منگوله های پوستی برجستگی های کوچکی به رنگ پوست است که در نواحی چین دار بدن مانند گردن و زیر بغل ایجاد می شوند. بسیاری فکر می کنند که زائده ها زگیل هستند. اما این برجستگی های کوچک و اغلب پایه دار، برخلاف زگیل، منشاء ویروسی ندارند؛ به همین دلیل مسری نیستند.
چگونه می توان به درمان اسکین تگ پرداخت؟
از آنجایی که معمولاً اسکین تگ یک عارضه پوستی بدون ضرر است عمدتاً به خاطر اهداف زیبایی و رفع ظاهر نامطلوب پوست برداشته می شود. منگوله پوستی بزرگ به ویژه منگوله هایی که در نقاط مختلف پوست که سطح تماس آنها با لباس، جواهرات یا پوست یک نقطه دیگر بیشتر است باعث بروز التهاب می شوند و به همین دلیل بهتر است اقدام به برداشتن آنها کرد. برداشتن یک اسکین تگ بزرگ از صورت یا زیر بغل می تواند به راحت شدن فرآیند شیو کردن بدن کمک کند.
سوزاندن منگوله پوستی
سوزاندن اسکین تگ یکی از روش های موجود برای برطرف کردن آن محسوب می شود. ممکن است شنیدن کلمه سوزاندن منگوله پوستی برای شما ترسناک باشد اما باید بدانید که یک روش بسیار موثر و ایمن است که توسط پزشک متخصص انجام می شود. پزشک اقدام به گرم کردن مواد یا دستگاه مخصوص سوزاندن اسکین تگ می نماید و پس از آنکه دستگاه به دمای مورد نظر رسید آن را به طور مستقیم روی سطح منگوله پوستی قرار می دهد که در این حالت اسکین تگ گرم شده و سلول های آن شروع به سوخته شدن می کنند و زمانی که سلول ها می سوزند از بین رفته و از سطح پوست جدا می شوند. سوزاندن منگوله پوستی یک روش نسبتاً ساده است که بیمار نیازی به دوران بهبود ندارد. در صورتی که سوزاندن اسکین تگ توسط پزشک متخصص انجام شود موضع مورد نظر بیحس می شود تا بیماری هیچ گونه دردی را احساس نکند.
کایوسرجری
پزشک در طول درمان با کرایوسرجری از نیتروژن مایع استفاده می کند و با استفاده از دستگاه مخصوص آن را روی اسکین تگ اسپری می نماید. ممکن است تا چند دقیقه دچار درد و ناراحتی شوید و اما سطح درد آنقدر نیست که نیاز به استفاده از بیحسی موضعی داشته باشید. استفاده از نیتروژن مایع باعث می شود که زائده پوستی منجمد شده و رنگ آن سفید شود. در صورتی که اندازه و قطر منگوله پوستی بسیار بزرگ باشد ممکن است پزشک تصمیم بگیرد که چند بار این فرایند را تکرار کند. چند روز پس از درمان با کرایوتراپی یک لایه پوستی روی سطح موضع مورد نظر تشکیل می شود که معمولاً حدود یک تا دو هفته طول می کشد تا از روی سطح پوست برطرف گردد اما در صورتی که ضایعه پوستی در پا قرار داشته باشد طول دوران بهبود بیشتر خواهد شد. پس از مدتی سطح پوست بهبود پیدا می کند و پوست ظاهر طبیعی خواهد داشت. اما گاهی اوقات ممکن است بیمار به دو یا چند جلسه درمان نیاز داشته باشد تا مشکل او به طور کامل برطرف گردد.
عوارض جانبی کرایوتراپی اسکین تگ شامل چه مواردی است؟
کرایوتراپی روشی است که شما می توانید به راحتی آن را تحمل کنید اما در صورتی که پزشک به این نتیجه برسد که به فریز کردن عمیق بافت نیاز دارید ممکن است دچار درد و ناراحتی شوید البته معمولاً فریز کردن زگیل یا منگوله پوستی باعث بروز درد و ناراحتی نخواهد شد اما در صورتی که دچار درد و ناراحتی شدید می توانید تا ۲۴ ساعت پس از درمان از قرص مسکن از قبیل پاراستامول استفاده کنید.
ممکن است پس از درمان در موضع مورد نظر دچار تورم و قرمزی پوست شوید که این وضعیت حدود دو تا سه روز پس از درمان از بین خواهد رفت. ممکن است تا مدت کوتاهی پس از درمان موضع مورد نظر ترشحات آبکی داشته باشد.
