وبرامایسین در درمان عفونتهای باکتریایی چشم حساس به آمینوگلیکوزیدها که ناشی از باکتریهای گرم منفی هوازی یا استافیلوکوکها باشد، به کارمیرود. توبرامایسین از جنتامایسین بر روی پسودوموناس آئروژینوزا کمی موثرتر است. توبرامایسین در سپتیسمی و سپسیس نوزادان، مننژیت و سایر عفونتهای CNS، عفونت مجاری صفراوی، پیلونفریت حاد یا التهاب عفونی حاد پروستات مصرف میشود.
مکانیسم اثر توبرامایسین
توبرامایسین یک آنتی بیوتیک آمینوگلیکوزیدی است که مانند سایر داروهای این گروه با عبور فعال از غشای باکتری مانع بیوسنتز پروتیئن توسط ریبوزوم ها می شود.
فارماکوکینتیک توبرامایسین
آمینوگلیکوزیدها از راه گوارش جذب نمی شوند. البته در صورت زخم گوراش یا التهاب روده مقادیری از دارو جذب می شود. آمینوگلیکوزیدها بصورت تزریق عضلانی یا وریدی مصرف می شود.
جذب این داروها پس از تزریق عضلانی سریع و کامل است. آمینوگلکوزیدها از راه پوست هم جذب می شوند. پس از جذب در اغلب بافت ها و مایعات بدن منتشر می شوند و بیشترین غلظت را در ادرار دارند.
غلظت سرمی این داروها نیم الی یک و نیم ساعت پس از تزریق عضلانی و 15 الی 30 دقیقه پس از تزریق وریدی به حداکثر خود می رسد. دفع آمینوگلیکوزیدها عمدتا کلیوی است و در صورت وجود عیب کار کلیه ممکن است در بدن تجمع یابند.
نیمه عمر آمینوگلیکوزیدها 2 الی 4 ساعت است که در صورت عیب کار کلیه ممکن است تا 100 ساعت نیز افزایش یابد.
نحوه مصرف توبرامایسین
بزرگسالان :3mg/kg در شبانه روز در سه دوز منقسم هر 8 ساعت . تجویز IM یا IV برای عفونت های شدید کمتر یا مساوی 5mg/kg درشبانه روز ، IM یا IV یا تجویز 4 دوز همسان در عفونت های مهلک
