معرفی رمان نون نوشتن اثر محمود دولت‌آبادی

درباره کتاب

در مقدمه کتاب آمده است : «آن چه در این گاهی نوشتن ها آمده است در مسیر مدتی پانزده-شانزده ساله نوشته شده و هیچ کوششی به جهت تغییر یا تحریف آن چه اندیشیده و نوشته ام انجام نگرفته. خواسته ام هر آن چه در هر هنگام یادداشت کرده ام بیاید، از آن که خود بدانم در چه گاه چه می اندیشیده ام و شما نیز اگر خواستید بدانید!»

کتاب نون نوشتن اثر محمود دولت آبادی شامل مجموعه ای از یادداشت هاست؛ یادداشت هایی که از سال ۵۹ تا ۷۴ درباره ی زندگی کاری و شخصی اش نوشته است. اکثر این یادداشت ها تلخ اند و وصف حال پریشان نویسنده؛ داستان سختی هایی که هنگام نوشتن کلیدر متحمل شده، ناگفته هایی که در روزگار سپری شده ی مردم سالخورده به نگارش در آورده، بخل و حسادت هایی که گاها آرامشش را سلب کرده و حاصل آن همه درد و مشقت چیزی نبوده جز انزوا و افسردگی! کتاب به شصت بخش تقسیم شده و هر بخش، در یک یا دو یا چند صفحه، لحظاتی از زندگی دولت آبادی را به عنوان یک نویسنده روایت می کند.

خلاصه داستان

آنچه در این نوشتن ها آمده است در مسیر مدتی پانزده – شانزده ساله نوشته شده و هیچ کوششی به جهت تغییر یا تحریف آنچه اندیشیده و نوشته ام انجام نگرفته.«خواسته ام هرآنچه در هر هنگام یادداشت کرده ام بیاید، از آنکه خود بدانم در چه گاه چه می اندیشیده ام و شما نیز اگر خواستید بدانید!»
متن بالا بخشی از مقدمه ی کتاب است.
این کتاب شامل داستان های تلخ، ناگفته هایی روزگار مردم سالخورده، بخل و حسادت هایی که گاهاً آرامشش را از بین برده است.
نون نوشتن در مورد رنج ها و مشکلات پانزده ساله یک نویسنده ایرانی است؛ این اثر در مورد ظلم حکومت و بی انصافی های رقیبان و ناشران است که باعث شده او افسرده و درمانده شود. با خواندن داستان زندگی محمود دولت آبادی متوجه می شوید که او تنها کسی نبوده که چنین سختی ها را متحمل شده؛ بلکه داستان دردناک اکثر نویسندگان و فرهیختگان این مملکت است که به جای تقدیر، مورد بی مهری قرار گرفته اند.
در ابتدای کتاب نون نوشتن نویسنده مخاطب را به اندیشیدن دعوت می کند:
(بند زبان را ببندیم و بال اندیشه را بگشاییم)
این اثر در مورد سرگذشت دردناک نویسنده ای بزرگ است.

درباره نویسنده

محمود دولت آبادی، زاده ی 10 مرداد 1319، نویسنده، نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس برجسته ی ایرانی است.دولت آبادی در روستای دولت آباد سبزوار متولد شد. او پس از پایان تحصیلات ادلیه در روستا، به سبزوار رفت و به مشاغل گوناگونی روی آورد. دولت آبادی سپس به مشهد رفت و آنجا با سینما و نمایش آشنا شد. او در سال 1338 به تهران نقل مکان کرد و یک سال بعد در تئاتر پارس مشغول کار شد. دولت آبادی از ابتدای دهه چهل خورشیدی در کلاس های نمایشی شرکت کرد و بازیگر نمایش شد.

قسمتی از کتاب

اندیشیدن را جدی بگیریم. اندیشیدن. آنچه ما کم داریم مردان و زنانی است که اندیشیدن را جدی گرفته باشند. اندیشیدن باید به مثابه ی یک کار مهم تلقی بشود. اندیشه ورزیدن. بند زبان را ببندیم و بال اندیشه را بگشاییم. نویسنده نباید – فقط – در بند گفتن باشد. برای گفتن همیشه وقت هست، اما برای اندیشیدن ممکن است دیر بشود. چرا یک نویسنده نباید مغز خود را برای اندیشیدن و برای تخیل تربیت کند؟ (نون نوشتن – صفحه ۹)

حکومت غالباً دلِ خوشی از نویسنده ندارد، مگر اینکه نویسنده مطابق میل او به مردم نگاه کند و از زندگی مردم، موافق با میل و اهداف حکومت حرف بزند و نویسنده ای که نتواند ضوابط قراردادی را معیار کار خود قرار بدهد و نتواند به رغم وضعیت موجود با حس و درک صادقانه ی خود از واقعیت بنویسد، طبعاً مورد بی مهری و حتی نفرت و چه بسا کینه ی حکومت قرار می گیرد. (نون نوشتن – صفحه ۱۶)

شناسنامه کتاب

نویسنده: محمود دولت آبادی

ناشر: چشمه

تعداد صفحات: 216

معرفی رمان به سبکی پر به سنگینی آه اثر مهدی خطیبی