پنبه یک نوع محصول کشاورزی ست که از الیاف پوشانندهٔ دانهٔ گیاه پنبه با نام علمی (Gossypium) به دست می آید. پنبه، در تولید نخ و پارچه به کار برده می شود.یكی از زراعت های معمول در كشور ، كشت پنبه است. محصول پنبه به خاطر داشتن ارزش اقتصادی و تجاری، در جهان به طلای سفید معروف می باشد. این گیاه در مناطق «گرم و خشك» و «نیمه خشك» كشت می شود.پنبه در تأمین پوشاك، روغن، خوراك دام، صنایع و نساجی نقش مهمی ایفا می كند.یكی از مهم ترین عوامل تولید اقتصادی محصول پنبه در مناطق مختلف، كشت مكانیزه است. برای تولید محصول كافی و مرغوب باید شرایط رشد و نمو گیاه را به خوبی فراهم کنیم.به طور كلی، پنبه در اكثر زمین ها به خوبی رشد می کند.خاک های «رسی و شنی» و «شنی رسی» و به خصوص زمین های «هوموسی» برای زراعت پنبه مناسب ترند.

دوره رشد پنبه به چهار مرحله تقسیم می شود:
1. كشت بذر تا سبز شدن
2. سبز شدن تا ظهور غنچه
3. ظهور غنچه گل تا تشكیل غوزه
4. تشكیل غوزه تا باز شدن آن
این مراحل رشد، زمانی به خوبی طی می شود که بذرهای پنبه در بستری مناسب کشت شوند.
تهیه زمین:
قبل از كشت، باید در مورد نحوه تهیه زمین دقت کرد تا زمین نرم و در عین حال به هم پیوسته و مناسبی برای زراعت پنبه آماده شود. برای این منظور، شخم پاییزه توصیه می گردد.
چنانچه زمین در عمق بیشتر از 20 سانتیمتر سفت باشد، زیر شكن در پاییز ضروری است. به محض مناسب شدن شرایط كاشت و حرارت كافی، بسته به مناطق مختلف، از نیمه دوم فروردین ماه تا نیمه دوم اردیبهشت ماه، اقدام به كشت پنبه می كنیم.
دوره رشد، زمانی است كه بذر پنبه در بستر خاك قرار دارد و محیط مناسبی برای رشد در اختیارش می باشد.
در روش كرتی بیشتر از 80% بذرها چنین محیطی را در اختیار ندارند و در دوره های اولیه سبز شدن خشك می شوند.چنانچه زمین در عمق بیشتر از 20 سانتیمتر سفت باشد، زیر شكن در پاییز ضروری است.
خصوصیات گیاه شناسی پنبه
پنبه گونه های وحشی زیاید دارد که همگی به جنس Gossypium تعلق دارد . بنظر می رسد که منشأ تمام گونه ها از آفریقای استوائی باشد .قابلیت شستشو ، دوام ، استحکام ( هنگام خشک و تر بودن ) ، قابلیت هدایت بخار آب ، دوام شیمیایی ، نرمی ، قابلیت انعطاف و سهولت آب رفتن یا تجمع اولیه از خصوصیات الیاف پنبه می باشد .بیشتر ارقام زراعی از گونه G.hirsutum می باشد . پنبه گیاهی است ذاتاً چند ساله که بصورت گیاهی یکساله مورد زراعت قرار می گیرد . پنبه دارای ریشه مستقیمی است که به سرعت زیادی به اعماق خاک نفوذ می کند . میوه به صورت کپسول یا غوزه است .پنبه گیاهی است گرما دوست که به هوای گرم و یک فصل رشد بدون یخبندان حداقل ۲۰۰ روزه محتاج است . پنبه به آفتاب فراوان نیاز دارد . کمبود نور موجب افزایش رشد سبزینه ای و نقصان تولید غوزه می شود.
كاشت:
به طور كلی سه روش كشت برای زراعت پنبه متداول می باشد:
1. كشت كرتی
2. كشت با فاروئر
3. كشت با بذركار
1- كشت كرتی: در این روش، بذرها را به صورت دستپاش و یا در بعضی مناطق با كود پاشی در سطح مزرعه پخش می كنند. سپس با دیسك نرم، بذرها را به زیر خاك می برند.
معایب آن به طور خلاصه عبارتند از:
- اول: «تسطیح كامل در داخل هر كرت» که مستلزم كار و دستمزد زیاد می باشد.
- دوم: «سله بستن پای بوته ها»، «جلوگیری از رشد سریع و كامل پنبه در زمین های سفت» و «نبودن خاك مكفی در دسترس بوته های پنبه».
- سوم: «یكنواخت نبودن فاصله بوته ها» که برای عملیات مختلفی مثل؛ سمپاشی، وجین، تنک كردن و برداشت، مشکلاتی پدید می آورد.
