موارد منع مصرف و تداخل دارویی آزاسیتیدین

  چهارشنبه، 10 اسفند 1401   زمان مطالعه 1 دقیقه
موارد منع مصرف و تداخل دارویی آزاسیتیدین
آزاسیتیدین دارویی است که برای درمان انواع خاصی از سرطان مغز استخوان استفاده می‌شود. در این مطلب موارد منع مصرف و تداخل دارویی آزاسیتیدین بررسی می‌شود. همراه ساعدنیوز باشید.

انواع سرطان خون بر اساس نوع گلبول‌های سفید خون که تحت تأثیر آن قرار گرفته و با توجه به سرعت پیشرفت بیماری طبقه بندی می‌شود. سرطان خون لنفاوی (سرطان خون لنفوئیدی یا لنفوبلاستیک) در سلول‌های سفید خون به نام لنفوسیت‌ها در مغز استخوان ایجاد می‌شود. سرطان خون میلیوئیدی (میلوژن)، ممکن است در سلول‌های سفید خون غیر از لنفوسیت‌ها و همچنینی سلول‌های قرمز خون و پلاکت‌ها شروع شود.

از نظر سرعت رشد و پیشرفت آن، سرطان خون به حاد (رشد سریع) یا مزمن (رشد کند) طبقه‌بندی می‌شود. سرطان خون حاد به سرعت در حال پیشرفت است و منجر به تجمع سلول‌های خونی نابغ و بدون عملکرد در مغز استخوان می‌شود. با این نوع سرطان خون، سلول‌ها در مغز استخوان تولید شده و تجمع می‌یابند و باعث کاهش توانایی مغز در تولید سلول‌های خونی سالم به اندازه کافی می‌شوند. سرطان خون مزمن با سرعت کمتری پیشرفت می‌کند و منجر به تجمع گلبول‌های سفید خون نسبتاً بالغ، اما همچنان غیرطبیعی می‌شود.

داروی آزاسیتیدین

موارد منع مصرف دارویی آزاسیتیدین


  • حساسیت شدید به این دارو یا مانیتول

  • تومورهای شدید و بدخیم کبدی

تداخل دارویی آزاسیتیدن


  • تداخلات رده X (پرهیز): ب.ث.ژ (داخل مثانه ای)، کلادریبین، دیپیرون، ناتالیزوماب، پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، اوپاداکتینیب، واکسن ها (زنده)

  • کاهش اثرات داروها توسط آزاسیتیدین: ب.ث.ژ (داخل مثانه ای)، تست پوستی کوکسیدیوئیدس ایمیتیس، لنوگراستیم، لیپگفیلگراستیم، نیولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل تی، واکسن آبله و آبله میمونی (زنده)، ترتوموتید، واکسن ها (غیر فعال و زنده)

  • کاهش اثرات آزاسیتیدین توسط داروها: اکیناسه

  • افزایش اثرات داروها توسط آزاسیتیدین: باریسیتینیب، کلوزاپین، دفریپرون، فینگولیمود، لفلونومید، ناتالیزوماب، سیپونیمود، توفاسیتینیب، اوپاسیتینیب، واکسن ها (زنده)

  • افزایش اثرات آزاسیتیدین توسط داروها: کلرامفنیکل(چشمی)، کلادریبین، دنوزومب، دیپیرون، مزالامین، اوکرلیزومب، پالیفرمین، پیمکرولیموس، پرومازین، رفلومیلاست، تاکرولیموس (موضعی)، تراستوزوماب

سخن آخر

در سال‌های اخیر، با به کارگیری داروهای ضد سرطان موثر، طول عمر بیماران مبتلا به لوکمی افزایش پیدا کرده است. این داروها موجب فروکش کردن نشانه‌های بیماری می‌گردند به طوریکه نشانه‌ها در جریان درمان بیماری بدتر نمی‌شود و حتی بیماران تا اندازه‌ای درمان می‌شوند. درمان لوسمی بستگی به نوع لوسمی، وضعیت بیماری در شروع درمان، سن، سلامت عمومی و چگونگی واکنش بیمار به نوع درمان دارد که گاهی منجر به سلامت کامل این بیماران می‌شود.


دیدگاه ها

  دیدگاه ها
پربازدیدترین ویدئوهای روز   
آخرین ویدیو ها   
آخرین تصاویر