به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، دکتر فاطمه منفرد پویا درباره اختلال شخصیت مرزی با بیان اینکه این نوع اختلال نوعی از بیماری اسکیزوفرنی است اما خود اسکیزوفرنی نیست، گفت: تفاوت اسکیزوفرنی و شخصیت مرزی در این است که دنیای اسکیزوفرن ها از واقعیت قطع می شود و به دلیل توهم شدیدی که دارند واقعیت ها را نمی بینند اما مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی می توانند به زندگی عادی ادامه دهند و با دارو درمانی ثبات شخصیت می یابند.
وی با اشاره به بی ثباتی روابط میان فردی مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی، توضیح داد:این گروه، آدم ها را سفید و سیاه می بینند یعنی از نظر آنها آدم ها یا خیلی خوب هستند یا خیلی بد و حد وسط ندارند در حالی که افراد عادی می دانند که همه هم عیب دارند هم حسن اما درباره مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی به این صورت نیست لذا روابط میان فردی این گروه همواره در حالت آشوب است.
این روانشناس سلامت شرایط این افراد در روابط عاشقانه بسیار بدتر می شود، اظهار کرد: وقتی افراد معمولی عاشق می شوند به دلیل تغییرات هورمونی مغزشان از حالت ثبات خارج می شود به عبارت دیگر بی ثباتی در رفتار و احساس از ویژگی هایی عاشقی است این در حالیست که افراد دارای عادی اختلال شخصیت مرزی که درحالت عادی نیز ثبات ندارند در حالت عشق شرایط بدتری یافته و حتی خشم های بیشتری را تجربه می کنند، اقدام به خودکشی، رفتارهای تکانشی ، و رفتارهای خودویرانگری مانند خودزنی، موکندن، کندن ناخن ها و جویدن افراطی آنها از ویژگی های این اختلال شخصیت به ویژه در حالت عاشقی است.
وی با بیان اینکه مبتلایان به این اختلال بیش از دیگران دست به خودکشی نمایشی می زنند هرچند که در مواقعی نیز واقعا دست به خودکشی می زنند، عنوان کرد: این افراد یک جدایی کوتاه مدت واقع بینانه را نیز نمی توانند تحمل کنند و تحلیل های فاجعه آمیزی از اینگونه مسائل می کنند، این افراد در نهایت به جایی می رسند که فکر می کنند، هیچ کس آنها را دوست نداشته و همه می خواهند ازشان جدا شوند.
به گفته منفرد پویا نکته کلیدی در این اختلال ترس از طرد و ترک است و به همین علت این افراد به خودشان و اطرافیانشان آسیب می زنند.
وی خاطرنشان کرد: این اختلال علل مختلفی دارد ، یکی از این علل ژنتیکی و مغزی است که در دستگاه ام آرآی و با نوار مغزی قابل تشخیص است زیرا ساختار مغزی این افراد متفاوت از افراد عادی است، همچنین افرادی که مبتلا به این اختلال هستند معمولا سابقه خانوادگی دارند.
این روانشناس سلامت افزود: برای ابتلا به این اختلال برخی مسائل روانشناختی نیز وجود دارد، به عنوان مثال دوران کودکی سخت و بی ثباتی به خصوص در سه سال اول زندگی و بی ثباتی رفتاری مادر، از مهم ترین عواملی هستند که می توانند این اختلال را در فرد ایجاد کنند.
وی عدم دلبستگی ایمن را از عوامل مهم در ابتلا به این اختلال عنوان کرد و گفت: این حس از ۱۰ تا ۱۸ ماهگی در کودک تشکیل می شود برای جلوگیری از ایجاد این حالت ما به خانواده می گوییم که مسئول مراقبت از کودک تغییر نکرده و تا حد امکان خود مادر این از کودک مراقبت کند زیرا وقتی کودک را در مهد یا نزد کسی دیگری می گذاریم او فکر می کند وقتی کسی رفت برای همیشه رفته است.
منفرد پویا تاکید کرد: نیازهای عاطفی و جسمی کودک باید تا ۱۸ ماهگی بدون هیچ وقفه ای تامین شود زیرا منطق در این سن هنوز شکل نگرفته است بنابراین اگر این نیازها تامین شود کودک جهان را محلی امن می داند واگر انجام نشود دلبستگی ناایمن شکل می گیرد.
وی با تاکید براینکه درگیری والدین با یکدیگر باعث می شود کودک احساس اضطراب کرده و فکر کند آنها را از دست می دهد، اضافه کرد: همچنین تنبیه کودک و بی توجهی به احساسات او باعث ایجاد احساس پوچی در وی شده و زمینه ابتلا کودک به اختلال شخصیت مرزی را فراهم می کند.
این روانشناس با بیان اینکه این افراد رفتارهای پرخطر و هیجانی زیادی دارند، اظهار کرد: دارودرمانی و روان درمانی راهکارهای درمان این بیماری است که روان درمانی حداقل ۱۲ جلسه نیاز دارد، زیرا در هر جلسه درمان یک تکنیک جدید به فرد آموزش داده می شود که باید تا جلسه بعد آن را انجام دهد.
وی ادامه داد: در این فرایند روانشناس روی افکار خودآیند منفی بیمار کار کرده و خطاها را می گیرد و خطاهای شناختی و باورها و عقاید خطای بیمار را که باعث ایجاد افکار منفی در وی می شود به چالش می کشد ،نام این روش درمانی دی بی رتی یا روش دیالکتیک است که در درمان فرد بسیار تاثیر گذار است، اگر این دو روش مکمل هم باشند سرعت بهبود زیاد می شود.
