برای نواختن گیتار دو روش نواختن با پیک و نواختن با انگشت وجود دارد. بسیاری از نوازندگان ترجیح می دهند با پیک گیتار بزنند و برخی از نوازندگان گیتار نیز در نوازندگی با انگشت مهارت بیشتری دارند. سوالی که برای هنرجویان در حین آموزش گیتار پیش می آید این است که نواختن گیتار با پیک بهتر است یا با انگشت؟ کدام روش آسان تر و صداد هی بهتری دارد؟ و چه تفاوت هایی در در نوازندگی گیتار با پیک و انگشت وجود دارد؟ این مورد نیز مانند بسیاری از مسائل موسیقی تا حدودی بستگی به ترجیح و علاقه نوازنده دارد و این دو روش سبک های نوازندگی هستند. در این مقاله به این سوالات پاسخ می دهیم و تفاوت های نوازندگی با پیک و انگشت را توضیح می دهیم.
نوازندگی گیتار با پیک
پیک یک ابزار برای نواختن گیتار است که از از شکل دادن و مسطح کردن مواد مختلف مانند پلاستیک، چوب و یا فلز ساخته می شود. پیک بین انگشت شست و اشاره قرار قرار می گیرد با ضربه زدن به سیم های گیتار باعث تولید صدا می شود. بیشترین کاربرد استفاده از پیک برای نواختن گیتار است. پیک ها از نظر اندازه، جنس، شکل و ضخامت متفاوت هستند و مدل های مختلفی دارند. برای انتخاب پیک ضخامت، جنس و صدایی که ازساز ایجاد می کند را بررسی کنید و پس از امتحان کردن پیک در صورت راحت بودن برای نوازندگی آن را انتخاب کنید.
برای شروع نوازندگی گیتار استفاده از پیک ممکن است کمی سخت باشد. کنترل کردن پیک بین انگشتان و اجرا کردن تکنیک ها با پیک کمی طول می کشد. در عین حال نواختن با پیک در از نظر ایجاد صدا راحت تر است چون به جای انگشت از یک وسیله برای تولید صدا استفاده می کنید و برای تولید صدای بیشتر در جاهایی که شلوغ باشد و نیاز به حجم صدای بیشتر داشته باشید مناسب و راحت تر است. همچنین در بسیاری از موارد برای نواختن قدرتی در سبک های راک و در گیتار الکتریک بیس از پیک استفاده بیشتری می شود.
مزایا و سختی های نوازندگی ساز گیتار با پیک
برخی علی رغم علاقه چندان در زمان استفاده از پیک آسوده نیستند و نمی توانند آنچنان که می بایست هنر و استعداد خود را نشان دهند، مطمئناً انتخاب پیک برای آنان کارآمد نخواهد بود البته این حقیقت را نیز باید بپذیریم که در ابتدای مسیر نوازندگی گیتار با پیک برای اغلب افراد چالش دارد اما رفته رفته مسیر هموار خواهد شد.
البته نکات همین جا ختم نمی شود هنرجو با استفاده بیشتر پیک متوجه خواهد شد که نواختن موسیقی از این طریق نسبت به استفاده از انگشتان، سهولت بیشتری دارد و به نوعی آپشن نیز محسوب می شود.
همچنین حجم صدادهی از این طریق بیشتر است که کمک می کند تکنیک های نوازندگی خود را به ویژه در اماکن شلوغ بهتر نشان دهید علاوه بر آنکه این وسیله ای کارآمد برای نواختن قدرتی در سبک های راک و گیتار الکتریک همچون شاهکار کمک رسان است و نوازندگان علاقه بسیاری به آن دارند.
نوازندگی گیتار با انگشت
در این روش از نگشتان دست راست برای ایجاد صدای گیتار استفاده می شود. نقطه تماس انگشت با سیم می تواند ناخن ها و یا نوک انگشتان دست باشد که با برخورد به سیم باعث ارتعاش و ایجاد صدا می شود. معمولا انگشت سصت برای نواختن سیم های بالایی گیتار و انگشت اشاره و انگشتان میانی برای سه سیم پایینی گیتار کاربرد بیشتری دارد.
