شوهر جلاد چشم همسرش را کور و دستش را قطع کرد

به گزارش سایت خبری ساعدنیوز به نقل از خبرفوری، بخشهایی از مصاحبه را بخوانید.

چه زمانی با همسرتان آشنا شدید و ازدواج کردید؟

28 سال قبل به واسطه خواهر بزرگ همسرم با او آشنا شدم و ازدواج کردم. چهار ماه عقد بودم، بعد از ازدواج هم بچه دار شدیم.

رفتار همسرتان از ابتدای آشنایی با شما چطور بود؟

من از دوران عقد متوجه رفتارهای آزاردهنده همسرم شدم. در آن زمان با هم اختلافاتی داشتیم؛ اما بلافاصله سر خانه و زندگی خودمان رفتیم.

چرا زمانی که متوجه شده بودید همسرتان با شما رفتار مناسبی ندارد، از او جدا نشدید؟

من در دوران عقد متوجه رفتارهای بد همسرم شدم؛ اما فکر می کردم به دلیل اینکه هنوز خیلی با هم آشنا نیستیم، همسرم این طور رفتار می کند و بعد درست می شود؛ اما تقریبا یک ماه بعد از ازدواج اوضاع بدتر شد که من باردار بودم. تازه باردار شده بودم که کتک خوردم و به خانه پدر و مادرم رفتم. شش ماه از دوران بارداری ام را در خانه پدرم گذراندم. در همین مدت هم اقدام به طلاق کردم و حکم استرداد جهیزیه هم گرفتم؛ ولی روز دادگاه همسرم نیامد. تا اینکه روز زایمان فرا رسید. من دوقلو باردار بودم. شوهرم با تماس من به بیمارستان آمد. خدا به من یک دختر و یک پسر داد که نامشان را هانیه و علیرضا گذاشتیم. موقع ترخیص شوهرم فهمید من می خواهم به خانه پدرم برگردم، رفتارش را تغییر داد. در نهایت مجبور شدم به خاطر بچه هایم همه چیز را بی خیال شوم؛ ولی پیش بچه هایم باشم. شما به من بگویید اگر جای من بودید دو بچه دوقلو را رها می کردید که بروید؟ من در بیمارستان تصمیم گرفتم دوباره برگردم. پدر و مادرم گفتند نرو، بچه ها را بده و بیا. گفتند تو را اذیت می کند؛ اما نتوانستم بر خودم غلبه کنم. به این فکر می کردم که اگر من به خانه پدرم بروم، چه کسی به این بچه ها شیر می دهد؟ این بچه ها زیر دست نامادری بزرگ می شوند. پدرشان رفتاری را که با من می کند، با این بچه ها هم می کند، آن وقت من باید چه کنم. چه کسی از بچه های من مراقبت می کند؟ همین سؤالات و دل نگرانی ها بود که باعث شد تصمیم بگیرم به خانه شوهرم برگردم تا بتوانم از بچه هایم مراقبت کنم.

رفتار شوهرتان با بچه ها چطور بود؟

با بچه ها خیلی بدرفتاری می کرد، مخصوصا با دخترم هانیه. دو بار بینی هانیه را شکست. بچه ام هانیه خیلی از پدرش کتک خورد. شوهرم با علیرضا هم رفتار درستی نداشت؛ اما خشمی که نسبت به هانیه داشت خیلی بیشتر بود.

چرا نسبت به هانیه آن قدر خشن بود؟

وقتی هانیه و علیرضا به دنیا آمدند، شوهرم می گفت هانیه بچه من نیست. تو به من خیانت کرده ای. من می گفتم مگر چنین چیزی می شود یا هر دو بچه را نباید قبول کنی یا هر دو را باید قبول کنی، آنها دوقلو هستند؛ اما شوهرم می گفت هانیه خونش A منفی است و با من فرق می کند پس بچه من نیست؛ درحالی که شباهت هانیه به پدرش خیلی زیاد است. بچه شش ماهه بود و من دیدم شوهرم خیلی این بچه را اذیت می کند. یکی از اعضای خانواده هم او را بیشتر تحریک می کرد. وقتی دیدم این بچه اذیت می شود، موضوع را به برادرشوهرم گفتم و بعد هم گفتم شکایت می کنم و اعاده حیثیت می کنم و ثابت می کنم. برادرشوهرم که از شوهرم بزرگ تر است، با شوهرم صحبت و با تشر با او برخورد کرد و بعد هم گفت اگر باز هم از این حرف ها بزند، او را طرد می کنند؛ به همین خاطر شوهرم دیگر به این حرف هایش ادامه نداد؛ اما نسبت به هانیه بدرفتار بود. بعضی اوقات به خاطر اینکه من را عذاب بدهد، بچه ها را شکنجه می داد و تهدید می کرد که الان آنها را می کشم.