2- كشت با فاروئر: در این روش، (پس از تهیه زمین و كشیدن ماله) و پس از پاشیدن بذرهای پنبه، اقدام به كشیدن فاروئر در مزرعه می كنند. مزیت آن نسبت به كشت كرتی آن است که، سمپاشی، كولتیواتور زدن و برداشت به راحتی انجام می شود و به دلیل اینكه بذرها در عمق های متفاوت قرار می گیرند، درصد «بد سبزی» زیاد است.
3-كشت مكانیزه (بذركار): در این روش پس از آماده سازی زمین، بذر پنبه توسط بذركار در امتداد خطوط، روی پشته كشت می شود. در صورتی كه بذر سالم و مرغوب تهیه و نكات توصیه شده در مورد بذرها با دقت عمل گردد، سبزِ حاصل «یك دست» خواهد بود.
نظر به اینكه با كشت مكانیزه پنبه، به میزان متوسط 100 كیلو گرم در هكتار می توان در مصرف بذر صرفه جویی کرد و كلیه عملیات داشت و برداشت را به صورت فنی و استاندارد انجام داد، در مجموع افزایش تولید را خواهیم داشت.
کوددهی پنبه
تولید هر تن وش ( دانه همراه با الیاف ) موجب خروج ۳۲ تا ۴۶ کیلو ازت ، ۱۲ تا ۱۵ اکسید فسفر ، ۳۲ تا ۴۳ کیلو اکسید پتاسیم ، ۳۰ الی ۴۰ کیلو اکسید کلسیم (cao) و ۸ تا ۱۰ کیلو منیزیوم (Mgo) از زمین می گردد . بطور معمول ۹۰ الی ۱۵۰ کیلو ازت ، ۹۰ تا ۱۲۰ کیلو فسفر و در صورت کمبود پتاسیم ۵۰ تا ۶۰ کیلو اکسید پتاسیم در هکتار بکار می برند .
داشت پنبه
برای مصرف کود بهتر است نسبت به تجزیه خاک مزرعه اقدام شود و در صورت عدم دسترسی به آزمایشگاه،برای شرایط کشت آبی،۱۵۰ کیلو گرم اوره(۳/۱ در زمان کشت،۳/۱ در اوج گل دهی و ۳/۱ تشکیل قوزه)،۱۵۰ کیلو گرم سوپر فسفات تریپل و ۱۰۰ کیلو گرم سولفات پتاس به همراه ۴۰ کیلو گرم سولفات روی در زمان کاشت توصیه می شود.
جهت کاستن از رقابت بین گیاه پنبه و علف هرز،در اولین فرصت(در حدود ۴-۲ برگی)،اقدام به وجین و سله شکنی نمایید.آب نقش اساسی در بروز پتانسیل عملکرد گیاه پنبه دارد.بنابراین آب را در زمان مناسب و به مقدار کافی بر اساس نیاز گیاه در اختیار آن قرار دهید.با توجه به شرایط خشکسالی حاکم در منطقه توصیه می شود زمان آبیاری را با توجه به رطوبت قابل استفاده در خاک در نظر بگیرید.هر گاه رطوبت قابل استفاده خاک به ۵۰% تقلیل یابد(تشخیص این زمان هر گاه نمونه خاکی که از عمق ۲۰-۱۵ سانتی متر می گیرید در حد گاورو با کمتر از آن باشد)اقدام به آبیاری نمایید.در هر نوبت آبیاری نیز بین ۶۰۰ الی ۸۰۰ متر مکعب آب در اختیار گیاه قرار بدهید.
شروع گل دهی تا چهار هفته پس از آن مهم ترین مرحله از رشد و نمو گیاه می باشد چرا که ۹۰% غوزه های قابل استحصال به عنوان محصول وش در این مدت که مصادف با تیر ماه است،تشکیل می شوند.لازم است در طول این مدت گیاه اولاً با تنش رطوبتی مواجه نشده و ثانیاً با عواملی چون آفات که باعث خسارت به قوزه ها می شوند نیز به موقع مبارزه شود،چرا که شرایط جوی پس از این مدت یعنی مرداد ماه به ویژه گرمای زیاد روز و شب به شدت ماندگاری قوزه ها را پایین می آورد.
کنترل علفهای هرز در مزارع پنبه
پنبه به علف کشهای هرونی بسیار حساس است . علف کشی مانند تریفلورالین را می توان قبل از کاشت با خاک مخلوط نمود . این علف کش اثر بقائی داشته و بذر علفهای هرز را در مرحله جوانه زدن تا ۲ الی ۳ ماه پس از سبز شدن محصول کنترل می کند بدون اینکه بر پنبه اثر نامطلوبی گذارد .
آفات و امراض پنبه
کرم خاردار پنبه ، کرم غوزه پنبه ، کرم برگخوار پنبه ، کرم ساقه خوار پنبه ، عسلک پنبه ، تریپس زرد پنبه ، سن سبز پنبه ، سنگ تخم پنبه ، کنه تار عنکبوتی و کک پنبه را نام برد . کرم خاردار پنبه با نام علمی Earias insulana از مهمترین آفات پنبه در ایران محسوب می شود .