گاهی اوقات احتمال تشکیل تاول نیز وجود دارد که این مسئله با تشکیل لایه خشک روی سطح زخم از بین می رود. برخی از بیماران در پاسخ به فریز کردن پوست به سرعت دچار تاول پوستی خواهند شد.در برخی موارد نادر ممکن است بیمار دچار عفونت شود و نیاز به مصرف آنتی بیوتیک داشته باشد.برخی از بیماران پس از درمان دچار بافت اسکار، تغییر در رنگ دانه های پوستی و بیحسی در مورد تحت درمان می شود اما این عوارض جانبی نادر هستند و معمولاً با گذر زمان بهبود پیدا می کنند.
برداشتن منگوله پوستی یکی دیگر از روش های موجود برای درمان این عارضه است. در این روش پزشک به کمک چاقوی جراحی که یک ابزار کوچک و نوک تیز است به برداشتن اسکین تگ می پردازد. علاوه بر سایر روش های موجود برای درمان منگوله پوستی، برداشتن آن با چاقوی جراحی یک روش درمانی بسیار سریع است که بیمار نیاز به استراحت کردن ندارد.
برداشتن منگوله پوستی با چاقوی جراحی باعث تشکیل بافت اسکار می شود. بزرگترین ریسکی که پس از جراحی وجود دارد این است که احتمال بروز عفونت مطرح است و به همین دلیل باید بیمار به خوبی از دستورا پزشک پیروی کند تا زخم او بهبود یابد این امر بدین معنا است که باید آن را تمی ز و مرطوب نگه دارد و روی آن را با باند مخصوص پانسمان بپوشاند.
آیا کرم های مخصوصی برای رفع منگوله های پوستی وجود دارد؟
در حال حاضر هیچ نوع کرمی که کارایی آن در رفع منگوله های پوستی از نظر پزشکی به اثبات رسیده باشد، وجود ندارد. منگوله های پوستی معمولاً با استفاده از روش های فیزیکی مانند بریدن با تیغ یا بستن بیخ آن با نخ دندان برداشته می شوند، بنابراین استفاده از محصولات تأیید نشده ای مانند درماسیل، کرم های رفع کننده زگیل، روغن درخت چای، لاک و برق ناخن، خمیر دندان و یا کرم های موبر مانند نیت یا نیر، برای رفع منگوله های پوستی به هیچ وجه توصیه نمی شود. حتی استفاده آزمایشی از این کرم های تأیید نشده هم می تواند باعث بروز حساسیت پوستی و عوارض جانبی احتمالی گردد.
آیا منگوله های پوستی باید برای نمونه برداری و آزمایش فرستاده شود؟
در مورد اغلب منگوله های پوستی کوچکی که به طور معمول در افراد مختلف مشاهده می شود، نیازی به فرستادن بافت برداشته شده برای آزمایش میکروسکوپی یا بیوپسی وجود ندارد. اما بعضی زائده های گوشتی بزرگ و غیر معمولی وجود دارند که ممکن است بعد از برداشتن، به آزمایشگاه یا پزشک پاتولوژیست ارسال شوند تا مورد آزمايش میکروسکوپی قرار گیرند و اطمینان حاصل شود که این بافت ها واقعاً یک منگوله پوستی هستند و خطر بیشتری به دنبال نخواهند داشت. همچنین برآمدگی های روی پوست که خونریزی پیدا کرده یا ظاهر آنها به سرعت دچار تغییر می شود، ممکن است برای آزمایش پاتولوژی به آزمایشگاه ارسال شود. بعضی از عوارض پوستی که در ظاهر شبیه به منگوله های پوستی هستند، شامل لکه های پوستی خوش خیم از قبیل سبورئیک کراتوزیس، خال های گوشتی معمولی، زگیل ها، نوروفیبروماس ها و خال های چربی به نام نووس لیپوماتوزوس می باشند. همچنین هر چند وجود بافت های سرطانی در منگوله های پوستی بسیار نادر می باشد، اما چند گزارش معدود از سرطانی شدن این بافت ها وجود دارد. بعضی از سرطان های پوست از قبیل سرطان سلول پایه ای، سرطان سلول اسکواموس و ملانومای رنگدانه ای می توانند به ندرت خواصی شبیه به منگوله های پوستی از خود نشان دهند.
منگوله های پوستی چه شکلی دارند و چه علائمی ایجاد می کنند؟
هر منگولۀ پوستی به صورت برجستگی با قطر 1 تا 5 میلی متر بر روی پوست ظاهر می شود. این برجستگی ها یا به رنگ پوست و یا قهوه ای است. ممکن است منگوله پوستی، مسطح و یا پایه دار باشد. شایع ترین محل ایجاد منگوله پوستی زیر بغل و بعد ناحیه گردن است. البته ممکن است این ضایعات روی پلک ها یا کشاله ران نیز ایجاد شوند.
معمولاً منگوله های پوستی علامت ندارند، اما ممکن است در اثر سایش یا تماس با لباس، تحریک و حساس شوند. همچنین گاه منگوله های پایه دار دور پایه خودشان پیچ خورده و دردناک و متورم می شوند.