معرفی کشور زیبای بلاروس

بلاروس (بلاروسی: Беларусь، الفبای لاسینکا: Belaruś؛ (به روسی: Белору́ссия)، نام قدیمی تر: Белору́ссия تلفظ: بِلُروسّییا) یک سرزمین دور از دریا در اروپای خاوری است که با کشورهای روسیه، اوکراین، لهستان، لیتوانی و لتونی هم مرز است. پایتخت آن شهر مینسک است، و شهرهای مهم دیگر آن برست، برست، گرودنو، گومل، موگلیف و ویتبسک هستند.در بیشتر دوران تاریخ، این ناحیه که هم اکنون تحت عنوان بلاروس شناخته می شود، بخشی از سرزمین های دیگر بود که از آن جمله می توان به دوک نشین پولاتسک، دوک نشین بزرگ لیتوانی، مشترک المنافع لهستان–لیتوانی و امپراتوری روسیه اشاره کرد. نهایتاً، در سال ۱۹۲۲، به یک جمهوری در اتحاد شوروی تحت عنوان بلاروسیه SSR تبدیل شد.این جمهوری به طور رسمی در ۲۷ اوت ۱۹۹۰، حاکمیت خود را اعلام کرد، و در پی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، استقلال خود را به عنوان جمهوری بلاروس در ۲۵ اوت ۱۹۹۱ اعلام کرد.از سال ۱۹۹۴ تاکنون، الکساندر لوکاشنکو رئیس جمهور این کشور بوده است. بلاروس فعلاً در حال مذاکره با همسایه خود روسیه است تا هر دو کشور در میان سایر موارد، اقتصاد خود را در طرحی به نام اتحادیه روسیه و بلاروس با همدیگر یکپارچه کنند. این کشور هنوز هم متحمل آثار انفجار هسته ای در حادثه چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ است، که در همسایگی جمهوری سوسیالیست شوروی اوکراین قرار داشت.از لحاظ رسمی، این کشور تحت عنوان جمهوری بلاروس (به زبان بلاروسی: Рэспубліка Беларусь، زبان روسی: Республика Беларусь،Respublika Belarus) شناخته می شود، در حالی که نام کوتاه آن بلاروس است. برخی کاربرد عبارت «بلاروسی» را که با استفاده از بیان مستقیم روسی سازی آن بوده، کسرشأن می دانند. این نام به طور نادرست به «روسیه سفید» ترجمه شده، که این نام به یک منطقه ای جداگانه اشاره دارد.از لحاظ تاریخی، نام این کشور در زبان انگلیسی به «روسیه سفید» یا به نام تلفظ اصلی خودش (بلا: سفید) اشاره شده است. اما این نام دقیقاً درست نیست؛ ترجمه درست آن عبارت است از: روتنیای سفید (ناحیه ای در اوکراین)؛ که این اقدام (نادرست) تا امروز در زبان های دیگر نیز تداوم یافته است.نخستین کاربرد شناخته شده از کلمه «روسیه سفید» راجع به بلاروس در اواخر قرن شانزدهم از سوی فردی اروپایی به نام جرومی هورسی صورت گرفت. او این اصطلاح را برای تشریح امپراتوری ایوان آزارنده به کار برد. طی قرن هفدهم، تزارهای روسی از عبارت «روتنیای سفید» استفاده کردند که تلاش می کردند میراث خود را از (سرزمین) همسود لهستان-لیتوانی بگیرند. پس از آن که این همسود فروپاشیده شد، سرزمین هایی که هم اکنون بلاروس را تشکیل می دهند به طور رسمی تحت عنوان «بلاروس» و «بلاروسی» نامیده شدند و این نام ها جایگزین نام های ممنوعه «لیتوا» و «لیسوینی» بودند و کاربرد آن شدند.تلفظ های بلوروسیه و بیلوروسیه نقل حروف نام این کشور بر اساس (تلفظ) روسی است. بلاروس در روزهای امپراتوری روسیه «بلوروسیه» نامیده می شد و تزار روسیه معمولاً «امپراتور کل روس ها - روسیه بزرگ، روسیه کوچک، و سفید» خوانده می شد. این کار در سراسر دوران شوروی ادمه یافت، ضمن آن که نام رسمی این کشور نام جمهوری سوسیالیست روسیه شوروی برای خود انتخاب کرده بود. برخی از اهالی بلاروس با نام «بلاروسیه» مخالف هستند، زیرا این نام، در نظرشان روزهای تسلط حکومت روسیه و شوروی را تداعی می کند.در سال ۲۰۰۲، یک بررسی اطلاعاتی از سوی وب سایتی انجام گرفت تا ببینند کدام نسخه از این نام در اکثر وب سایت ها مورد استفاده قرار می گیرد. با استفاده از گوگل، وب سایت به جستجوی اصطلاحات گوناگون و عباراتی پرداخت که در آن کلمه «بلاروس» وجود داشت، و شکل رسمی کوتاه آن نام برای ۹۳٪ از وب سایت ها مورد استفاده قرار گرفته بود. تلفظ های «بلاروسیه»، «بیلوروسیه» و «بیلوروسیا» در ۱٪ تا ۲٪ از موارد به کار رفته بود.امروزه تعدادی از زبان ها هنوز از بلاروس به عنوان روسیه سفید نام می برند، همچون «Weiβrussland» در زبان آلمانی، «بیاض روسیه» در زبان ترکی یا «Λευκορωσία» (لوکوروسیه) در زبان یونانی.

