اصطلاح بیهوشی اولین بار در سال 1846 میلادی توسط الیور وندل هلمز بر مبنای منشأ یونانی آن، یعنی «بدون حس»، به ویلیام مورتون پیشنهاد شد. البته، با توجه به اینکه برخی حواس اولیه حتی در بیهوشی عمیق هم باقی میمانند، مناسب تر است که بیهوشی را یک وضعیت بیحرکتی بدون درک فرض کنیم. به عبارت سادهتر بیهوشی از دست دادن حس درد یا آگاهی در یک عمل جراحی است. بیهوشی دارای اقسام موضعی، منطقهای یا بهطور عمومی است و بسته به نوع عمل و شرایط سلامت فرد ممکن است متفاوت داشته باشد. مفاهیم بیهوشی و فراموشی، با مفهوم خودآگاهی گره خوردهاست. به همین صورت، فرد میتواند در طول بیهوشی، رؤیا (حالتی از خودآگاهی ذهنی) ببیند و بدون وجود هیچ نشانهای، از فرایند بیهوشی و اتفاقات رخ داده هنگام عمل، آگاهی داشته باشد. برآورد شدهاست که حدود 22 درصد از افراد، طی بیهوشی عمومی، خواب میبینند و 1 یا 2 نمونه از هزار نفر، دچار آگاهی از بیهوشی میشوند.
عامل کمکی برای القاء و حفظ و بیهوشی در اعمال جراحی
عامل ضد درد در مراقبتهای بیهوشی بلافاصله بعد از عمل جراحی به کار میرود.
بی حسیهای موضعی و ناحیه ای در شرایط تحت کنترل
آلفتانیل
دیفن هیدرامین
سولفامتوکسازول
دانترولن
مپریدین
دسفلوران
هیدرومورفون
فنتانیل
کلرفنیرامین
ایزوفلوران
اس سیتالوپرام
استامینوفن
تیوپنتال
پروپوفول
پنتوپرازول
متوکلوپرامید
تیوتروپین
میدازولام
اوندانسترون
ویتامین B کمپلکس
این لیست تمام دارو هایی که با این دارو تداخل دارند نیست و دارو های بدون نسخه و ویتامین ها و محصولات گیاهی نیز می توانند با این دارو تداخل داشته باشند.
به دلیل اثر کوتاه مدت داروی رمی فنتالین، طی 10-5 دقیقه بعد از انفوزیون وریدی هیچ اثر ضد دردی باقی نمیماند. برای تسکین درد بعد از عمل جراحی باید از ضد دردهای دیگر استفاده نمود. این دارو باید در لوله وریدی نزدیک به ورود به بدن بیمار تزریق گردد و بعد از اتمام تزریق، باقی مانده دارو در لوله وریدی باید پاکسازی شود، زیرا تجویز تصادفی دارو ( متعاقب تجویز مایعات و داروهای دیگر) موجب تضعیف تنفس و سفتی عضلانی در ناحیه قفسه سینه میشود.
