آشنایی با آداب و رسوم مردم پاراگوئه

کشور پاراگوئه یا قلب آمریکای لاتین در قاره آمریکای جنوبی است که از جنوب و جنوب غربی با آرژانتین، از شرق و شمال شرقی با برزیل و از شمال غربی با بولیوی هم مرز و همسایه است. پایتخت این کشور آسونسیون است و این کشور تا سال 1811 مستعمره اسپانیا بوده است. پاراگوئه کشوری محصور در خشکی و مساحت آن ۴۰۶۷۵۲ کیلومتر مربع است. جمعیت کشور پاراگوئه تقریبا هفت میلیون نفر است و همچنین قدرت خرید در آن بالا و میزان اجاره پایین است، به همین دلیل گزینه خوبی برای سفر به شمار می رود.

تاریخ پاراگوئه

اروپایی ها برای اولین در اوایل قرن شانزدهم میلادی توانستند سرزمین پاراگوئه را کشف کنند. یک جهانگر اسپانیایی بهنام خوان د سالارز شهر آسونسیون را در این کشور بنا نهاد که امروز پایتخت این کشور محسوب می شود. در قرن هجدهم این شهر به مرکز ایالت مستعمره اسپانیایی و جایگاه اولیه هیئت جامعه ی یسوعی و محل سکنی گزینی در آمریکای جنوبی تبدیل شد. تاریخ کشور پاراگوئه دست خوش تغییرات زیادی بوده یکی از این تغییرات جنگ با آرژانتین و برزیل و اوروگوئه بین ۱۸۶۵ تا ۱۸۷۰، به قیمت از دست رفتن بیش از نیمی از مردم کشور و سرزمین های بسیار برای پاراگوئه تمام شد. پاراگوئه درتاریخ۱۴ مه ۱۸۱۱ با برانداختن متولیان اسپانیایی، استقلال خود را اعلام کرد.

دین و زبان مردم پاراگوئه

در این کشور مردم اغلب دین کاتولیک کلیسای رم را انتخاب کرده اند و تعداد بسیار کمی از مردم هستند که به سراغ دین منونیت رفته اند و برخی از مردم در تعداد بسیار محدود نیز پروتستان هستند. زبان کشور پاراگوئه اسپانیایی است و زبان گوارانی از زبان های بومی آمریکای جنوبی است که توسط سرخپوستان و مردم مستیزو به ویژه در پاراگوئه و مناطق همجوار آن تکلم می شود. زبان گوارانی یکی از زبان های رسمی کشور پاراگوئه می باشد.

فرهنگ پاراگوئه

در فرهنگ مردم این کشور آشپزی کردن یک امر بسیار محترم شمرده می شود به طوری که اگر زنی آشپزی کردن را بلد نباشد از نظر بسیاری از افراد فرد مناسب زندگی نخواهد بود و ارتباط با وی کم می شود. فرهنگ زندگی در کشور پاراگوئه به این صورت است که بسیاری از مردم همه تلاش خود را می کنند که حمایت از زندگی را در بین کودکان نیز فراهم سازند البته که کشور پاراگوئه از محدود مکان هایی است که هنوز آمار مرگ و میر در آن کم است یعنی افراد زندگی طولانی مدت را دوست دارند و سعی می کنند همه تلاش خود برای داشتن یک زندگی طولانی داشته باشند. در فرهنگ این کشور ازدواج با یک فرد غیر از تبعه کشور پاراگوئه بسیار نادر است و در صورتی که چنین اتفاقی افتد ارزیابی های لازم پیش از وصلت به صورت کامل شکل می گیرد. فرهنگ مردم کشور پاراگوئه وابسته به موسیقی و نکات مربوط به موسیقی است. موسیقی و نقاشی در این کشور دو موضوع پر اهمیت محسوب می شود. مردم در این کشور موسیقی را یک شانس خوب در زمینه هنری می دانند. استفاده ترکیبی از زبان های خاص در این کشور یک امر مهم است البته که مردم در فرهنگ خود زبان های بومی را نیز وارد کرده اند و موسیقی های مشخص در کشور پاراگوئه یکی از شرایط ایده آل محسوب می شود. فرهنگ زندگی مردم در این کشور به طور کلی زیر نظر دولت بررسی می شود.

خرافات در پاراگوئه

مردم کشور پاراگوئه در لحظه سال نو انگور می خورند و آرزو می کنند در عقاید خرافی آن ها اگر کسی این کار را نکند قطعاً پایان سال را نمی بینید( از دنیا می رود!) آنها دانه دانه انگور ها را جدا می کنند و در دهان خود می گذارند و دعا می کنند در نیمه های شب انگورها را در دهان خود گذاشته و خود را صدا می زنند تا بتوانند انگور را به پایان برسانند در این کشور مردم آنطور که فکرش را می کنید خرافاتی هستند. مردم علاقه زیادی به استفاده از لباس های سنتی دارند و در لحظه سال نو از لباس های سنتی استفاده می کنند و جشن می گیرند به طور کلی سنت های دیرینه ای که در کشور پاراگوئه دیده می شود وابسته به خرافات آنها است. به طور کلی مردم از عدد سیزده و هر آنچه به سیزده مربوط باشد دوری می کنند این مناسبتی را به این روز نسبت نمی دهند و سعی می کنند اگر جمعه ای به تاریخ سیزدهم رسید آن را جدا در نظر بگیرند و از آن دوری کنند در خرافات این کشور مردم همه سعی خود را می کنند که برای رسیدن به یک خواسته خود از لباس با رنگ سفید استفاده کنند و لباس سفید را رنگ شانس می دانند. وقتی لباس سفید بپوشند و به محل کار بروند در روند کاری پیروز می شوند این موضوع در خصوص خرید خانه در کشور پاراگوئه نیز موفقیت آمیز خواهد بود. در کشور پاراگوئه اگر نمک به صورت عمد یا سهو بر روی زمین بریزد یعنی اتفاق بدی خواهد افتاد و مشکلات زیادی را شامل می شود. مردم این کشور بر این باور هستند که انتخاب لباس مناسب برایشان با شانس خوبی همراه است.