تاریخچه کشور بلاروس

بین قرون ششم و هشتم میلادی، آنچه که هم اکنون به نام بلاروس نامیده می شود تحت سکونت اسلاوها قرار داشت، که هنوز هم بر آن کشور سیطره دارند. کم کم اسلاوهای قدیمی شرق شروع به برقراری ارتباط با ورنجیان ها نمودند و کشوری را تحت عنوان روسیه تشکیل دادند، که عمدتاً نواحی اطراف پولوتسک نوین امروزی در بخش شمالی آن کشور در بر می گیرد. در قرن ۱۳ ام، این کشور به نحو ناهنجاری تحت تأثیر حمله مغول ها قرار گرفت، و نهایتاً بخش هایی از روسیه توسط دوک نشین بزرگ لیتوانی بلعیده (تصرف) شد. سرزمین های اصلی این دوک نشین شامل نواحی اطراف شهرهای کرناوه، تراکای، ویلنیوس، بودند، اما خود دوک نشین اغلب در حال نبرد بود و فتوحات مشهوری را علیه مغول ها در شرق، ترکها در جنوب و سرداران تیوتونیک در غرب داشتند. تا قرن ۱۵ ام، دوک نشین بزرگ لیتوانی تا بخش عمده ای از اروپای باختری، از دریای بالتیک تا دریای سیاه گسترش یافت.در ۲ فوریه ۱۳۸۶، دوک بزرگ لیتوانی، ولادسلاو دوم جوگایلا، پادشاه لهستان شد، و دوک نشین بزرگ را با لهستان در یک اتحادیه شخصی تحت کنترل یک حکومت درآورد. این اتحادیه شخصی نهایتاً به ایجاد همسود لهستان-لیتوانی، یک کشور جدید در سال ۱۵۶۹، منجر گردید. اما، تا سال ۱۷۹۵، این کشور تقسیم شد و بر مبنای تقسیمات همسود لهستان-لیتوانی از طریق الحاق روسیه امپراتوری، پروسیا و اتریش به هم پیوست. مناطق بلاروس تا زمان اشغال آن به وسیله آلمان طی جنگ جهانی اول به عنوان بخشی از قلمرو روسیه باقی ماند.نخستین بار بلاروس استقلال خود را در ۲۵ مارس ۱۹۱۸ با تشکیل جمهوری خلق بلاروس اعلام نمود. اما این جمهوری، عمر کوتاهی داشت، و حکومت آن به زودی پس از خروج آلمان سرنگون شد. در سال ۱۹۱۹، بلاروس به جمهوری سوسیالیستی بلاروس شوروی تبدیل شد، و پس از اشغال لیتوانی شرقی از سوی روسیه، در جمهوری سوسیالیست لیتوانی-بلاروسیه شوروی ادغام شد. پس از پایان جنگ لهستان-شوروی در سال ۱۹۲۱، سرزمین های بلاروس میان لهستان و بلاروسیه تازه تأسیس SSR تقسیم گردید، که یک عضو بنیادی اتحاد شوروی| جمهوری های سوسیالیست اتحاد شوروی در سال ۱۹۲۲ شد. در سپتامبر ۱۹۳۹، اتحاد شوروی در نتیجه معاهده مولوتف-ریبنتروپ، به سرزمین بلاروس تحت کنترل لهستان پیوست شد.در سال۱۹۴۱، آلمان نازی عملیات بارباروسا را با حمله به اتحاد شوروی انجام داد. بلاروس به زودی پس از آن تسخیر شد، و اشغال بلاروس توسط آلمان نازی|باقی مانده در دست نازی ها تا سال ۱۹۴۴ ادامه یافت. بیشتر زیرساخت های کشور نابود شد و بخش عمده ای از جمعیت آن در حمله آلمان کشته شدند. مردم یهودی بلاروس نیز طی واقعه هولوکاست دچار فاجعه شدند. این موضوع تا سال ۱۹۷۱ ادمه داشت تا این که جمعیت مردم بلاروس به سطح پیش از جنگ رسید. اما جمعیت یهودیان هرگز ترمیم نشد.