مزایای نواختن گیتار با انگشت
گرچه در ظاهر نواختن گیتار با انگشت بسیار چالش برانگیز به نظر می رسد اما در ایران و خارج از کشور هنرمندان بسیاری از این طریق نغمه های مخملین درد و غم شنوندگان را التیام می بخشند و دمی فکر را از زندان تن رها می کنند.
این روش برای هنرمند نیز نسبت به استفاده از پیک مزایایی دارد همچون:
- استفاده از انگشت برای نواختن دو نت همزمان در سیم هایی که کنار هم نیستند راحت تر و مناسب تر است.
- با استفاده از انگشت شصت برای نواختن سیم های بم ( سیم های بالایی) آزادی عمل بیشتری دارید و صداهای باس بیشتری در آهنگ ها می توانید به کار ببرید.
- استفاده از چهار انگشت برای نواختن قطعات سرعتی روی سیم های مختلف کمک خوبی به شما می کند.
- با انگشت می توانید صدادهی نرم تری از گیتار ایجاد کنید علاوه بر این با محکم تر نواختن و استفاده از ناخن صداهای بلند تر و خشن تر نیز با انگشت قابل اجرا است.
نواخت ترکیبی
تکنیک دیگری به نام نواخت ترکیبی یا Hybrid Picking وجود دارد که ترکیبی از دو تکنیک اشاره شده است. [مترجم: در این روش، نوازنده هنگام نواختن با پنجه، پیک را در کف دست یا بین انگشتان نگه می دارد و هنگام نیاز آن را بدون کمک دست چپ به انگشت اشاره و شست منتقل کرده و با آن می نوازد. این روش با دشواری هایی همراه است: ۱- نواختن با پنجه بدون افتادن پیک از دست ۲- انتقال پیک از محل نگهداری آن در دست به انگشتان و برعکس. همه اینها باید تنها با استفاده از یک دست صورت گیرد و کاری شبیه به حقه های تردستی است که تنها با تمرین ممکن خواهد بود و دشواری آن به شکل و اندازه و مهارت دست نوازنده بستگی دارد.]
تفاوت در تکنیک های نوازندگی با انگشت و پیک
تفاوت اصلی نواختن گیتار با انگشت و پیک در اجرا کردن تکنیک هاست. برای نواختن با پیک از انگشتان فقط برای نگه داری پیک استفاده می شود در حالی که نوازندگی با انگشت مسقیما انگشتان شما را درگیر می کند. در نوازندگی با انگشت در واقع چهار انگشت برای نوازندگی به کار می رود در صوتی پیک یک ابزار برای تواختن به شا می دهد.
با توجه به اینکه انگشتان تعداد بیشتری ابزار برای نوازندگی شما ایجاد می کنند، برخی از تکنیک ها فقط با انگشت قابل اجرا هستند و با پیک بسیار سخت و است. مثلا آهنگ هایی که ترکیب ملودی آکورد هستند را با استفاده از چند انگشت همزمان می توان به صورت کامل اجرا کرد ولی با پیک در بعضی موارد حتی غیر ممکن است. این قطعات بیشتر در نوازندگی گیتار کلاسیک اجرا می شود و نیاز به نواختن همزمان چند سیم است که با استفاده از انگشتان دست امکان پذیر است. بنابرین نوازندگی ر سبک گیتار کلاسیک فقط با انگشت انجام می شود. بسیاری از آهنگ های سبک فلامنکو که در آموزش گیتار فلامنکو اجرا می شوند نیز تکنیک های مختلفی دارد که مخصوص انگشت است مثلا بعضی از تگنیک ها با انگشت شصت و یا استفاده از چند انگشت اجرا می شود.نوازندگی با پیک نیز ویژگی هایی دارد که بهتر از انگشت عمل می کند مثلا برای اجرای یک ملودی سریع در آهنگ های پاپ، با پیک می توان با وجود سرعتی نواختن وضوح صدای بهتر و بیشتری را ایجاد کرد. در مجموع می توان گفت که نواختن گیتار با انگشت آزادی عمل بیشتری برای اجرای تکنیک های مختلف به نوازنده می دهد. اما ممکن است برخی از نوازندگان مهارت نواختن با پیک زیادی داشته باشند و برخی از قطعات را با پیک بهتر می نوازند.
