به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از تسنیم، ماشالله شاکری در گفتگوی ویژه خبری افزود: مجموع جمعیت ایران و پاکستان می تواند بازار مالی بسیار جذابی در منطقه ایجاد کند اما جای تأسف دارد که از این ظرفیت استفاده نشده است.
او ادامه داد: ما نیازمند شناسایی و بهره برداری بازار میان ایران و پاکستان هستیم. در گذشته زیر ساخت های لازم جهت استفاده امروزین فراهم نیاورده ایم، نرم افزار و سخت افزار دو قطب زیرساخت های لازم را پدید می آورد که در باب زیرساخت های سخت افزاری می توان به فرسودگی اتصالات جاده ای، راه آهن و ... میان ایران و پاکستان اشاره کرد.
شاکری گفت: در عین حال پاکستان کشور تولید کننده بسیار قوی در حوزه مواد غذایی است و ما چند سالی است که از این تولیدات بهره مند شده ایم. صنعت نساجی از دیگر نکات حائز اهمیت پاکستان است ولی ایران رو به سوی کشورهای شرق آسیایی یا غربی دارد.
ریگی رئیس اتاق مشترک ایران و پاکستان در سوی دیگر این نشست گفت : مدت هاست که معاملات ایران و پاکستان ما بین یک میلیارد و دویست و یک میلیارد و 300 میلیون دلار در نوسان بوده و گاهی به نفع ایران، گاهی به سود پاکستان، مزیت های صادراتی ایران به این کشور اقلامی همچون سیمان، فرآورده های نفتی و پتروشیمی و گیاهان دارویی است و وارداتمان هم کالاهای اساسی همچون برنج، کنجد، میوه های گرمسیری و سایر کالاهاست.
شاکری در طرف مقابل گفت: پاکستان کشوری است با اقتصاد باز و توانسته به خوبی سرمایه های خارجی را جذب کند. این کشور رابطه بده بستان کالایی خوبی با چین و امریکا دارد. بخش عمده واردات انرژی این کشور از حوزه خلیج فارس و کشورهای عربی مانند عربستان و امارات است. در این حوزه اگر بتوانیم خطوط لوله گاز را به پاکستان برسانیم می توانیم از شرکای تأمین کننده انرژی این کشور باشیم، البته تأخیر در این امر دلایل سیاسی و اقتصادی فراوانی دارد و بیشتر پاکستانی ها بودند که نتوانستند به مشکلات خودشان فائق بیایند. از این بابت زیان فراوانی به مردم این کشور در حوزه انرژی و صنعت وارد می شود.
مراد نعمتی رایزن سابق بازرگانی ایران در پاکستان هم گفت: پاکستان کشور واردات محور است. در خصوص بازاریابی و شناخت بازار جهانی بسیار خبره هستند این امر سبب شده که حضور 21 ساله در سازمان تجارت جهانی داشته باشند و می توانند شرکای خوبی برای صادرکنندگان و تولید کنندگان ما باشند.
او ادامه داد: سال قبل حدود 300 کد تعرفه ای به پاکستان صادر کردیم گرچه ارزش پولی کمی داشته است به دلیل تحریم های ظالمانه، بخشی از صادرات ما به پاکستان از طریق کشورهای ثالث انجام می شود و رقم واقعی بیش از چیزی است که گفته می شود.
نعمتی تصریح کرد: اولین مشکل در راه صادرات به پاکستان؛ نبود روابط بانکی میان دو کشور است، در ضمن توافقات کالایی میان دو کشور شکل گرفته اما طرفین در خصوص برخی کالاها همکاری نمی کنند مثلاً نارنگی پاکستان در ایران ممنوعیت واردات دارد و در پاکستان هم سیب ایران وارد نمی شود. موافقتنامه تجارت آزاد هم میان دو کشور وجود ندارد.
ریگی رئیس اتاق مشترک ایران و پاکستان گفت: پاکستان با توجه به پتانسیل های خوب و بکر جاده ای می تواند پل ارتباطی ایران و چین باشد. پاکستانی ها هم در خصوص اجرایی شدن نظام تعرفه ترجیحی و برقراری تجارت آزاد با ایران تمایلاتی دارند. در شرایطی که مشکلات بانکی میان دو کشور وجود دارد، بهترین شکل تبادلات می تواند تهاتر باشد.
شاکری به مزیت های موجود صنعت ساختمان سازی و راه سازی در پاکستان اشاره کرد و افزود: خدمات فنی- مهندسی ازجمله خدمات قابل صادر کردن به پاکستان است.
رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و پاکستان با اشاره به اینکه با پاکستان هنوز استراتژی مشخص اقتصادی نداریم ، گفت: مبادلات ما با پاکستان به حال خود رها شده است.