شوهرتان از چه زمانی بدرفتاری با شما را شروع کرد؟

زمانی که ازدواج کردم، دانشجوی رشته حقوق و کارمند رسمی دولت بودم.

شوهرم نسبت به من سوء ظن داشت. همان طور که گفتم، به خاطر بچه ها به خانه شوهرم برگشتم و بعد هم مانع ادامه کار و درسم شد. به ناچار از خانه بیرون نمی رفتم. هر کاری شوهرم می گفت، انجام می دادم. حتی من از طرف تعاونی مسکن بنیاد شهید خانه نیمه کاره در شهرک اندیشه گرفته بودم و قسط می دادم که من را مجبور کرد خانه را بفروشم. با آن پول بدهی اش را پرداخت و بقیه را خرج رفیق بازی و کارهای نادرست کرد. شوهرم می گفت تو خانه را برای چه می خواهی، من خانه دارم. من هم برای اینکه دست از سرم بردارد، خانه را دادم و دیگر هیچ چیز نداشتم. من بچه هایم را به دندان می کشیدم که بزرگ کنم. شوهرم اعتیاد پیدا کرده بود و مقداری پول به ما می داد که فقط شکم بچه ها را سیر کنم. در خانه پدرشوهرم زندگی می کردم و شرایط سخت بود. مدام از شوهرم کتک می خوردم. در همه این سال ها یک بار هم نشد که من از دست کارهای شوهرم راحت باشم تا اینکه تصمیم گرفتم روشم را در زندگی عوض کنم. اتفاقی هم در زندگی شوهرم افتاد. اعدام برادرش در سال ۸۶ وضعیت روانی او را بدتر کرد.

گفتید تصمیم گرفتید روش تان را در زندگی عوض کنید. چطور این کار را کردید؟

من تبدیل به زنی افسرده شده بودم. تصمیم گرفتم زندگی خودم و بچه هایم را از این وضعیت نجات دهم. دوباره به دانشگاه برگشتم و یک سالی را که از درسم مانده بود، شروع کردم. درخواست کار دادم و با توجه به سابقه خوبی که داشتم، قبول کردند با من به صورت پیمانی کار کنند.

همین وضعیت زندگی من را دگرگون کرد. شوهرم از این وضعیت ناراحت بود و مدام به من تهمت می زد و می گفت که تو کارهای خلاف می کنی. از اینکه من درآمد داشتم و در تلاش بودم بچه هایم به جایی برسند، ناراحت بود.

بیشتر به سمت مواد رفت و وضعیت روحی اش به هم ریخت. به سمت مواد صنعتی رفت. او مدام به محل کار من می آمد، با رئیسم صحبت می کرد و حرف های نامربوطی می زد تا من را اخراج کنند. شوهرم می دانست من حاضر نیستم کارم را کنار بگذارم؛ چون بچه ها بزرگ شده بودند و من نگران آینده آنها بودم. شوهرم از اینکه زنی شده بودم که روی پای خودم بودم، ناراحت و عصبی می شد و من را بیشتر اذیت می کرد.

بچه های شما بزرگ شده اند و حالا 27 ساله هستند. چرا بعد از بزرگ شدن بچه ها به طلاق فکر نکردید؟

