارد. جنگ قدرت بر پایه بی اخلاقی، بی قانونی و بی انصافی استوار است ولی رقابت سالم برای به دست آوردن قدرت، مبتنی بر اخلاق و انصاف و قانون است.
نفس انتخابات اگر سالم، آزاد و با رعایت چارچوب های قانونی انجام شود، قوی ترین مشوق برای رقابت سالم سیاسی است. وجود قانون، لازم است اما آنچه قانون را به ثمر می رساند پای بندی به آن و نظارت بر اجرای صحیح آنست. اگر بهترین قانون را داشته باشیم ولی به آن عمل نکنیم، «رقابت» به «جنگ» تبدیل می شود و درست از همین نقطه است که «جنگ قدرت» پا می گیرد و کشور را به مسیر انحرافی می کشاند.
حوادث تلخ ماه های اخیر که دو انفجار در تأسیسات هسته ای نطنز و شهادت محسن فخری زاده مشخصاً در رأس آنها قرار دارند و همگی توسط رژیم صهیونیستی انجام شده اند، نشان دهنده ضایعات بزرگی هستند که در اثر مشغول بودن مسئولان و دستگاه های مختلف و متولیان آنها به جنگ قدرت، فرصت به وقوع پیوستن یافته اند.
انفجار اول که در سال گذشته در محل نصب سانتریفیوژها صورت گرفت، نتوانست هشدار لازم را به بازیگران جنگ قدرت بدهد. ترور شهید فخری زاده نیز که مدتی بعد از آن اتفاق افتاد علیرغم وضوح زیادی که داشت نتوانست به جنگ قدرت پایان دهد. حالا که بار دیگر به فاصله ای کم در همان محل سابق، انفجار رخ داده و سانتریفیوژهائی را از کار انداخته، باز هم مطالبی گفته و نوشته می شود که نه تنها نشان دهنده پدید آمدن اراده ای برای پایان دادن به جنگ قدرت نیستند، بلکه عده ای درصدد شعله ورتر ساختن آتش این جنگ هستند!
کاملاً مشخص است که رژیم صهیونیستی این انفجار را به وجود آورده تا مانع برداشته شدن تحریم ها توسط آمریکا شود و مذاکرات وین به نتیجه موردنظر جمهوری اسلامی ایران نرسد.مخالفت های چند روزگذشته نتانیاهو و سران رژیم صهیونیستی با مذاکرات وین نشان داد آنها درصدد هستند از هر راه که بتوانند در این زمینه کارشکنی کنند تا ملت ایران همچنان زیر فشار سنگین تحریم ها بماند. تردیدی نیست که انفجار این هفته تأسیسات نطنز با همین هدف صورت گرفته است. با اینحال بسیار قابل تأمل است که بعضی افراد بگویند و بنویسند حالا که اسرائیل چنین ضربه ای به ما وارد کرده، ما نباید به مذاکره برای رفع تحریم های آمریکا ادامه دهیم! این، یعنی در زمین دشمن بازی کردن، به تنور داغ جنگ قدرت دمیدن و کارشکنی کردن علیه تلاش هائی که برای حل مشکلات کشور صورت می گیرد.
اکنون بعد از ضربه سوم وارد شده توسط رژیم صهیونیستی به کشورمان در مدت کوتاه چند ماه اخیر اگر قرار است به خود بیائیم، باید دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی خود را مورد بازبینی جدی قرار دهیم و منافذی که دشمن توانسته از آنها رخنه کند را پیدا کنیم و مسدود نمائیم. ما نه تنها چنین نمی کنیم، بلکه امکانات و هزینه های فراوانی را صرف ساختن مجموعه های تلویزیونی برای قدرتمند نشان دادن خودمان در زمینه های اطلاعاتی و امنیتی و متهم ساختن مسئولین کشور خودمان به جاسوسی و عامل نفوذی دشمنان بودن می کنیم.
اینکه این روزها فضای مجازی پر است از کنایه های تلخ کاربرانی از کشور خودمان که فصل سوم «گاندو» را به چگونگی رخ دادن انفجارهای نطنز و شهادت فخری زاده و سرقت اسناد هسته ای اختصاص بدهید، خوشایند هیچیک از دلسوزان کشور و نظام و انقلاب نیست، ولی با کمال تأسف واقعیتی است که اکنون توسط مردم همین کشور مطرح می شود.
آیا زمان آن فرا نرسیده که اگر تعالیم دینی، نصایح دلسوزان، هشدارهای مردم و خون شهدا حضرات نقش آفرین در جنگ قدرت را به این نتیجه نمی رساند که دست از این جنگ بردارند، لااقل ضربه های پیاپی دشمن موجب شود برای جلوگیری کردن از تهدیدهائی که همه را هدف قرار داده، این جنگ را متوقف کنند؟!