پس از پایان جنگ، بلاروسیه، یکی از ۵۱ امضاکننده بنیاد ملل متحد در سال ۱۹۴۵ بود. بازسازی که پس از جنگ در بلاروس انجام گرفت در مقایسه با جمهوری شوروی آبادانی قابل مقایسه ای را به دنبال داشت. در طی این زمان، بلاروس به مرکزی اصلی سازندگی در ناحیه غرب اتحاد جماهیر شوروی USSR تبدیل شد. افزایش مشاغل باعث سرازیر شدن جمعیت مهاجر فراوانی از جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه به این کشور گردید.^[۶]طی دوران ژوزف استالین، سیاست روسی کردن برای «حفاظت» SSR بلاروسیه در برابر نفوذهای کشورهای غربی آغاز شد. این برنامه قرار بود در هویت فرهنگی بلاروس ریشه داشته باشد که با عناصر روسی جایگزین شد. این سیاست شامل اعزام روس ها از نقاط گوناگون اتحاد شوروی و قرار دادن آن ها در نقاط کلیدی داخل حکومت SSR بلاروسیه بود. استفاده رسمی از زبان بلاروسی و دیگر جنبه های فرهنگی نیز به سیاست های اتحاد شوروی|مسکو محدود می شد. پس از مرگ استالین در سال۱۹۵۳، جانشین او، نیکیتا خروشچف به برنامه روسی سازی ادامه داد، پایتخت SSR بلاروسیه را شهر مینسک قرار داد که " هرچه همه ما زودتر به روسی صحبت کنیم، باید زودتر کمونیسم را برقرار نماییم.در سال۱۹۸۶، بخشی از بلاروس تحت تأثیر انفجار نیروگاه چرنوبیل قرار گرفت که حادثه در همسایگی اوکراین رخ داد. زمانی که نخست وزیر شوروی میخائیل گورباچف شروع به اجرای برنامه پرستوریکای خود نمود، مردم بلاروس با فرستادن نامه ای به وی در دسامبر۱۹۸۶، دربارهٔ نزول فرهنگ خود شرح دادند. این رخداد از سوی مورخین، «چرنوبیل فرهنگی ۱» نام گذاری شده است.در ژوئن۱۹۸۸، گورهای دسته جمعی در شهر کوراپاتی کشف گردید. بنا به ادعا آن ها، این گورها در حدود ۲۵۰هزار نفر از قربانیان (دوره) استالین را در خود جای می داد. برخی اظهار می نمایند که این کشف گواهی بر این مسئله است که دولت شوروی تلاش می نموده که مردم بلاروسی را از بین ببرد و همین موجب شده تا برخی از آن ها خواهان استقلال شوند.^[۸]بلاروس در ۲۷ ژوئیه ۱۹۹۰ موجودیت خود را اعلام نمود، و در ۲۵ اوت ۱۹۹۱، BSSR با به دست آوردن استقلال کامل خود، رسماً به جمهوری بلاروس تبدیل شد. در حدود همان زمان بود که استانیسلاو ششکویچ رئیس شورای عالی بلاروس درمقام رهبری بلندپایه بلاروس گردید. ششکویچ، در کنار بوریس یلتسین از روسیه و لئونید کراوچک از اوکراین در ۸ دسامبر۱۹۹۱ در بلاوژسکایا پوشچا در همایشی رسماً انحلال اتحاد شوروی و تشکیل همسود کشورهای مستقل را اعلام نمودند. تا سال ۱۹۹۴، کشور به وسیله الکساندر لوکاشنکو رهبری می شد، که مورد انتقاد دولت های غربی، (گروه) ناظر حقوق بشر، و دیگر سازمان های غیردولتی غربی به خاطر سیاست های داخلی خود به سبک اتحاد شوروی پیشین، واقع شد.از سال ۲۰۰۵، به نظر می رسد که جنبشی در بلاروس به سوی اتحاد دوباره با روسیه صورت گرفته باشد. در نوامبر۲۰۰۵، یک پیش نویس از قانون اساسی برای تصویب به هردو (رئیس جمهور) ولادیمیر پوتین و لوکاشنکو تسلیم شده است.این حرکت، در کنار دیگر موارد، بخشی از طرح ۱۹۹۶ بود که توسط لوکاشنکو و رئیس جمهور پیشین روسیه، بوریس یلتسین برای ایجاد اتحادیه روسیه و بلاروس انجام گرفت.

