به گزار پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز، دولت سیزدهم در حالی در تابستان 1400 سکان اداره کشور را به دست گرفت که نرخ ارز در میانه کانال 25 هزار تومان قرار داشت و با مخابره شدن اخبار امیدوارکننده از وین و مذاکرات، امیدهایی برای کاهش نرخ ارز در پی تحولات برجامی جوانه زده بود. اما بعد از 100 روز فعالیت دولت، قیمت دلار با افزایشی 3 هزار تومانی وارد کانال 28 هزار تومان شد و هشدارهای جدی از سوی فعالان اقتصادی و سیاسی به صورتی مکرر و بهانه های مختلف در جامعه خبری و رسانه ای منعکس گردید.
با ادامه چالش مذاکرات احیای برجام و تجاوز نظامی روسیه به اوکراین بحران انرژی به مسأله اول دنیا و در رأس آن آمریکا و متحدانش قرار گرفت. دیگر برجام و احیای آن برای غرب مسأله اصلی نبود و با پافشاری طرفین در مذاکرات بر مواضع خودشان، مذاکرات وارد فازی چالشی شد و عملاً راه های ارتباطی طرفین قطع گردید. ارسال پیام های غیرمستقیم از طریق کانال اروپا، وضعیت را وخیم تر ساخت و با طرح اتهامات پهپادی، روابط دیپلماتیک با غربی ها به اوج تنش خود در سال های اخیر رسید.
بازار، اقتصاد و معیشت در ماه های اخیر به شدت در معرض تنش قرار داشته و امروز با وارد شدن قیمت ارز به کانال 42 هزار تومان، کابوس دلار 50 هزار تومانی و عواقب سنگین و کمرشکن آن برای معیشت مردم، خواب را از چشمان بسیاری از ایران دوستان ستانده است.
تنظیم روابط خارجی کشور بر مبنای منافع ملی، اصلاحات اقتصادی و به کارگیری نخبگان کارآمد و کاربلد و عدم توجه به وابستگی های حزبی، فرقه ای و جناحی می تواند از عمیق تر شدن این فاجعه اقتصادی پیشگیری کند. دولت سیزدهم بارها بر شعار دولت مردمی و عدم گره زدن مسائل معیشت مردم به مسائل دیگر تأکید کرده و با این کار، امیدهایی را خصوصاً در میان اقشار مستضعف دمیده است، اما صد حیف و هزار تأسف از این که با کارشکنی ها و کارنابلدی های اولیای امر در حوزه اجرا، همه این امیدها به یأس تبدیل شده است. امید عاشقان وطن، دین و انقلاب، بازگشت قطار اجرا به ریل شایسته سالاری و نخبه محوری است تا شاید در این تاریکی شمعی روشن شود و گرهی از کار مردم گشوده گردد.
آیا رئیسی فراموش کرده که رئیس جمهور است؟