پوشش مردم پاراگوئه

لباس های مدرن و غربی در این کشور به صورت عمده دیده می شود و جوانان کمی به سراغ لباس های محلی می روند، در این کشور استفاده از لباس های سنتی در بین روستانشیان بیشتر دیده می شود. بانوان علاقه زیادی به شال های سنتی دارند و همینطور از بلوز و دامن و برای مراسم های خاص استفاده می کنند، آقایان شلوارهای گشاد به تن می کنند و استفاده از ژاکت در این کشور بسیار زیاد است و البته که پیراهن با ژاکت در این کشور به صورت سرهمی استفاده می شود. روسری هایی که بر روی گردن قرار می گیرد در ابعاد بزرگ استفاده می شود و آقایان از پانچوهای رنگی نیز استفاده می کنند حجاب کشور پاراگوئه آزاد است اما بانوان همگی لباس های پوشیده را گزینه بهتری می دانند مشخص است که نوع پوشش افراد بر اساس لباس های خاص ارزیابی می شود. بسیاری از لباس ها در این کشور زیر نظر دولت بررسی می شود و اگر کسی بخواهد لباس نامناسبی به تن کند که مشکل ساز بوده و نظم عمومی را به هم بزند با وی برخورد صورت می گیرد. پوشش این کشور به نسبت کشورهای دیگر بهتر است و دختران جوان سعی می کنند بدن خود را بپوشانند البته که نوع پوشش افراد در کشور پاراگوئه بر اساس سادگی لباس و همینطور بر اساس طرح بندی هایی که بر روی لباس شکل می گیرد ارزیابی می شود. لباس های بدون طرح بیشتر شامل گروه های مسن است و میانسالان علاقه به این سری از پوشش ها دارد.

غذاهای پاراگوئه

لومو سالتادو یکی از غذاهای گوشتی در کشور پاراگوئه است که از باریک های گوشت گوساله تهیه شده است و در تابه های گود چینی قرار گرفته است و با سس سویا طعم خوبی دارد این غذا با حرارت بالایی سرخ شده و به طور کلی با پیاز و گوجه فرنگی بسیار خوش طعمی تفت داده می شود. این غذا گاهاً به همراه سیب زمینی سرو می شود. سویچه یک غذای بسیار خوش طعم با ماهی یا گوشت دریایی خام است و در آب لیموی ترش و یا آب نارنج قرار می گیرد و با سبزیجات معطر طعم بندی خاصی دارد. ادویه های دریایی زیادی در این غذا استفاده می شود و نکته عجیب اینکه به صورت سرد سرو می شود و مردم کشور پاراگوئه علاقه دارند این غذا را سرد سرو کنند. سس زردچوبه با جامه در کشور پاراگوئه یکی از غذاهای بسیار خوش طعم است که فلفل های زرد با طعم شیرین و تند در آن بسیار عالی هستند در این سس از گردوی خرد شده نیز استفاده می شود و گاهاً از آب مرغ برای طعم بهتر آن استفاده می شود. زیتون سیاه و تخم مرغ عسلی در این غذا بسیار خوش طعم خواهد بود. سیب زمینی در این کشور با ادویه های مختلف سرو می شود و به صورت چند لایه با مرغ نیز سرو می شود. عموماً این غذا با خلال پیاز قرمز به همراه لیمو ترش نیز سرو می شود شاید طعم این غذا به ذائقه همه افراد خوش نیاید اما گزینه خوبی محسوب می شود.

باید ها و نباید ها

• حتما یک کپی از مدرک شناسایی خود را همراه داشته باشید تا اگر به هر دلیلی متوقف شدید مشکلی پیش نیاید.
• رفتارهای زشت و با صدای بلند خندیدن در خیابان ها آن هم زمان تاریکی هوا، توجه پلیس را جلب می کند پس محتاطانه رفتار کنید.
• آب لوله کشی در این کشور قابل شرب نمی باشد. همین طور مراقب باشید که غذای تازه پخته شده میل کنید و از فروشندگان خیابانی غذا نخرید. هر چند میوه، سبزیجات، ماهی، گوشت و دیگر مواد غذایی در کشور از کیفیت بسیار بالایی برخوردار هستند.

سخن آخر

کشور پاراگوئه یکی از کشورهای زیبای آمریکای لاتین محسوب می شود که اروپایی ها آن را کشف کردند. فرهنگ آن آمیخته با فرهنگ اسپانیایی ها است. اگر قصد سفر به کشور پاراگوئه را دارید حتما قبل از سفر اطلاعات کاملی از فرهنگ و ارتباطات اجتماعی این کشور بدست آورید تا سفرلذت بخشی را تجربه کنید. و اگر اطلاعات جدیدی از فرهنگ مردم کشور پاراگوئه بدست آوردید با ما به اشتراگ بگذارید.

آشنایی با آداب و رسوم مردم کشور کامرون