به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از فرارو، در آخرین دقایق پنجشنبه شب گذشته شاهد حمله به کشتی مرسر استریت در شمال شرقی جزیره «مصیره» در دریای عمان بودیم؛ کشتی ای که متعلق به اسرائیل است. در جریان این حمله دو نفر از سرنشینان کشتی کشته شدند. پیرو این حادثه برخی رسانه های منطقه ای و غربی بلافاصله انگشت اتهام را به سوی ایران گرفته و مدعی شدند پهپاد های ایرانی این کشتی را هدف قرار داده اند.
همین جریان سازی اولیه رسانه ای کافی بود تا اسرائیل و بعد از آن آمریکا و انگلستان، ایران را متهم ردیف اول در این حادثه بدانند و اسرائیل را محق در پاسخ متقابل ببینند، چنان که کانال ۱۱ اسرائیل عنوان کرده است که تل آویو برخی اهداف نظامی در ایران را برای انجام عملیات و پاسخ متقابل در نظر گرفته است.
این در حالی است که سعید خطیب زاده، سخنگوی وزارت امور خارجه، در توییت دوشنبه خود هرگونه ماجراجویی ضدایرانی را با پاسخ قاطع و فوری تهران همراه می داند. ضمن اینکه یک مقام امنیتی بدون ذکر نام هشدار جدی به ایالات متحده آمریکا و انگلستان درباره هرگونه ماجراجویی درباره سانحه کشتی اسرائیلی داده است.
حال که در آستانه تنفیذ حکم ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی قرار داریم، آیا آغاز به کار دولت سیزدهم با دست به ماشه شدن اسرائیل علیه ایران همراه خواهد بود؟
دیپلماسی ایرانی برای بررسی این مسئله، گفت وگویی را با محسن جلیلوند، استاد و تحلیلگر مسائل بین الملل پی گرفته است که گزیده ای از آن را در ادامه می خوانید.
چند نکته مهم را باید مد نظر قرار داد؛ اول آنکه هیچ کدام از طرفین هیچ دلیل مستند و قابل دفاعی برای ادعا های مطرح شده ارائه نکرده اند؛ یعنی نه اسرائیل، آمریکا و انگلستان دلیل قانع کننده و مستدلی برای دخالت دادن ایران در حمله به کشتی اسرائیلی ارائه نداده اند و همه چیز در حد ادعا ها و اتهام زنی های سیاسی و دیپلماتیک است. در آن طرف هم جمهوری اسلامی ایران همه این ادعا ها را اتهام زنی واهی می خواند و دلیلی برای رد آن ها ندارد؛ هرچند اصل بر اثبات قضیه از سوی اسرائیل است؛ چون این تل آویو است که مدعی است.
پس باید اسرائیل هم ادعای خود را ثابت کند. نکته مهم دیگر این است که قطعا نمی توان شرایط منطقه ای را در ظهور و بروز این اتفاق بی تأثیر دانست. به ویژه اینکه این روز ها شاهد خروج نیرو های نظامی آمریکا از افغانستان و همچنین تلاش برای خارج کردن نظامیان آمریکایی از خاک عراق هستیم.
به هر حال مسئله خروج آمریکا از کشور عراق به شدت می تواند روی امنیت اسرائیل اثرگذار باشد؛ بنابراین این دست تحولات و اتفاقات می تواند با هدف تداوم و تشدید تنش در منطقه، توجیه خوبی برای بقای آمریکا رقم بزند. از طرف دیگر، چون تقابل و تخاصم جمهوری اسلامی ایران و اسرائیل یک تنش ایدئولوژیک و راهبردی است و بقای هر کدام در نابودی طرف مقابل تعریف می شود؛ پس انجام این اقدامات و حملات امری عادی است؛ کما اینکه در مدت حیات چهار دهه ای جمهوری اسلامی ایران شاهد این دست حوادث بوده ایم.
