مسکن‌های ضد التهابی نظیر فنوپروفن را داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا تنها ضد التهابی می‌نامند. فنوپروفن برای درمان دردهای روماتوئیدی، نظیر آرتریت و در رفتگی مفاصل و پیچ خوردگی‌ها تجویز می‌گردد. این دارو سبب تسکین درد و کاهش التهاب می‌شود. فنوپروفن سبب مهار کردن اثر آنزیمی به نام سیکلو اکسیژناز می‌شود. این آنزیم عامل ساخته شدن مواد شیمیایی در بدن به نام پروستاگلاندین است. بعضی از پروستاگلاندین‌ها در محل جراحت تولید شده و سبب درد و التهاب می‌شوند. با مهار اثر آنزیم سیکلو اکسیژناز، درد و التهاب نیز کاهش می‌یابد.
در صورت داشتن بیماری های کبدی
حساسیت به فنوپروفن (به عنوان مثال، واکنش های آنافیلاکسی، واکنش های جدی پوست) یا هر یک از اجزای فرمول
سابقه ی آسم
کهیر و یا واکنش نوع آلرژیک به آسپیرین یا سایر NSAID ها
تنظیم جراحی بای پس عروق کرونر (CABG)
نقص شدید کلیوی
افرادی که زخم و خونریزی معده و روده دارند.
افرادی که سابقه سکته و حمله قلبی دارند.
افراد با فشار خون بالا
افراد مبتلا به دیابت
افراد با کلسترول بالا
بعد از عمل نباید از فنوپروفن استفاده کرد.
تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و محصولات گیاهی) که استفاده می‌کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.
برخی از داروهایی که ممکن است با داروی فنوپروفن تداخل کنند عبارت‌اند از: آلیسکیرن(aliskiren)، مهارکننده‌های ACE (مانند کاپتوپریل (captopril)، لیزینوپریل (lisinopril))، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II (مانند لوزارتان (losartan)، والزارتان (valsartan))، سیدوفوویر (cidofovir)، لیتیوم، متوترکسات(methotrexate)، کورتیکواستروئید (مانند پردنیزون (prednisone))، قرص‌های آب یا دیورتیک‌ها مانند فوروزماید (furosemide).
فنوپروفن اگر با داروهای دیگر استفاده شود، ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد. مثال این داروها عبارت‌اند از: داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل (clopidogrel)، “رقیق کننده خون” مانند: دابیگاتران (dabigatran) / انوکساپارین (enoxaparin) / وارفارین (warfarin).
برچسب روی تمام داروهایتان به‌خصوص داروهای ضد درد یا تب (داروهای غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند سلکوکسیب (celecoxib)، آسپیرین، ایبوپروفن (ibuprofen)، کتورولاک (ketorolac) و ناپروکسن) را بررسی کنید، زیرا مواد تشکیل‌دهنده‌ای آن‌ها شبیه به فنوپروفن است و ممکن است عوارض جانبی این دارو را شدیدتر کند.اگر پزشک به شما آسپرین با دوز پایین (معمولاً 325-81 میلی‌گرم در روز) را برای جلوگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی تجویز کرده است، باید این دارو را حتماً مصرف کنید. حتماً راجع به مصرف فنوپروفن با داروهای دیگر با داروساز خود مشورت کنید.
فنوپروفن می‌تواند روی نتایج حاصل از تست‌های آزمایشگاهی خاص (تست هورمون تیروئید) تأثیر گذارد. قبل از انجام آزمایش به پرسنل آزمایشگاه و پزشکان اطلاع دهید که از این دارو استفاده کرده‌اید.
اگر پس از صرف دارو هر کدام از علائم زیر را در خود مشاهده کردید سریعاً به پزشک اطلاع دهید.
در صورتی که دچار هر نوع مشکل تنفسی نظیر خس خس کردن و تنگی نفس شده‌اید.
در صورتی که هر نوع واکنش آلرژیک در هان و یا صورت و یا کهیرهای پوستی خود مشاهده نمودید.
در صورتی که مدفوع تیره (خونی)، استفراغ خونی و شکم درد دارید.