جغرافیای کشور بلاروس

مساحت کشور بلاروس ۲۰۷٬۵۹۵ کیلومتر مربع و کم و بیش اندازه گویان است. بلاروس یک کشور دور از دریا، نسبتاً پست، و شامل نواحی گسترده ای از سرزمین های باتلاقی (تالابی) می باشد. دریاچه ها و رودخانه ها این کشور را بریده بریده نموده اند.بزرگ ترین منطقه باتلاقی آن پولزیا است که در میان وسیع ترین تالاب های اروپایی قرار دارد. ۱۱ هزار دریاچه در بلاروس وجود دارد، اما اکثر این دریاچه ها کمتر از ۵/۰ کیلومتر مربع (۱۲۴ مایل مربع) وسعت دارند. سه رودخانه اصلی در داخل این کشور جریان دارند، رود نمان، رودخانه پریپیات، و رود دنیپر.بلندترین نقطه بلاروس در جیارژیانسکارا هارا (تپه جیارژیانسکارا) به بلندای ۳۴۵ متر (۱۱۳۲ پا) می باشد. آب و هوای آن از زمستان های بسیار سرد (دمای متوسط در ژانویه در دامنه ای بین ۸- درجه سلسیوس تا ۲- درجه سلسیوس) تا تابستان های خنک و بارانی (میانگین دمای ۱۵ درجه سلسیوس تا ۲۰درجه سلسیوس) در نوسان است.جنگل ها ۳۴٪ کل مناظر این کشور را پوشانده اند، و محصولات جنگلی را یکی از پررونق ترین منابع طبیعی برای این سرزمین می کنند. دیگر منابع طبیعی که می توان در بلاروس یافت شامل ذخایر زغال سنگ نارس، مقادیر اندکی نفت و گاز طبیعی، گرانیت، دولومیت، سنگ آهک، خاک رسوبی (آهک دار)، گل سفید، ماسه، شن و خاک رس می شود.در حدود یک پنجم این سرزمین، بیشتر در ایالات جنوب خاوری و گومیل و ماگیلیوف هنوز تحت تأثیر انفجار سال ۱۹۸۶ درفاجعه نیروگاه هسته ای چرنوبیل، اوکراین قرار دارد. با این که مقدار پرتوافکنی از زمان فاجعه تاکنون (تا یک درصد) کاهش یافته، بیشتر این ناحیه به عنوان نواحی غیرقابل سکونت در نظر گرفته شده است.