تفاوت در صدای نوازندگی با انگشت و پیک
یکی از تفاوت های اصلی نواختن گیتار با انگشت و پیک، صدای تولید شده از ساز در هر کدام از این سبک ها است. صدایی که با نواختن پیک ایجاد می شود شفاف تر و حجم صدای بیشتری نسبت به نوازندگی با انگشت دارد که به دلیل جنس پیک است.
جنس صدای قوی تری که پیک ایجاد می کند برای نواختن گیتار همراه با ساز های ریتمی مانند کاخن و درام مناسب است و صای قوی تری برای همراهی با ساز های ریتمیک دارد.
صدایی که در نواختن با انگشت وجو دارد در حرکت ها و تکنیک های مختلف فرق می کند مثلا زمانی که از بالا به پایین بر روی سیم های ساز می زنید ناخن های شما به سیم برخورد می کند و در حرکت از پایین به بالا بیشتر انگشتان و گوشت دست به سیم میخورد که صدای این ها با هم کمی تفاوت دارد در صورتی که در هر دو حالت بالا و پایین صدا مشابه است.
امکان تغییر دادن حالت و نوع صدا با استفاده از تنگشتان یک مزیت حساب می سود و نوازندگان در اجرای قطعه با انجام حرکات مختلف انگشت، صداهای متنوعی با ساز ایجاد می کنند که در قسمت های مختلف یک قطعه به کار می برند. این مهارت به زیبا تر شدن قطعه ها کمک می کند.
به طور کلی می توان گفت جنس صدایی که با پیک ایجاد می شود شفاف و واضح تر است و صداهای اضافه کمتری دارد. اما با افزایش مهارت در نوازندگی با انگشت می توانید صدادهی های بسیار متنوع تر و بهتر ایجاد کنید.
گیتاریست های مبتدی کدام روش نوازندگی را انتخاب کنند؟
فارغ از سلیقه و توانمندی بیاد داشته باشید زمانی می توانید لقب یک هنرمند چیره دست گیتار را به دوش بکشید که بتوانید در نواختن این ساز با هر دو سبک مهارت کسب کنید.
مطمئنا با پیش رفتن در اقیانوس بی انتها، موسیقی های متنوع با تکنیک های مختلف پیش روی شما قرار می گیرند که نیاز است گاه از انگشت و در مواردی با پیک هنرنمایی کنید.
آموزش گیتار علی رغم ظاهر ساده آن چندان بدون چالش نیست بجای دنبال کردن آموزشات بی اساس سعی کنید نزد اساتید با تجربه مفاهیم را پله پله بیاموزید، یادگیری هر دو روش به شما اعتماد به نفس بی نظیری می بخشد در عین انعطاف پذیری، مهارت اجرای قطعات فاخر را نیز کسب کنید.
معمولاً اساتید در زمان آموزش الفبای موسیقی به هنرجویان می آموزند چگونه نغمه های جذاب را با کمک انگشتان خود بنوازند.
هرگز در آموختن نوازندگی گیتار با پیک تعلل نکنید به ویژه اگر قصد دارید استعداد و توانمندی خود را در سبک پاپ و راک محک بزنید.
نتیجه گیری
نه پیک به انگشت برتری دارد و نه انگشت به پیک ، نکته مهم این است که از هر کدام در جای مناسب و سبک مورد نظر استفاده شود پس هیچگاه یک گیتاریست فینگر استایل با یک گیتاریست پیک استایل مقایسه نکنید و تصور نکنید که نوازندگی با هر کدام از این استایل ها نسبت به دیگری برتری یا ضعف دارد.با توجه به گستردگی سبک های گیتار بهتر است شما به عنوان یک نوازنده گیتار یکی از روش های فینگر استایل یا پیک استایل را به عنوان سبک تخصصی انتخاب کرده اما از مبانی اولیه سبک دیگر هم اطلاع داشته باشید چون به عنوان یک نوازنده باید قادر به اجرای سبک های مختلف باشید.