به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از اعتمادآنلاین، باراک اوباما در یادداشتی گفت:
با اینکه نهایتا شکل دادن به استراتژی های روزآمد برعهده نسل جدید فعالان است؛ من فکر می کنم چند درس اساسی از تلاش های گذشته ارزش یادآوری و به خاطر سپردن را دارند:
اول اینکه، امواج اعتراض که کل کشور را در برگرفته، نماینده سرخوردگی مشروع و صادقانه از دهه ها شکست تلاش ها برای اصلاح عملکرد پلیس و مساله کلی تر سیستم قضایی کیفری در آمریکاست. اکثر قریب به اتفاق معترضین شجاع، مسالمت جو، مسئول و الهام بخش هستند. آنها مستحق حمایت و احترام و نه محکومیت هستند. این، امری است که پلیس در برخی شهرها مانند فلینت و کمدن به نحو تحسین برانگیزی درک کرده است.
اما در طرف دیگر، اقلیت کوچکی از افراد که به انحای مختلف دست به خشونت می زنند نیز وجود دارند. خواه اینکه این خشونت برخاسته از خشم صادقانه یا فرصت طلبی باشد باعث ایجاد خطر برای افراد بی گناه، خرابی مناطقی که اغلب کمتر برخوردار از خدمات و سرمایه گذاری و در حال از دست دادن سرمایه خود به دلایل دیگر هستند، می شود. من مصاحبه پیرزنی سیاهپوست که با چشمانی اشکبار از نابودی تنها فروشگاه بزرگ مواد غذایی در منطقه خود می گفت را شاهد بودم. بر اساس تجربه تاریخی، دهه ها طول خواهد کشید تا آن فروشگاه به آن منطقه برگردد.
بنابراین، دست به توجیه خشونت و دلیل تراشی و مشارکت در آن نزنیم. اگر ما خواهان آن هستیم که دستگاه قضایی کیفری و جامعه آمریکا با استانداردهای اخلاقی بالاتری کار کنند، ناگزیر باید الگوی آن استاندارد باشیم.
دوم اینکه، من از اینکه عده ای می گویند مساله تکراری نابرابری نژادی در سیستم قضایی کیفری ما اثبات می کند که تنها اعتراضات خیابانی و عمل مستقیم توانایی تغییر دادن شرایط را داشته و رای دادن و سیاست ورزی انتخابات محور وقت تلف کردن است، آگاهم.
من با این عده بسیار مخالفم. نکته و هدف اصلی اعتراضات آگاهی بخشی عمومی و پاشیدن نور به بی عدالتی و سلب آسایش از قدرتمندان است. در واقع، در تاریخ آمریکا تنها پس از اعتراضات و نافرمانی مدنی توجه سیستم حاکم به جامعه های به حاشیه رانده شده جلب شده است. اما در نهایت درخواست ها باید به قوانین و رفتارهای نهادینه مشخص تبدیل شوند. در یک دموکراسی، این اتفاق فقط با انتخاب مسئولین دولتی پاسخگو به مطالبات ما محقق می شود.
به علاوه، این بسیار مهم است که بدانیم کدام سطح از حاکمیت بزرگترین اثر را روی سیستم قضایی کیفری و پلیس ما دارد. بسیاری از ما زمانی که به سیاست می اندیشیم، فقط بر ریاست جمهوری و دولت فدرال تمرکز می کنیم. و بله، ما باید برای داشتن رییس جمهور کنگره و وزارت دادگستری و قوه قضاییه ای که نقش غیرسازنده و جاری نژادپرستی در جامعه را درک کرده و اراده برخورد با آن را داشته باشند، بجنگیم.
اما مقامات منتخبی که بیشترین تاثیر را در مورد اصلاح دستگاه پلیس و دستگاه قضای کیفری دارند، در سطح محلی کار می کنند. این شهرداران و مقامات اجرایی شهرستان ها هستند که روسای پلیس محلی را تعیین می کنند و با اتحادیه کارکنان پلیس به چانه زنی می پردازند. این دادستان های محلی و دادستان های ایالتی هستند که تصمیم می گیرند آیا سوءاستفاده های پلیس را مورد پیگرد قانونی قرار دهند یا خیر. همه این مقامات انتخابی هستند. در بعضی نقاط کشور هیأت های ناظر بر عملکرد پلیس که توانایی نظارت بر پلیس را دارند نیز انتخابی اند.
متاسفانه درصد مشارکت در این انتخابات محلی به نحو غم انگیزی بخصوص در میان جوانان پایین است. این عدم مشارکت با توجه اثر مستقیم مقامات محلی نامبرده شده در مباحث مربوط به عدالت اجتماعی دارند، اصلا معنی ندارد. لازم به ذکر است که برنده و بازنده این گونه انتخابات، معمولا با چندهزار یا حتی چندصد رای تعیین می شود.
بنابراین، حداقل می توان چنین گفت: اگر ما می خواهیم تغییر واقعی به ارمغان بیاوریم، انتخاب بین اعتراض خیابانی یا سیاست ورزی صندوق رای محور نیست. ما باید هر دو را انجام دهیم. ما باید اعتراض کنیم تا آگاهی بخشی کنیم و ما باید سازماندهی کنیم و جوری رای دهیم تا کاندیداهایی که اصلاحات را به انجام می رسانند، انتخاب شوند
در نهایت اینکه هرقدر مطالبات خود در مورد عدالت سیستم قضایی کیفری و رفتار پلیس مشخص تر مطرح کنیم، این برای مقامات منتخب سخت تر خواهد بود که تنها به لفاظی در مورد ریشه های مشکل بپردازند و وقتی که اعتراضات خاموش شد، به رفتار عادی همیشگی بازگردند.
مشخصات اصلاحات در مناطق مختلف و جوامع مختلف متفاوت خواهد بود. یک شهر بزرگ به یک مجموعه از اصلاحات احتیاج دارد، اما همزمان یک منطقه حاشیه ای یا روستایی به مجموعه دیگری از اصلاحات محتاج است. برخی نهادها احتیاج به اصلاحات اساسی دارند و مشکلات برخی دیگر با اصلاحات جزیی حل خواهد شد.
هر نهاد اعمال قانون باید سیاست های روشن که شامل برپایی نهادهای ناظر مستقل برای تحقیقات در مورد اتهامات سوءاستفاده از قدرت باشد، داشته باشد. طراحی اصلاحات برای هر جامعه ای احتیاج به مشارکت فعالان محلی و نهادهای محلی برای تحقیقات و آموزش بهترین راهبردها به شهروندان در جامعه موردنظر دارد.
من درک می کنم که در چند ماه گذشته شرایط روحیه شکن ترس، غم، عدم قطعیت، و سختی ناشی از یک بیماری دنیاگیر با یک یادآوری تراژیک در مورد تعصب و نابرابری ای که هنوز بر زندگی بسیاری از مردم در آمریکا حاکم است، ترکیب شده اند. اما تماشای فعالیت جوانانی از تمام نژادها و طبقات در هفته های اخیر من را امیدوار کرده است. با حرکت بیشتر رو به جلو ما می توانیم خشم قابل درک خود را به عمل سیاسی مسالمت آمیز پایدار و موثر تبدیل کنیم. آنگاه این زمان بعنوان یک نقطه.عطف در سفر بلندملت ما به سمت بالاترین ایده آل ها تبدیل خواهد شد؛ پس، بیایید سر کار خود برگردیم!