به هر حال جمهوری اسلامی ایران نیز در پاسخ به حملات هوایی، پهپادی و موشکی اسرائیل به اهداف و مواضع خود و نیرو های همسویش در سوریه یا خرابکاری ها و ترور های هسته ای در ایران و دیگر اقدامات اسرائیل باید پاسخ مناسب و در خوری بدهد؛ وگرنه موازنه تهدید، موازنه امنیت و موازنه وحشت بین دو طرف به هم می خورد که هر کدام تبعات و آثار خود را دارد.
با این اوصاف حتی اگر حمله به کشتی اسرائیلی در دریای عمان کار جمهوری اسلامی ایران باشد، چیز عجیبی نیست؛ بلکه باید آن را تکه ای از پازل یک سلسله کنش ها و واکنش های بین ایران و اسرائیل قلمداد کرد؛ یعنی قطعا در آینده دور و نزدیک اسرائیل دوباره پاسخ این اقدام را خواهد داد و بعد از آن تهران هم وارد واکنش متقابل می شود. رویه ای که در این سال ها تکرار شده است.
نکته مهم تر به تغییر دولت ها در جمهوری اسلامی ایران و عدم تأثیر آن بر تشدید یا کاهش تنش تهران و تل آویو باز می گردد؛ یعنی هر دولتی در جمهوری اسلامی ایران روی کار بیاید، تأثیری بر کاهش یا افزایش تقابل جمهوری اسلامی ایران با اسرائیل نخواهد داشت. همان گونه که در طول چهار دولت گذشته هاشمی رفسنجانی، خاتمی، احمدی نژاد و حسن روحانی نابودی اسرائیل در راهبرد های سیاست خارجی و صدر فعالیت های نظامی و امنیتی منطقه ای ایران قرار داشته است، در دولت سیدابراهیم رئیسی همین نگاه کماکان در دستور کار خواهد بود.
حتی اگر فردی غیر از رئیسی و از جناح مقابل مانند اصلاح طلبان هم روی کار می آمد، شرایط به همین منوال بود. هم چنان که در دوره سیدمحمد خاتمی هم تقابل و تنش ایران و اسرائیل ادامه پیدا کرد.
وقوع جنگ ها در طول تاریخ محصول برنامه ریزی، تدبیر و محاسبه نیست؛ بلکه نتیجه مستقیم سوء محاسبه است. در این راستا هیتلر عنوان می کند: «جنگ مانند بازکردن در یک اتاق تاریک است. زمانی که در را باز کنید و پا در اتاق بگذارید، نمی دانید با چه چیز هایی طرف خواهید بود!». از این رو اگر شما جنگ های مهم طول تاریخ را بررسی کنید، هیچ کدام از آن ها محصول تدبیر و محاسبه نیست؛ بلکه در نتیجه سوء تدبیر روی داده است. برای مثال جنگ جهانی اول به واسطه ترور ولیعهد اتریش روی داد یا خود هیتلر عنوان کرد زمانی که مجارستان و اتریش را تصرف کرد، انگلستان و فرانسه کوچک ترین واکنشی نشان ندادند.
از این رو هیتلر فکر نمی کرد تنها به واسطه بمباران یک دالان در لهستان آتش شعله های جنگ جهانی دوم با آن وسعت برافروخته شود. شما حتی اگر به تاریخ معاصر و سه جنگی که صدام حسین در منطقه به راه انداخت، نگاه کنید، می بینید که همگی محصول سوء تدبیر و سوء محاسبه او بود؛ پس این مسئله اجتناب ناپذیر است. من امیدوارم که هر کدام از طرفین به سمت سوء محاسبه و سوء تدبیر پیش نروند؛ به ویژه اینکه برخی از گروه ها و جریان های تندرو و جنگ طلب در آمریکا، اسرائیل و حتی در ایران به دنبال تحریک همدیگر و تشدید تنش در خاورمیانه هستند.