اتفاقا همین کار را کردم. مدتی قبل از اینکه این طور توسط شوهرم ناقص شوم، یک روز که از محل کار برگشتم و وارد خانه شدم شروع کرد به تهمت های ناروا و غیراخلاقی که من روبه روی او ایستادم. حمله کرد و من را کتک زد، به طوری که سر و دنده هایم شکست. او قمه داشت و گفت من را می کشد. بلافاصله به اورژانس و ۱۱۰ زنگ زدم و کمک خواستم که آمدند. بعد بچه ها آمدند. حال خیلی بدی داشتم. من را به بیمارستان بردند و من در بیمارستان بستری بودم که متوجه شدم شوهرم با وثیقه آزاد شده است؛ درحالی که شوهرم بعد از اینکه من را زد، وقتی مورد اعتراض علیرضا قرار گرفت، او را هم با قمه دنبال کرده بود که همسایه ها و پلیس بچه ام را از دست او نجات داده بودند. بعد از ترخیص از بیمارستان به خانه مادرم رفتم و دیگر برنگشتم و دادخواست طلاق دادم و همین شوهرم را عصبانی تر کرد. می گفت حتما ریگی به کفش داری که طلاق می خواهی. چند ماه گذشت و من برنگشتم تا اینکه دخترم کرونا گرفت. شوهرم به بچه ها گفته بود من کلید را می گذارم و می روم به مادرتان بگویید برگردد. دخترم حال بدی داشت. باید از او پرستاری می کردم. من به شرطی که شوهرم به خانه نیاید، برگشتم تا دخترم خوب شود. دو ماه از ماجرا گذشت و دخترم خوب شد. من دنبال این بودم که تکلیف خودم را روشن کنم که درگیری اتفاق افتاد.

از روز درگیری بگویید.

داشتم باغچه مقابل در خانه را آب می دادم که یکباره شوهرم آمد. گفت برو وسایلم را از خانه بیاور. من می ترسیدم. وارد حیاط خانه نمی شدم؛ چون می دانستم اگر بروم پشت سر من می آید. اصرار کرد کفش هایش را بیاورم. بلافاصله پشت سرم وارد حیاط شد در را بست و زانویش را روی گلویم گذاشت و گفت یا می کشمت یا بیا رضایت بده. من هم به ناچار گفتم خواسته ات را قبول می کنم. از ترس اینکه بچه ها از راه می رسند، فرار کرد. دوباره با ۱۱۰ تماس گرفتم و به پزشکی قانونی هم رفتم. بعد از آن ۲۵ آبان ۹۹ حدود ساعت شش یا هفت شب یکباره شنیدم یکی وارد خانه شد و در حیاط را بست. فهمیدم شوهرم است. به سمت پنجره حیاط رفتم تا فرار کنم. شوهرم به پنجره آشپزخانه می کوبید و می گفت بیا بیرون. قمه دستش بود، من می ترسیدم. به پسرم زنگ زدم و کمک خواستم. یکدفعه شیشه را شکست تا وارد خانه شود. من به سمت حیاط فرار کردم که او ضربه اول را به آشیل پایم زد. در کوچه به زمین افتادم، بعد به سرم زد و دیگر چیزی نفهمیدم. وقتی به هوش آمدم دیدم در بیمارستان هستم. من را با سطح هوشیاری دو به بیمارستان برده بودند.

چه بخش هایی از بدن تان آسیب دیده است؟

یک چشمم را از دست دادم، دستم از مچ قطع شده و یک دستم را هم پیوند زده اند. دو تا از انگشت ها که پیوند زده اند حرکت ندارد، 300 بخیه به سرم خورده و عفونت کرده. جمجمه هم ترک خورده است. پوست سرم را از محل دیگری پیوند کردند و پاهایم هم تا مدتی روی ویلچر بود. توان ایستادن و حرکت نداشتم. الان هم وضعیت خوبی ندارم. در واقع من مرده بودم و با یک معجزه زنده ماندم. پسرم انگشت ها و دست من را از خیابان پیدا کرده و به بیمارستان آورده بود که پیوند بزنند؛ اما آن قدر حالم بد بود که حتی نتوانسته بودند من را به اتاق عمل ببرند. من یک دستم را به صورت معجزه آسا به دست آوردم.

فکر می کنید مشکل از کجاست که شما نتوانستید خودتان را با وجود شکایاتی که کردید، نجات دهید؟

من قبلا هم به رئیس قوه قضائیه گفته ام چرا قانون از ما حمایت نمی کند؟ صدها زن مثل من هستند. چرا با مردانی که چنین خشونتی نسبت به خانواده خود دارند، برخوردی نمی شود؟ هر بار که من شکایت کردم، به من گفتند شوهرت است، ما نمی توانیم دخالت کنیم. چرا قانون هیچ پناهی برای زنانی مثل من نیست؟ تا کی این وضعیت باید ادامه داشته باشد؟ من برای احقاق حق خودم و دخترم و همه زنانی که در وضعیت من هستند، این پرونده را دنبال خواهم کرد. چشمم را کور کرده، دستم قطع شده و من فقط قصاص می خواهم.

آخرین اظهارات مادر بابک خرمدین از همدستی در کشتن و مثله کردن فرزندانش