اقتصاد کشور بلاروس

نظام اقتصادی تا حدود ۸۰٪ تحت کنترل دولت قرار دارد، و از زمان اتحاد شوروی تاکنون چنین بوده است. این کشور از لحاظ اقتصادی نسبتاً با ثبات است، اما تا حدود زیادی در تأمین مواد خام به متحد نزدیک خود روسیه وابسته است. صنعت و کشاورزی عمدتاً در دست دولت قرار دارد؛ بنابراین بلاروس یکی از معدودترین بازمانده های اقتصادهای ملی با سرمایه گذاری دولتی می باشد. کشاورزی تحت کنترل کشت اشتراکی با زیربخش های عمده کشت سیب زمینی و پرورش دام است.از لحاظ تاریخی مهم ترین شعب صنعت شامل منسوجات و فرآوری چوب (جنگلی) می باشد. پس از سال۱۹۶۵، ایجاد صنعت سنگین و مهندسی مکانیک (تراکتور، یخچال) عمدتاً سبب ارتقاء توسعه صنعتی گردید. در داخل اتحاد شوروی، بلاروس یکی از توسعه یافته ترین جمهوری ها از لحاظ صنعتی بود. به لحاظ اقتصادی، بلاروس خود در همسود کشورهای مستقل، مجمع اقتصادی اوراسیا و اتحادیه روسیه و بلاروس شرکت دارد. پس از سال۱۹۹۰، با عرضه ساختارهای بازار آزاد به داخل اتحاد شوروی پیشین، تولید صنعتی شناور گردید. اما، رشد اقتصادی در سال ۱۹۹۶ به آن بازگشت و بلاروس در سال۲۰۰۱ اولین کشور از گروه کشورهای مستقل همسود (CIS) بود که به سطوح تولید صنعتی و کشاورزی سال۱۹۹۰رسید.تولید ناخالص ملی برای سال۲۰۰۵ (تخمیناً) بالغ بر ۱۳/۷۹ میلیارد دلار که تقریباً برابر با درآمد سالانه ۷۷۰۰ دلار به ازای هر فرد می شود. در سال۲۰۰۵، تولید ناخالص ملی تا حدود ۹٪–۸ با وجود نرخ متوسط تورم حدود ۸٪، افزایش یافت. بر طبق (آمار) سازمان ملل، طی ده سال گذشته، متوسط ماهانه درآمد از ۲۰دلار آمریکا به ۲۲۵ دلار آن افزایش یافته است.نرخ بیکاری، بر اساس آمار دولت بلاروس، در سال۲۰۰۵، ۲٪ بوده است. اما، کارشناسان خارجی معتقد بوده اند که نرخ واقعی آن احتمالاً از این میزان بیشتر است. موضوع بحث برانگیزتر، تصمیم این کشور به کنار گذاشتن روبل بلاروس (BYR) به نفع روبل روسیه (RUB) می باشد که بر طبق آژانس خبری روسیه، آژانس ایتارتاس، از ۱ ژانویه ۲۰۰۸ آغاز می شود.اقتصاد بلاروس تحت فشار اوضاع سیاسی داخل این جمهوری است. این فشار عمدتاً به شکل تحریم ها علیه این کشور یا رهبری بلاروس قابل احساس است؛ مثلاً، اتحادیه اروپا، قطعنامه شورای (EC) به شماره ۲۰۰۶/۷۶۵ را در۱۸ می ۲۰۰۶، تصویب نمود. این قانون موجب مسدود شدن حساب های رئیس جمهور لوکاشنکو و نیز بین ۳۰ تا ۳۵ نفر از مقامات بلندپایه بلاروس در بانک های خارجی می شود. این تحریم ها همچنین شامل ممنوعیت سفرهای رهبران یادشده به نقاط گوناگون می شود. این تحریم از سوی اتحادیه اروپا پس از زمانی اعمال شد که فراکسیون این کشور اعلام نمود که انتخابات ۱۹ مارس ۲۰۰۶ فریبکارانه بوده و نیز گروه های مخالف در این کشور سرکوب شده اند.

