به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از ثریا:
ابرسیاهچاله‌هایی که در مرکز کهکشان‌ها قرار دارند، هر چیزی را که به اندازه کافی به آنها نزدیک شود، می‌بلعند، اما امکان دیدن این اتفاق در هسته آرام کهکشان راه شیری به ندرت فراهم می‌شود.
در حال حاضر، ستاره شناسان که از رصدخانه "ALMA" واقع در شیلی استفاده می‌کنند، از یک ابرسیاهچاله بسیار فعال در مرکز کهکشان مارپیچی M77، که ظاهرا بزرگترین "دونات" هستی است، تصویربرداری کردند.
این مناطق فعال در جهان می‌تواند به رمزگشایی اینکه چگونه کهکشان‌ها و ابرسیاهچاله‌ها در هسته‌هایشان در کنار یکدیگر توسعه می‌یابند، کمک کند.
مرکز کهکشان ما فارغ از منظره خیره‌کننده، خیلی فعال نیست، بنابراین اخترشناسان باید برای یافتن سرنخ به کهکشان‌های دوردست بنگرند.
این گروه اخترشناسی که از محققان رصدخانه ملی ژاپن، دانشگاه "سوکندای"(SOKENDAI) و دانشگاه "کاگوشیکما"(Kagoshima) تشکیل شده است، برای رصد هسته کهکشان M77 از "ALMA" استفاده کردند.
این تیم یک ساختار فشرده گازسوزی شبیه به یک پیراشکی غول‌پیکر دارد که در اطراف سیاهچاله قرار دارد. ابرها نوری حدود 20 سال نوری را از مرکز ساطع می‌کنند و در اطراف سیاهچاله در حال چرخش هستند.
وجود این ساختارهای چرخشی چند 10 سال قبل پیش‌بینی شده بود، اما طبق گفته‌های محققان، این اولین بار است که به طور مستقیم مشاهده می‌شود.
رزولوشن تصاویر ALMA بالاست و امکان مطالعه مستقیم روی ویژگی‌های این ابرسیاهچاله را فراهم کرده است. محققان اظهار داشتند مهم است که بر روی خطوط انتشار مولکولی خاص تمرکز شود و انتشارهای مایکروویو از مولکول هیدروژن سیانید(HCN) و یون فرمولی (HCO +) تشخیص داده شده است.
از آنجایی که این مولکول‌ها امواج مایکروویو را فقط در گازهای متراکم انتشار می‌دهند، راجع به چگالی این پیراشکی فضایی اطلاعات زیادی به محققان می‌دهد.
اما قصه طولانی‌تر است. محققان می‌گویند که این گازها دقیقا متناسب با گرانش سیاهچاله نمی‌چرخند و در عوض درجه بالایی از حرکت تصادف در آن وجود دارد. این امر نشان‌دهنده یک گذشته خشن است که ممکن است در برخورد با یک کهکشان کوچکتر به وجود آمده باشد.
این تحقیق در مجله Astrophysical Journal منتشر شده است.