از طرف دیگر معتقدم اگرچه اکنون بستر شکل گیری یک تنش نظامی در سایه افزایش تنش های لفظی میان طرفین شکل گرفته است؛ اما با بررسی تحرکات نظامی نیرو ها به ویژه در خلیج فارس می توان این گونه نتیجه گرفت که هر تحرک و اقدامی کاملا هوشمندانه اتخاذ می شود؛ یعنی شناورها، کشتی های جنگی و ناو ها زمانی که از کنار هم رد می شوند یا به هم نزدیک می شوند، به همدیگر کد ها و پیام هایی را ارسال می کنند؛ بنابراین این گونه نیست که شناورها، کشتی ها یا ناو ها بدون اطلاع از همدیگر دست به اقدامی بزنند.
پس تمام اقدامات و تحرکات، چه از طرف اسرائیل، ایالات متحده آمریکا و چه از طرف نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی کاملا مدیریت شده است؛ به ویژه آنکه ما در طی ماه ها و سال های گذشته بار ها شاهد هدف قرارگرفتن کشتی های ایرانی و اسرائیلی بوده ایم که طرفین همدیگر را متهم کرده اند؛ پس مجددا تأکید می کنم این اتفاقات در همان سلسله کنش ها و واکنش ها باقی می ماند.
البته باز هم یادآور می شوم امکان وقوع هر خطای محاسباتی برای وقوع جنگ نیز وجود دارد. ضمنا این نکته را هم باید گفت که حتی اگر این تنش های لفظی نهایتا به یک درگیری نظامی در خلیج فارس ختم شود، قطعا این درگیری ها مدیریت شده خواهد بود و از یک سطحی بالاتر نخواهد رفت.
در جمهوری اسلامی ایران تغییر دولت ها تأثیری بر شدت تقابل با اسرائیل نخواهد داشت و هر دولتی با هر تفکر سیاسی از خاستگاه اصلاح طلبی، اعتدالی یا اصولگرایی که دولت را در اختیار بگیرد، کماکان نگاه ایران به اسرائیل ثابت خواهد ماند؛ چرا که این مهم جزء راهبرد های تغییر ناپذیر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است.
مصداق همین نگاه در اسرائیل هم وجود دارد؛ یعنی تغییرات در اسرائیل هم هیچ گونه تأثیری بر تقابل تل آویو با تهران نخواهد داشت و به تبع آن در اسرائیل از هیچ تلاشی برای ضربه زدن به اقتصاد، سیاست، دیپلماسی، امنیت، فعالیت های هسته ای ایران، توان موشکی، نفوذ منطقه ای و دیگر ابعاد دریغ نخواهند کرد. از جاسوسی گرفته تا ترور، خرابکاری، حمله مستقیم نظامی، تهاجم پهپادی، سرقت اسناد، حمله هوایی و موشکی و... حتی از توان سایبری و توان دیپلماتیک هم برای ضربه زدن به ایران استفاده می شود.
خلاصه هر ابزاری در هر مسیری که بتواند به ایران در هر بُعدی و با هر درجه ای ضربه بزند، در دستور کار دولت های اسرائیل خواهد بود؛ بنابراین کنار گذاشته شدن نتانیاهو و روی کار آمدن بنت به معنای آن نیست که اسرائیل تغییری در نگاه خود به جمهوری اسلامی ایران دارد. حتی اگر خود لاپید که اکنون وزیر امور خارجه اسرائیل است، نخست وزیر می شد، باز همین اقدامات علیه ایران را در دستور کار قرار می داد؛ لاپیدی که نگاه سیاسی منعطف تری در ساختار اسرائیل دارد.
پس اینکه دولت رئیسی روی کار باشد یا هر دولت دیگری باعث نخواهد شد که اسرائیل نگاه خود را به جمهوری اسلامی تغییر دهد و به موازاتش هم اینکه نتانیاهو یا بنت، لاپید و... سر کار باشند، تغییری در نگاه اسرائیل به ایران نخواهد داشت. عکسش هم در ایران صدق می کند؛ چون این یک تنش راهبردی است که حیات یکی در گرو نابودی دیگری است.
اسرائیل رسما ایران را تهدید کرد
