اروگوئه (به انگلیسی: Uruguay) کشور کوچکی واقع در جنوب شرقی آمریکای جنوبی، به پایتختی مونته ویدئو است. نام رسمی اروگوئه «جمهوری خاوری اروگوئه» و یا «جمهوری شرقی اروگوئه» است. اروگوئه ۳٫۳ میلیون نفر جمعیت دارد که ۱٫۸ میلیون نفر از آنها در منطقه کلان شهری پایتخت کشور زندگی می کنند. زبان رسمی کشور، اسپانیایی و واحد پول آن پزوی اروگوئه است. حدود ۵۸ درصد از مردم این کشور مسیحی و حدود ۴۱ درصد بی دین هستند. اروگوئه به عنوان سکولارترین کشور آمریکای جنوبی شناخته می شود. یکی از دلایل آن این است که جمعیت بومی های آمریکای جنوبی در این منطقه کم بوده و به این خاطر مبلغان مسیحی اسپانیایی در زمان استعماری کمتر به این ناحیه اعزام می شدند. حدود ۸۶ درصد از مردم اروگوئه سفیدپوست هستند. بیشتر مردم این کشور از تبار اسپانیایی و ایتالیایی اند (یک چهارم جمعیت، ایتالیایی تبار است). این کشور تا سال ۱۸۱۱ مستعمره اسپانیا بود. اروگوئه در سال ۱۸۲۵ از امپراتوری بزریل اعلام استقلال کرد و این استقلال در سال ۱۸۲۸ به رسمیت شناخته شد. اروگوئه امروزه یک جمهوری پارلمانی است.
فرهنگ اروگوئه
فرهنگ اروگوئه در ذات خود ناهمگون است؛ زیرا اروگوئه از جملهٔ کشورهایی است که مردمانش دارای ریشه های چندفرهنگی اند. اروگوئه دارای میراثی ارزشمند از سنّت های هنری و ادبی، به ویژه به نسبت اندازهٔ کوچک خود است. حضور فاتحان متناوب اسپانیایی و پرتغالی، و مهاجران ناهمگون ایتالیایی، آلمانی، سوئیسی، روس، یهودی، ارمنی و غیره، منجر به پدید آمدن سنّت هایی شده که این جمعیت متنوع را با مردم بومی یا ساکنان «چاروآ» (Charrúa) یکپارچه ساخته است. در اروگوئه خرابه ها و قلعه هایی با قدمت چندین قرن وجود دارد که متعلق به دوران استعمار بوده اند. شهرهای اروگوئه میراث معماری ارزشمندی را دربردارند، و شماری از نویسندگان و هنرمندان و موسیقی دانان را در خود پرورش داده اند. «کارناوال» و «کاندومبه» مهم ترین نمونه های تأثیر فرهنگ آفریقایی از طریق بردگان، در کنار تأثیر باورهای دینی اومباندایی هستند. سنّت های گوآرانی در نوشیدنی ملی «ماته» مشاهده می شود. موسیقی محلی و محبوب اروگوئه نه تنها در ریشه های گائوچویی، بلکه در تانگو نیز با آرژانتین اشتراک دارد.
غذای اروگوئه
- آسادو: سنت ملی، کباب انواع گوشت و نوعی سوسیس (چوریزوس) که همراه با شراب قرمز با گیرایی بالا سرو می شود.
- دولس دلچه: خوراکی شیرین تهیه شده از شیر و شکر
- پاسکوالینا: پای اسفناج که معمولاً حاوی تخم مرغ و پیاز است.
- میت (mate): چای تهیه شده از یربا (Yerba) که از کدوی میت استخراج شده و آنرا با بومبیلا (نی آهنین) به آرامی می خورند.
- امپاناداس: پای کوچک که با گوشت، زیتون، تخم مرغ و هویج پر شده است.
- مارتین طیرو: یک برش پنیر و یک برش نان شیرینی به دانه (دولسه د مصبریلو).
- سس کاروسو: سسی برای سرو کردن پاستا که از خامه، رب گوجه فرنگی، پیاز، ژامبون و قارچ تهیه شده است.
- ساندویچ چیویتو: ساندویچ حاوی گوشت گاو، گوجه فرنگی، پنیر و فلفل.
دین و زبان مردم اروگوئه
اروگوئه سکولارترین کشور آمریکای جنوبی است. این کشور دارای هیچ دین رسمی ای نیست و کلیسا و دولت از هم جدا هستند. آزادی مذهبی تضمین شده است. در حدود ۶۶ درصد از مردم اروگوئه کاتولیک رومی هستند. اکثر مردم اروگوئه نوزادان خود را غسل تعمید می دهند و در کلیسا ازدواج می کنند؛ اما در مواقع دیگر، کمتر به کلیسا می روند. یک جامعهٔ کوچک یهودی در مونته ویدئو وجود دارد (در حدود یک درصد از جمعیت) و نیز چند گروه پروتستان (در حدود ۲ درصد از جمعیت). ماکومبا و اومباندا، ادیانی با ریشهٔ آفریقایی-برزیلی، در حال حاضر سریع ترین رشد ادیان را در اروگوئه دارند. چند سازمان تبلیغ مسیحیت نیز در اروگوئه وجود دارد.
اسپانیایی زبان رسمی اروگوئه است و تقریباً همهٔ مردم به همین زبان صحبت می کنند. زبان انگلیسی در دنیای کسب و کار، متداول است؛ هرچند یک زبان اقلیت به شمار می رود؛ همچنان که زبان های فرانسوی و ایتالیایی اینگونه اند. زبان های دیگر، شامل پرتغالی و پورتونیول (ترکیبی از زبان های اسپانیایی و پرتغالی) است، که هر دو در مناطق شمالی کشور در نزدیکی مرز برزیل مورد استفاده اند.
سخن آخر
اگر قصد سفر به کشور اروگوئه را دارید، از مناظر دیدنی آن غافل نشوید.