عبدالحکیم ریگی میرجاوه در ادامه افزود:انتقال پول از طریق حواله یا مبادله پایاپای با پاکستان در حال انجام است و مردم پاکستان علاقمندند با ایران کار کنند زیرا در این زمینه منافع دارند.
وی با اشاره به اینکه تجارت غیر رسمی با پاکستان به کشورمان ضربه نمی زند، گفت: کوله برها پیاده نظام صادرات ما هستند و بسیاری از کالاهای ایرانی از طریق آن ها در پاکستان شناخته و بازاریابی می شوند وسپس تجارت رسمی آن کالاها را انجام می دهیم.
ریگی افزود: معاملات ما باید پایاپای باشد و ایران برگشت ارز را به واردات کالا منوط کند و تجارت آزاد از راهکارهای گسترش تجارت ایران و پاکستان است.
مراد نعمتی زرگران رایزن بازرگانی سابق ایران و پاکستان هم با این برنامه با اشاره به اینکه می توانیم از ظرفیت صادرات میوه جات مانند سیب، انگور، کیوی و انار به پاکستان استفاده کنیم، گفت: فقط در استان آذربایجان غربی بیش از یک میلیون تن ظرفیت ذخیره سازی داریم.
وی ادامه داد: در بخش صنعت هم پاکستان از کشورهای غربی از جمله آمریکا تخفیفات تعرفه ای می گیرد و تعرفه ورودی کالاهای صادراتی این قبیل کشورها را به سطح داخل می رسانند و همین موضوع موجب شده، شریک اول صادراتی پاکستان، آمریکاست.
نعمتی افزود: پاکستان در سال، حدود 3 و نیم میلیارد دلار به آمریکا صادرات دارد. انگلیس، آلمان و ژاپن از دیگر شرکای صادراتی پاکستان هستند که ظرفیت خوبی برای ما ایجاد می کند تا با پاکستانی ها به صورت سرمایه گذاری مشترک، تولید کنیم.
وی با بیان اینکه پاکستان در سال حدود 55 میلیون تن شیر تولید می کند، گفت: می توانیم در زمینه لبنیات با پاکستان سرمایه گذاری مشترک انجام دهیم و در زمینه کاشی و سرامیک هم می توانیم همکاری کنیم.
رایزن بازرگانی سابق ایران در پاکستان با اشاره به اینکه وجود تجارت غیر رسمی و پیله وری پاکستان با کشورمان ، آفت است، افزود: بخش خصوصی پاکستان بسیار قوی است و بخشی از آن که به تجارت پیله وری و غیر رسمی مشغول هستند مورد قبول جامعه تجاری پاکستان نیست.
نعمتی اضافه کرد: موضوع تجارت آزاد در گام اول پیشنهاد طرف پاکستانی بود و کشورمان هم استقبال کرده و در این باره 3 دور مذاکرات برگزار شده است.
وی تاکید کرد: تا زمانی که موانع تعرفه ای میان دو کشور برداشته نشود و تجارت آزاد برقرار نشود این مشکل حل نمی شود و ناگزیریم هر چه زودتر موافقت نامه ای در این باره امضاء شود.
ماشاءالله شاکری سفیر اسبق ایران در پاکستان هم در این برنامه با بیان اینکه روابط ما با پاکستان ریشه های تاریخی دارد، گفت: در موضوع گردشگری ظرفیت بسیار بالایی وجود دارد که می توانیم در روابط دو کشور استفاده کنیم.
وی با بیان اینکه ناامنی درمرز ایران و پاکستان، ارمغان شوم بیگانگانی است که به منطقه وارد شدند، افزود: نبود امنیت در افغانستان و پاکستان ما را رنج می دهد.
شاکری ادامه داد: این نیازمند نظام شبکه ای تامین امنیت است که ما باید برای آن برنامه داشته باشیم. مرزهای امن، آرامش می آورد و تجارت را رونق می دهد و امنیت مقدمه تجارت به سامان برای دو کشور است.
وی بر لزوم ایجاد پیوند اقتصادی میان ایران و پاکستان تاکید و اضافه کرد: باید این پیوند را نظام مند کنیم . تجارت و امنیت، لازم و ملزم هم هستند.
شاکری گفت: جدای از ظرفیت های طرح های بزرگ که دولت متولی آن است بخش های خصوصی و اتاق های بازرگانی در کشور ایران و پاکستان باید در ارتباط مستمر و پیوسته و دقیق باهم باشند و ظرفیت های 2 کشور را شناسایی کنند.
سفیر اسبق ایران در پاکستان گفت: نبود ارتباط میان تشکل های بخش خصوصی دو کشور از جمله مشکلات است که باید حل شود.
