برخورد و تصادف به هر نوعی و با هر شدتی که افراد مختلف نظر خویش را در مورد آن بیان می کنند، قسمتی جدایی ناپذیر از جهان خودرو و مقوله نگه داری آن محسوب می شود. از برخورد های کوچک در اثر حواس پرتی تا تصادف های ناگوار بر اثر عادت های نادرست رانندگی، در نهایت اتومبیل آسیب دیده را به سمت حرفه ای به نام صافکاری می کشاند. حرفه ای که اگر آن را به نوعی هنر بدانیم در موردش اغراق نکرده ایم. صافکاری که اغلب در ایران و بسیاری از کشور ها مسیر تحصیلی آکادمیک نداشته و بر اثر کسب دانش و تجربه در طی مدت های متمادی به دست می آید، هنر و مهارت ترمیم و بازسازی بدنه خودرو به حالت اول است.
تفاوت صافکاری بی رنگ و با رنگ
تفاوت اصلی این دو روش با یکدیگر به میزان ضربات وارد شده به خودرو است که مشخص میکند باید از کدام روش برای تعمیر ماشین استفاده کرد. در تصادفات رانندگی بسته به میزان خسارت وارده، صاحب خودرو تصمیم می گیرد تا قطعه آسیب دیده بدنه را به صورت کامل تعویض و یا با استفاده از مهارت صافکار ترمیم کند. در صورت تعویض قطعه با نمونه خام و یا رنگ خورده، فرآیند بازسازی بدنه با سرعت بیشتر و البته ریسک بالاتر افت قیمت به انتها می رسد.
اثر ضربه یک برخورد مستقیما رنگ بدنه خودرو را تحت الشعاع خود قرار می دهد. اگر میزان ضربه وارده در حدی باشد که رنگ بدنه خودرو ریخته نشده و یا ناحیه ضرب دیده به شکل پیچیده ای دفرمه نشده و آسیب ندید ه باشد، می توان آن بخش از بدنه را با استفاده از مهارت و تجربه صافکار به حالت اولیه خود بدون تغییر در وضعیت رنگ خودرو برگرداند. به این حالت اصطلاحا صافکاری بی رنگ بدنه گفته می شود.
بی رنگ ترمیم نمودن بدنه یک خودرو خوشحال کننده ترین حالت برای صاحب آن به شمار می آید و بسیاری از افراد بعد از یک تصادف در صدد هستند که تا جای ممکن، نقاط آسیب دیده بدون رنگ آمیزی بدنه ترمیم شوند. اما در پاره ای از موارد، شدت ضربه وارده به حدی است که باعث تضعیف رنگ بدنه می شود. این تضعیف لایه های رنگ یا به صورت خراش و ریختن تکه تکه رنگ در همان ابتدای حادثه ظاهرشده و یا در طی فرآیند صافکاری بدنه به صورت اجتناب ناپذیری خود را نشان می هد. در این موارد بعد از اتمام فرآیند صافکاری، برای تمیز و یک دست شدن ظاهر، بدنه خودرو باید مورد رنگ آمیزی قرار گرفته و در واقع عملکرد نقاش در این قسمت مکمل پروسه بازسازی بدنه است.
صافکاری بدون رنگ چیست؟
همانطور که می دانید در حوزه خدمات خودرو صافکاری قطعات و نواحی آسیب دیده به دو شکل بدون رنگ و با استفاده از رنگ صورت می گیرد. بر اساس فرم و شدت ضربه یا فشار وارد شده به نواحی مختلف بدنه اتومبیل ها، صافکار تصمیم می گیرد که قطعه را تعویض یا ترمیم کند؛ در صورتی که شدت و نوع ضربه به شکلی باشد که قطعه قابلیت این را داشته باشد به صورت بی رنگ ترمیم شود صافکار بر اساس میزان دانش خود می تواند قطعه را به شکلی ترمیم کند که نیازی به استفاده از رنگ نباشد. به این عمل صافکاری بدون رنگ گفته میشود که امروزه کاربرد بسیار زیادی در انواع ماشین ها و ر.ش ای تعمیر آنها دارد.
صافکاری بدون رنگ با میله
برای انجام عملیات صافکاری بدون رنگ از میله ای بنام PDR استفاده میشود که میتوان با بهره گیری از آن فرورفتگی های بوجود آمده بر روی بدنه را بدون استفاده از چکش و ضربات مکرر، رفع کند. میله های PDR در صافکاری بدون رنگ استفاده می شود و فقط برای ترمیم قطعات فرورفته استفاده می شود. میله های PDR از جنس فولاد هستند و در پکیج های مختلف به بازار عرضه می شود. قسمت سر این میله ها زاویه دار است و این امکان را به صافکار می دهد که با چرخش دست خود فرورفتگی بوجود آمده را ترمیم کند. برای اینکه بتوان از میله های PDR استفاده کرد، ابتدا باید قطعاتی همچون چراغ ها، تایرها یا سپرها از پیکره اتومبیل جدا شوند تا صافکار بتواند با بهره گیری از این میله ها به قسمت پشتی بدنه دست پیدا کند.
صافکاری بدون رنگ با دستگاه مکش
صافکاری بدون رنگ با دستگاه مکش با استفاده از ایجاد مکش و فشرده کردن هوا به سمت خارج بدنه خودرو اتفاق می افتد. دستگاه های مکش پیشرفته دارای قابلیت تنظیم فشار هوا می باشند. صافکاری با دستگاه مکش از نوع خدمات صافکاری بی رنگ می باشد که در آن از عامل فشار به جای عواملی نظیر گرما و برش استفاده می شود. مکش ایجاد شده در بدنه خودرو به وسیله دستگاه مکنده حداقل آسیب را به رنگ بدنه خودرو وارد می نماید. یکی از مهمترین مزیت های دستگاه مکش رفع فرو رفتگی های بدنه خودرو در کمترین زمان ممکن است. روش صافکاری با دستگاه مکش بیشتر برای خودروهای لوکس و خارجی استفاده می شود.
نحوه تشخیص نوع صافکاری
تشخیص این مورد، تنها توسط افراد متخصص و آموزش دیده امکان دارد و مشتریان عادی به راحتی نخواهند توانست این معضل را تشخیص دهند. افراد حرفه ای با استفاده از تجربه و تخصص خود، بعضا با یک نگاه یا دست کشیدن روی ناحیه آسیب دیده، دقت در میزان موج آن قسمت و اثرات صافکاری یا کیفیت رنگ، می توانند به رنگ شدگی ثانویه بدنه پی ببرند. هم چنین متخصصان به کمک ابزارهایی هم چون ضخامت سنج دیجیتالی، از میزان رنگ شدگی نواحی مختلف آگاه خواهند شد.
