بی حسی موضعی نوعی کنترل درد است که در طی اعمال جزئی برای بی حس کردن ناحیه کوچکی که احتمال بروز درد در آن وجود دارد استفاده می شود. این درمان بر هوشیاری بیمار تأثیر نمی گذارد. بی حس کننده های موضعی برای عمل های دندانپزشکی یا برای بی حس کردن نواحی کوچک روی پوست که نیاز به بخیه دارند، استفاده می شود. بی‌حسی موضعی معمولاً برای جراحی جزئی استفاده می‌شود که می‌توانند در زمان کوتاهی تکمیل شوند و زمانی که فرد بتواند در همان روز به خانه بازگردد.
بوپیواکائین به طور کلی برای ایجاد بی‌حسی موضعی و یا منطقه‌ای یا اپیدورال در ناحیه کمر و یا خاجی و انسداد در ناحیه زیر عنکبوتیه و از طریق انفیلتراسیون یا انسداد عصبی در دندانپزشکی به کار می‌رود.
قلبی عروقی: برادی کاردی، بی کفایتی قلب، شوک، بلوک قلبی، افت فشارخون، آریتمی بطنی
سیستم اعصاب مرکزی: اضطراب، التهاب عنکبوتیه، سرکوب سیستم اعصاب مرکزی، تحریک سیستم اعصاب مرکزی، لرز، فلج اعصاب مغزی، سرگیجه، سر درد، کرختی موضعی (پرینه)، مننژیسم، فلجی، فلج پاها، خواب رفتگی اندام، بیهوشی ماندگار، بی قراری، تشنج، لرزش
گوارشی: بی اختیاری مدفوع، عدم کنترل اسفنکتر مقعد، تهوع، استفراغ
ادراری تناسلی: طولانی شدن پروسه زایمان، اختلال جنسی (از دست دادن عملکرد)، بی اختیاری ادرار، احتباس ادرار
هماتولوژی و انکولوژی: مت هموگلوبینمی
ازدیاد حساسیت: واکنش ازدیاد حساسیت
عفونی: مننژیت عفونی
عصبی، عضلانی و اسکلتی: سستی، کمردرد، ضعف اندام های انتهایی، لرزش
چشمی: تاری دید، تنگی مردمک
گوشی: وزوز گوش
تنفسی: آپنه، هیپوونتیلاسیون یا کاهش تعداد تنفس (معمولا مرتبط با تزریق غیر عمدی تحت عنکبوتیه در حین بی حسی زیاد نخاعی)، فلج تنفسی
بی حس کننده های موضعی که در ویال های چند دوزی نگهداری می شوند حاوی نگهدارنده هستند و نباید به صورت اپیدورال استفاده شوند.
کارایی و بی خطری بوپیواکائین به دوز مناسب, تکنیک صحیح, احتیاط کافی و آمادگی برای مواقع ضروری بستگی دارد.
