به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از ثریا:
این طرح های زمینی عظیم یکی از رمز و رازهای ماندگار تاریخی ایالات متحده است که هنوز هم هیچکس دقیقا نمی داند که چه کسی آنها را ایجاد کرده و یا چه زمانی حک شده اند. با این حال، آنچه مسلم است این است که روند ایجاد این قطعات فوق العاده از هنر طبیعی نیاز به زمان و تلاش زیادی دارد. این آثار کمی نامعمول و عجیب هستند و خیلی معلوم نیست که آیا یک نماد باستانی هستند و یا واقعا انسان های ماقبل تاریخ به این بزرگی بوده اند.
کشف غول های کویر
جورج پالمر، خلبان سپاه ارتش، منطقه سد هوور را در صبح روز ۱۲ نوامبر سال ۱۹۳۱ به سمت لس آنجلس ترک کرد. پرواز مثل همیشه بود تا جایی که پالمر شخصیت های عجیب و غریبی را از بالا دید که به نظرش بسیار عجیب می آمد. آنچه در ذهن او آمد، تصویر شیرهای کوهستانی، اسب و یک مار زنگی با سنگ های بزرگی برای چشم هایش بود.
اما چیزی که بیشتر نظر پالمر را جلب کرد، تصویر یک غول بود. در بین مجموعه حکاکی های قدیمی حیوانات و اشکال هندسی، یک چهره انسان انحصاری وجود دارد. یکی از آن ها نیزه با دو ماهی داشت، در حالی که خورشید و یک مار از بالا تماشایشان می کرد. یکی دیگر طوری ایستاده بود که انگار در یک مراسم آیینی قرار دارد.
به طور کلی ۶ حکاکی در این صحرا دیده می شد که پالمر آن ها را طوری تصور می کرد که ۳ تای آن ها انسان و ۳ مورد دیگر حیوان هستند. این خلبان زمانی که به لس آنجلس رسید، گزارشی از این حکاکی های قدیمی ارائه داد اما خیلی مورد توجه قرار نگرفت زیرا در آن زمان، آمریکا در دوران رکود بزرگ (Great Depression) قرار داشت. برخی از مردم که به خرافات اعتقاد داشتند، تصور کردند که این شکل های جادویی می توانند کاری کنند تا گرسنگان نجات یابند. شاید باور نکنید اما ۲۰ سال بعد از کشف پالمر، این حکاکی ها نظر دیگر افراد را به خود جلب کرد.
ژئوگلیف ها، از تلفات جنگ
زمانی که رکود بزرگ جان انسان ها را می گرفت و خانواده ها را از مکانی به مکان دیگر تخریب می کرد، یک تهدید جدید به اروپا وارد می شد. جنگ جهانی دوم در حال شروع شدن بود و همه مردم سرگردان بودند و افراد زیادی برای آموزش یافتن در جنگ حاضر می شدند.
در آن زمان ژنرال جورج اس پتان (George S. Patton) افرادش را به کویر کلورادی برد تا تمرین دهد. او ظاهرا هیچ ایده ای نداشت که یکی از تلفاتی که این جنگ به جای خواهد گذاشت، از بین رفتن حکاکی های قدیمی Blythe Intaglios زیر چرخ ماشین ها است. در آن زمان در سال ۱۹۵۲، نشنال جئوگرافیک و موسسه سیمسونیان تیمی از دانشمندان را برای بررسی این ژئوگلیف ها به اینجا فرستادند؛ حتی حالا هم به راحتی، جای لاستیک های ماشین های نظام در این منطقه دیده می شود. ۵ سال پس از آن طور کشید که مسئولین پارک، حصاری دور این حکاکی ها کشیده تا از تخریب باقیمانده آن ها جلوگیری کنند.
امروزه این حکاکی ها هنوز هم تحت حفاظت هستند، اما در ساعات مشخصی برای آن هایی که می خواهند این عجایب را ببینید، باز است. برخی از گردشگران فقط از روی کنجکاوی به اینجا می آیند، اما افرادی هم هستند که می خواهند این پازل عجیب را حل کنند. اما واقعا سوالی که مطرح می شود این است که چه کسی و چرا این نقش ها را حک کرده است؟
حل معما؟
فرضیه های گوناگونی برای حل این اشکال وجود دارد. چنین ابعاد بزرگی برای یک انسان شاید منعکس کننده نوع خاصی از احتراماست به شخصیت های بالارتبه ای که در میان مردم بومی آمریکایی رایج بود. اگر از اعضای جوامع قبیله ای که هنوز در منطقه حضور دارند بپرسید، آنها به شما خواهند گفت که چهره های انسانی نماینده ی یک موجود فرازمینی هستند. چهره حیوانات هم شاید برای روایت یک داستان خلق شده است. افراد دیگری می گویند که انسان هایی که در آن زمان زندگی می کرده اند، به همین اندازه بزرگ و غول پیکر بودند.
برخی از مردم محلی منطقه رودخانه کلورادو، اعتقاد دارند که نماد انسان های این حکاکی های قدیمی مربوط به Mastamho، خالق همه زندگی ها هستند. حکاکی های حیوانات نیز نماید Hatakulya است، یکی از دو شیرهای کوهی که به خلقت کمک کرده است.
در دوران باستان، مراسم متفاوتی در این منطقه برگزار می شد تا به این اشکال زمینی، احترام بگذارند. اما خالقان این آثار، شاید آن ها را اینگونه بزرگ کشیده اند که از آسمان ها مشخص باشد! به هر حال این خرافات کمی از ذهن به دور و بیشتر مربوط به افسانه های باستانی است.
اگر در پی دیگر تحقیقات برویم نیز این را نشان می دهند که احتمالا این انسان ها نمادهای گوناگونی از باورهای قبیله های آمریکایی باستانی بوده اند. یکی از توضیحات معقول تر این است که Intaglios Blythe به عنوان یک نوع ارائه احترام به افرادی بودند که در نظر مردم باستان مقدس محسوب می شدند. در این زمینه، ژئوگلیف ها در خدمت به شناسایی ساکنان این سرزمین به عنوان بندگان مطیع و وفادار است. در مقابل، نظریه های افراطی بیشتر نشان می دهد که این حکاکی های قدیمی به عنوان نشانه از وجود فرازمینی ها در این منطقه است که آن هم کمی اغراق آمیز به نظر می رسد.
Intaglios به عنوان هویت فرهنگی
در مورد این آثار، یک نقطه است که به نظر می رسد همه باستان شناسان و دانشمندان در آن توافق دارند. بزرگترین ارزش این حکاکی های قدیمی ممکن است توانایی آنها برای حفظ هویت فرهنگی مردم بومی آمریکا باشد. اینکه آن ها می خواستند که به اشکال گوناگون، حکاکی، روایت افسانه ها و … فرهنگ باستانی خود را حفظ کنند. با اینکه هنوز علت دقیق کشیدن این آثار در صحرای کالیفرنیا معلوم نیست، اما هر چه که هست نشان می دهد که مردم با اینکه هنر را نشناخته بودند، اما افرادی هنرمند بودند که توانسته اند این چنین اشکالی را در اینجا به تصویر بکشند که تا سالیان سال، همه بکوشند تا به راز آن ها پی ببرند.