فرهنگ کشور بلاروس

تاریخچه لباس سنتی بلاروس به زمان روسیه کییفی بر می گردد و در طول زمان تحت تأثیر فرهنگ های همسایه: لهستانی ها، لیتوانیایی ها، تویان ها، روس ها و دیگر کشورهای اروپایی قرار گرفته است. گذشته از ریشه های غالب روتنیایی (در اوکراین)، سبک آشپزی بلاروسی بسیار به لیتوانیایی نزدیک می باشد. برخی اوقات آن را تاحدودی نسبت به همسایگان بانفوذ خود از غنا و تأثیر کمتری برخوردار است. اما، در واقع این می تواند حاصل نبود کلی هویت ملی باشد که هنوز به عقب نگهداشتن کشور از توسعه ادامه داده و نیز سبب افت وجود سنت های آشپزی در ۱۰۰ سال گذشته شده است.جنبه های خاص فرهنگ بلاروس به دلیل روسی شدن آن، در طول زمان از دست رفته است. رئیس جمهور لوکاشنکو قوانینی را عرضه نموده که ایستگاه های رادیویی و تلویزیونی را وادار می نماید پیشرفت روزبه روز بلاروس را نمایش دهند، اما این اجرای این کار، تفاوتی ندارد به زبان بلاروسی باشد یا به زبان روسی. ایستگاه های رادیو و تلویزیونی مذکور، دولتی بوده، و توسط شرکت تلویزیونی-رادیویی دولتی کشور اداره می شود.دولت روسیه بسیاری از جشنواره های فرهنگی سالانه را برگزار می نماید: «بازار اسلاویانتسکی در ویتبسک»، «چشمه مینسک»؛ «همایش های تئاتری اسلاوونیک»؛ «جشنواره ملی دروگری»؛ «هنرها برای کودکان و جوانان»؛ «مسابقه هنرهای نمایشی گروه جوانان»؛ «مشاعره های نیزویژ»؛ «قصر صلح»؛ و جشنواره ملی ترانه و شعر بلاروس. این وقایع اجرا کنندگان با استعداد بلاروسی را نمایش می دهد، اعم از این که در موسیقی، هنر، شعر، رقص یا تئاتر دارای ذوق باشند. در این جشنواره ها، جوایز گوناگونی تحت عنوان قهرمانان شوروی و بلاروسی به خاطر مهارت آن ها در موسیقی یا هنر اعطاء می شود. شماری از روزهای تعطیل در این کشور نظیر روز استقلال یا روز پیروزی جمعیت فراوانی را به خود جذب می کند و نمایش های متعددی همچون آتش بازی و رژه های نظامی در آن ها برگزار می شود. بیشتر این جشنواره ها در ویتبسک یا مینسک برپا می شود.بلاروس دارای چهار مکان میراث (فرهنگی) جهانی است، که دو تا از آن ها بین این کشور و کشورهای همسایه مشترک هستند. این چهار مورد عبارتنداز: مجموعه قصر صلح؛ قصر نیازویژ؛ بلووژسکایا پوشاچا (مشترک با لهستان)؛ طاق زمین پیمای استروو (که در آن با کشورهای استونی، فنلاند، لیتوانی، لتونی، نروژ، مولداوی، روسیه، سوئد و اوکراین سهیم می باشد)

جاذبه های گردشگری کشور بلاروس

بلاروس کشوری دور از دریا و در اروپای شرقی واقع شده است. پایتخت آن شهر مینسک است و شهرهای مهم دیگر آن برست، گرودنو، گومل، موگلیف و ویتبسک هستند، کشورهای اروپای شرقی زیبا با فرهنگ غنی و تاریخ جالبی هستند. داشتن مرز مشترک با روسیه، اوکراین، لهستان، لیتوانی و لتونی، جاذبه های توریستی در بلاروس را بسیار متنوع کرده است. بیش از ۱۰۰،۰۰۰ گردشگر هر ساله از این کشور دیدن می کنند.

مینسک

پایتخت بلاروس پیشنهادها و موقیعت های بسیاری برای بازدید کنندگان و توریستها دارد. با سفر به پایتخت بلاروس به میدان «استقلال» سری بزنید، جالب است بدانید این میدان با هفت هکتار وسعت بزرگ ترین میدان اروپا محسوب می شود و این میدان برای قدم زدن عصر گاهی و شاید آب تنی در آب چشمه هایش یک پیشنهاد فوق العاده است. هم چنین فراموش نکنید که خیابان استقلال نقش اصلی را در شریان و جا به جایی شهر ایفا می کند. خیابانی مملو از کافه، رستوران، مراکز خرید و هم چنین رویداد های موسیقیایی. شهر «مینسک» به پارک ها و باغ هایش معروفیت دارد.

