به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، یاسین سبزی پور سلامات گفت:
ورزشها در هر رشته سطح مختلفی دارند من جمله تندرستی ،علاقه مندی و آموزش ،آماتوری، قهرمانی و حرفه ای. در ورزش حرفه ای و قهرمانی مسیر سختی است که از عهده هر مربی بر نمی آید و نیازمند علم ،تجربه و تلاش و زحمت خاصی دارد و هیچ قهرمانی ساخته نمی‌شود و مدالی حاصل نمی شود مگر با تلاش و برنامه ریزی وتدبیر مربی. لذا هرگاه نام قهرمان و قهرمانی را می شنویم میبایست بدانیم تلاش و زحمات و استعداد یک ورزشکار به کنار، اما مربی در کنار ورزشکار بوده که این نتیجه حاصل شده و نقش مربی و تاثیر مربی قابل انکار نیست و برای همه مشخص است و حتی در بخش آماتوری و ورزش های همگانی و تندرستی نیز مربی در زمینه تربیت اخلاقی رفتاری تاثیر گذار است و برای هنرجویان مانند سپر آسیب های اجتماعیست.
اما با وجود همه این توصیفات و توضیحات راجع به مربی گله مندم و ناراحتم از تبعیض در دنیای مربیگری. یک دسته ای وجود دارد بنام مربیان قهرمان پرور و قهرمان ساز که جزو متخصصان جامعه ورزشی محسوب می شوند. لکن جای تاسف دارد که مربیان از خدمات و امتیازات ورزشی محروم مانده اند. مربیانی که خاک ورزش را خورده اند و تمام عمرشان را صرف تعلیم و تربیت می کنند، از اندک امکانات من جمله شغل ثابت دولتی در ادارات وسازمانها محروم مانده اند و توجهی به آنها نشده است. خصوصا مربیان جوان که این موضوع تبدیل به یک تهدید برای آینده شان شده است که مربی پس از ساله ا زحمت و افتخار آفرینی و مقبولیت اجتماعی هیچگونه پشتوانه مالی، تامینی، بیمه، و ... ندارد و از حداقل کار محروم و هیچ جایی مورد استقبال قرار نگیرد.
این معضل استخدام مربیان اکنون برای مربیان است اما بعدها تاسف وحسرت می شود برای تمام استان خوزستان. خوزستانی که قطب قهرمانی کشوری تا آسیایی و جهانی و المپیک و ... است. به مرور به دلیل عدم حمایت مربیان متخصص و کاردرست جوان که صلاحیت اشتغال دولتی را هم دارند، انگیزه شان از بین میرود، شوق و ذوقی برایشان نمی ماند و مجبورند برای امرار معاش روی به کارهای دیگر یا مهاجرت بیاورند.
لذا خواسته بنده از مسئولین و متولیان ورزش استان و کشور و همچنین نمایندگان مجلس که نماینده ما هستند، میبایست این موضوع را جدی بگیرند و پیگیر امورات مربیان قهرمان پرور و قهرمان ساز جهت استخدام نظر به صلاحدید و شرایط باشند. چراکه ما مربیان شان و منزلتمان محفوظ نشده و جایگاهی نزد تصمیم گیرندگان امور نداریم و این عدم توجه بی حرمتی به جامعه بزرگ ورزش است.
در پایان از مسئولان تقاضامندم به فوریت و مهم بودن این موضوع توجه ویژه داشته باشند. خصوصا مسئولانی که وعده پیگیری تا حصول نتیجه دادند اما عمل به وعده نکردند یا بی اهمیتی کردند خواستارم عمل به وعده داشته باشند.
