کلشی سین (به انگلیسی: Colchicine) دارویی است که در درمان نقرس و بیماری بهجت، مورد استفاده است. در درمان نقرس، تجویز داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و کورتیکواستروئیدها، بر تجویز کلشی سین اولویت دارند. کلشی سین در درمان پریکاردیت و تب مدیترانه ای فامیلیال نیز مورد استفاده است و به صورت خوراکی مصرف می شود و مالیده شود.
روش مصرف داروی کلشی سین
- قبل از شروع درمان با داروی کلشی سین، بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می کند تا اطلاعات جامعی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید. همچنین اگر در رابطه با مصرف آن با سؤالاتی روبرو هستید با پزشک خود مشورت نمایید.
- دوز و مقدار داروی کلشی سین، از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ دارو را دقیقاً همانطور که پزشک به شما تجویز کرده است، استفاده نمایید.
- در صورت فراموش کردن یک دوز، به محض یادآوری، نوبت فراموش شده را مصرف کنید. اگر زمان مصرف دوز بعدی باشد، از مصرف نوبت فراموش شده اجتناب کنید و بر طبق برنامۀ مشخص به مصرف دارو ادامه دهید و هیچ گاه دو قرص را با هم نخورید.
- کلشی سین را می توان در ۲ روش استفاده کرد. اکثر مردم مقدار کمی از آن را به طور منظم برای مدت طولانی (ماهها و حتی سالها) برای جلوگیری از حملات شدید و یا دیگر مشکلات ناشی از التهاب مصرف می کنند. دیگر افراد در طول یک دوره کوتاه مدت (چند ساعت) تنها زمانی که دارو مورد نیاز است، برای از بین بردن حمله ای که اتفاق می افتد، مقادیر زیادی از کلشی سین را استفاده می کنند.
- برای کاهش نشانه های گوارشی، کلشی سین را با غذا میل کنید.
مکانیسم اثر کلشی سین
کلشی سین ظاهرا چرخه رسوب کریستال منو سدیم اورات در بافت های مفصلی راکه سبب بروز پاسخ التهابی و ایجاد و تداوم یک حمله حاد می شود مختل می کند. این دارو، کموتاکسی لکوسیت ها و فاگوسیتوزرا کاهش داده و باعث مهار تولید و رهایش گلیکوپروتئین تشکیل شده طی فاگوسیتوز کریستال های اسید اوریک می شود.
کلشیسین احتمالا با مهار اکسیداسیون گلوکز و پس از آن تولید اسید لاکتیک در لکوسیت ها مانع از رسوب کریستال اورات می شود. این دارو مانع از تجمع میکروتوبول ها در سلول های مختلف، از جمله لکوسیت ها شده که احتمالا این اثر مهاری از طریق اتصال و تداخل پلیمریزه شدن زیر واحد میکروتوبول توبولین اعمال می شود.
فارماکودینامیک کلشی سین
کلشی سین یک آلکالوئید بسیار سمی است که از گیاهان گونه کلشیکوم استخراج می شود. استفاده فعلی این دارو به طور عمده در درمان نقرس می باشد. نقرس بر اثر تجمع مقدار زیادی اسید اوریک در خون و رسوب آن به شکل کریستال های سخت در مفاصل ایجاد می شود.
همچنین، استفاده بالقوه این دارو به عنوان یک داروی ضد سرطان مورد بررسی قرار گرفته است. از طرفی کلشی سین می تواند به عنوان درمان اولیه برای پریکاردیت و پیشگیری از عود بیماری استفاده شود.
فارماکوکینتیک کلشی سین
- جذب: کلشی سین به سرعت پس از تجویز خوراکی جذب می شود، احتمالا از ژوژنوم و ایلئوم.فراهمی زیستی مطلق این دارو حدود 45 درصد گزارش شده است.
- توزیع: حجم توزیع آن 5 تا 8 لیتر بر کیلوگرم است. میزان اتصال به پروتئین پلاسما در این دارو حدود 39 درصد می باشد وعمدتا به آلبومین متصل می شود. کلشیسین از جفت عبور کرده و به شیر مادر ترشح می شود.
- متابولیسم: احتمالا متابولیسم این دارو کبدی می باشد. حدود 16٪کلشیسین توسط سیتوکروم CYP3A4 به 2- اکسیژن دی متیل کلشی سین و 3- اکسیژن دی متیل کلشی سین متابولیزه می شود. گلوکورونیده شدن نیز به عنوان مسیری دیگر برای متابولیسم کلشی سین شناخته می شود. نیمه عمر حذف این دارو تقریبا یک ساعت است.
- دفع: 40 تا 65 درصد از کل دوز جذب شده دارو بدون تغییر در ادرار یافت می شود. اعتقاد بر این است که گردش مجدد روده ای کبدی و دفع صفراوی نقش مهمی در دفع این دارو دارد.
چه کسی می تواند و نمی تواند کلشیسین مصرف کند ؟
- کلشی سین را اکثر بزرگسالان در سن 18 سال و بالاتر می توانند مصرف کنند.
- بعضی اوقات توسط پزشک متخصص می تواند برای کودکان تجویز شود.
کلشی سین برای بعضی افراد مناسب نیست. برای اطمینان از اینکه برای شما بی خطر است موارد زیر را به پزشک خود بگویید:
- تاکنون واكنش آلرژيك نسبت به كلشيسين يا هر داروی ديگر داشته اید.
- یک اختلال خونی شدید
- مشکلات شدید کلیوی یا کبدی
- مشکل در قلب یا دستگاه گوارش
- باردار هستید ، فکر کنید ممکن است باردار باشید یا در حال تلاش برای باردارشدن هستید.