دریاچه ای براسلاو (Braslev)

بلاروس با حدود ۳۰۰ دریاچه نزدیک به هم می توان لقب سرزمین دریاچه ها را بهش داد. بسیاری از این دریاچه های زیبا بقایای یخچال های باستانی هستند. با این حال یک دریاچه در بلاروس وجود دارد که به نظر می رسد عجیب ترین دریاچه است. دریاچه Braslev قبلا جای یخچال بزرگ خیلی باستانی بود. دیدگاه طبیعت نفس گیراست مانند تخته سنگهای بزرگ و تپه های سر سبز . این دریاچه دارای بیش از ۳۰۰ نوع ماهی است و منطقه دارای انواع مختلف حیات وحش است. این منطقه تبدیل به یک مکان توریستی محبوب برای دوستداران طبیعت و به ویژه دوستداران پرندگان است. کل منطقه دریاچه بلاروس به خاطر زیبایی آن شناخته شده است و نام مستعار Blue Necklace “گردنبند آبی” را به دست آورده است.

پارک ملی Belovezhskaya Pushcha

پارک ملی Belovezhskaya Pushch هم بلاروس و هم مرز لهستان رو پوشش می دهد و به عنوان یک منطقه محافظت شده یکی از میراث سازمان یونسکو است. این پارک به دلیل چشم انداز با شکوهش و هم چنین داشتن گل های فلورا و فائونا، برجسته ترین پارک مانند بیسون اروپا شده است و یکی از معدود مکان هاییست که حیوانات عظیم و با شکوه در زیستگاه طبیعیشان قابل مشاهده هستند. این پارک یکی از جاذبه های دیدنی بلاروس است که حسابی شما را سرگرم می کند.

قلعه میر (mir castle)

یکی از جاذه های فوق العاده بلاروس، قلعه مبر (mir castle) است که در نا حیه grodnoقرار دارد. این قلعه در قرن ۱۶ میلادی ساخته شده است. این بنای با سبک معماری باراکو، گاسیک و رنسانس ساخته شد و دور تا دور دیوار های آن از سنگ های استوار، محکم و سنگین ساخته شده است. بازدید کنندگان قلعه می توانند از قدم زدن در باغ گل های خیره کننده که به سبک ایتالیایی طراحی شده لذت ببرند.هم چنین دریاچه مصنوعی گسترده و وسیع در میان این ملک به چشم می خورد. این بنا جز میراث ثبت شده در یونسکو است. قلعه میر، یکی از جاذبه های دیدین بلاروس است که در آن به تاریخ سفر می کنید.

دریای مینسک

دریای مینسک در قسمت شمالی پایتخت بلاروس یعنی مینسک قرار دارد و به طرز واقعی و هنرمندانه ای یک مخزن و سد به وجود آورده است که بین محلی ها و هم چنین توریست ها معروف است؛ به خصوص در تابستان بلاروس.در اینجا کناره های دریا و سواحل شنی را بینید و زیباترین عکس ها را بگیرید. کافه های خاص و رستوران هایی که از همین حالا می توانید خوشمزگی غذاهای آنها را تصور کنید. یک قایق پدالی یا حتی یک کاتاماران کرایه کنید و از نواحی احاطه شده توسط دریا لذت ببرید. برای رسیدن به دریا قطار هایی تعبیه شده اند که از مرکز شهر شما را تا آنجا ببرند. اینجا یکی دیگر از جاذبه های دیدنی بلاروس است.

و در پایان...

پایتخت کشور بلاروس شهر مینسک یک فرصت گردشگری منحصر به فرد با میدان استقلال ارائه می دهد. میدان اسقلال به عنوان یکی از بزرگترین میدان های عمومی در اروپا، شلوغ و پر از مغازه ها و رستوران ها است. همچنین در بسیاری از پارک ها و باغ های شهر مینسک امکانات زیادی برای تفریح و آرامش وجود دارد. موزه هایی نیز وجود دارند که تاریخ غنی کشور را به نمایش می گذارند. میدان نیز دارای جاذبه هایی برای خانواده ها و کودکان می باشد مانند سواری و بازی ها.امیدواریم از خواندن این مطالب لذت ببرید با ساعد نیوز همراه باشید.

معرفی کشور زیبای موناکو