پانکراس، غده‌ای گلابی شکل به طول حدود 15 سانتیمتر (شش اینچ) در شکم است و توسط معده، روده کوچک، کبد، طحال و کیسه صفرا احاطه شده است. آنزیم‌هایی که لوزالمعده تولید میکند به هضم غذا و هورمون‌های پانکراس به کنترل قند خون ما کمک میکند. سرطان به رشد خارج از کنترل سلول‌های بدن گفته می‌شود. به طور معمول برای تشکیل سلول‌های جدید، در صورت نیاز بدن، سلول‌ها تقسیم می‌شوند. سلول‌های پیر می‌میرند و سلول‌های جدید جای آن‌ها را می‌گیرند. گاهی اوقات این روند دچار اختلال می‌شود. در این صورت، بدون نیاز بدن، سلول‌های جدید تشکیل می‌شوند یا سلول‌های قدیمی نمی‌میرند. این تجمع سلول‌های اضافی، توده‌ای به نام تومور را تشکیل می‌دهد.
رشد و تقسیم بدون کنترل سلول‌های غیرطبیعی در پانکراس، منجر به تشکیل توده و سرطان در آن می‌شود. این سرطان دوازدهمین سرطان شایع در سراسر جهان است. شایع‌ترین نوع سرطان لوزالمعده، از سلول‌های پوشاننده مجاری خروجی آنزیم‌های گوارشی از پانکراس تشکیل می‌شود (آدنوکارسینوم مجرای پانکراس). سرطان در سلول‌های تولیدکننده هورمون یا سلول‌های عصبی غدد پانکراس کمتر شایع است. این نوع سرطان، تومورهای نورواندوکرین پانکراس و تومورهای غدد درون‌ریز پانکراس هستند. سرطان لوزالمعده به ندرت در مراحل اولیه که قابل درمان است، تشخیص داده می‌شود؛ چرا که اغلب تا زمانی که به سایر اندام‌ها سرایت نکرده باشد، علائمی ایجاد نمی‌کند.
سرطان سلول‌های غیر کوچک ریه بزرگسالان: 150 میلی‌گرم بصورت خوراکی یک بار در روز. درمان تا پیشرفت بیماری یا بروز عوارض ناخواسته ادامه یابد.
سرطان پانکراس بزرگسالان: 100میلی‌گرم بصورت خوراکی یک بار در روز، همراه با جم سیتابین. درمان تا پیشرفت بیماری یا بروز عوارض ناخواسته ادامه یابد.
ارلوتینیب فسفریلاسیون داخل سلولی تیروزین کیناز مرتبط با گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی را مهار میکند. مکانیسم عمل ضد تومور بالینی ارلوتینیب هنوز بطور کامل مشخص نشده است. ارلوتینیب فسفریلاسیون داخل سلولی تیروزین کیناز مرتبط با گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی را مهار می کند. اختصاصی بودن مهار این گیرنده نسبت به دیگر گیرنده‌های تیروزین کیناز هنوز بطور کامل مشخص نشده است. گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی در سطح سلول‌های نرمال و سرطانی بیان می‌شود.
جذب: خوراکی 60 % در حالت معده خالی، با معده پر تقریبا به 100 % می‌شود.
توزیع: 94-232L
اتصال به پروتئین: 95-92 % به آلبومین و 1α اسید گلیکوپروتئین
متابولیسم: کبدی، از طریق CYP3A4 ( عمده )، CYP1A1، CYP1A2 و CYP1C
زیست دست یابی: تقریبا 100 % زمانیکه با غذا مصرف شود، 60 % در حالت معده خالی
نیمه عمر: 36-24 ساعت
زمان رسیدن به پیک پلاسمایی: 7-1 ساعت
دفع: عمدتا بصورت متابولیت ها. مدفوع ( 83 %، 1 % بصورت داروی تغییر نیافته )، ادرار ( 8 % )
مشخص نیست که آیا این دارو به شیر مادر منتقل می شود یا خیر. به دلیل خطر احتمالی برای نوزاد، شیردهی در حین مصرف این دارو و تا 2 هفته پس از قطع درمان توصیه نمی شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
