به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، کودکان ممکن است گاهی علاقه خود را به نحوی ابراز کنند که باعث سردرگمی والدین و شگفتی آنها شود. ابراز علاقه‌هایی که گاه به احساسات عاشقانه و شبه جنسی شباهت پیدا می‌کند و حتی کودک را به رقابت با والد هم جنس خود برای به دست آوردن محبت والد غیرهمجنس خود می‌رساند.
مهراندخت پورشایگان، روانشناس کودک و نوجوان، درباره راهکار رفع این مشکل ۴ مرحله پیشنهاد داد: همدلی، گفت‌وگو، درک و فهم مشکل و افزایش توانایی طرفین برای رفع مشکل.
شرایط را تشریح کنید
منظور از همدلی و گفت و گو، صحبت کردن و ابراز همدلی کردن با کودک و تشریح شرایط است؛ مثلا اینکه به او بفهمانیم که می‌دانیم چقدر ما را دوست دارد و می‌خواهد نزدیک ما باشد اما اجازه آن را ندارد و این کار درست است. باید به کودک بگوییم که می‌دانیم بعضی وقت‌ها احساس تنهایی می‌کنی و دوست داری پیش پدرت و مادرت باشی اما باید بدانی که پدر و مادرها همیشه باید پیش هم باشند. خود تو هم وقتی که بزرگ شدی و ازدواج کردی باید کنار همسرت باشی.
در مرحله درک و فهم مشکل باید سعی کنید مشکل و ایراد کار را برای او تشریح کنید؛ مثلا بگویید من با تو به اتاقت می‌آیم و بوس و نوازشت می‌کنم اما نمی‌توانم بمانم تا تو خوابت ببرد.
مشکل را حل کنید
در قدم بعدی، باید توانایی حل مشکل از طرف والدین و کودک انجام شود. والدین می‌توانند راه‌حل‌هایی را برای این مشکل پیدا و به کودک پیشنهاد بدهند: من در اتاق خودم مطالعه می‌کنم و بیدارم تا وقتی که وقت خوابم برسد و تو هم در اتاق خودت باش. حتی می‌توانید از کودک بخواهید که خودش پیشنهادهایی بدهد که به این وسیله توانایی حل مساله را در او تقویت کرده باشید.
پورشایگان در مورد نمونه‌هایی که والدین با کودک همدلی نمی‌کنند، می‌گوید: مثلا پدری که دخترش به او می‌گوید می‌خواهم با شما بیایم حمام! اما پدرش به جای همدلی و گفت‌وگو حالت مقابله‌ای می‌گیرد و می‌گوید: «تو با مامان رفته ای و نباید با من بیایی»! اما بهتر است به دختر بگوید: «من دوست دارم با تو بیام» یا «تو بهتر لیف میزنی، بیشتر خوشم میاد» و به این ترتیب کودک این تجربه را درباره جنس مخالف کسب می‌کند اما احساسش جنسی نیست.
کمتر «نه» بگویید
این روانشناس درباره اینکه نه نگفتن به این دسته از خواسته‌های کودک چه عوارضی دارد، توضیح می‌دهد: بعضی وقت‌ها برای پدرومادر نه گفتن سخت است؛ مخصوصا برای آنها که عاطفی‌تر هستند. مخصوصا که بچه‌ها هم خیلی لطیف هستند و پدر و مادر هم از بودن در کنار آنها و بوسیدن و در آغوش کشیدن فرزندان خسته نمی‌شوند. اما بغل و بوس باید تعادل داشته باشد و استقلال و دوری از بچه‌ها هم تعادل در کودک ایجاد می‌کند.
بهترین سن جدا کردن رختخواب
مهراندخت پورشایگان، روانشناس کودک و نوجوان در خاتمه در توضیح سن مناسب کودک برای جدا شدن اتاق خواب او از پدر و مادر می‌گوید: بچه‌ها را نباید قبل از دو سالگی از خود جدا کرد چون کودکان تا این سن نیاز مبرم به توجه و عشق ورزیدن شما دارند و باید به آنها توجه کافی شود. بچه‌هایی که در ۶-۷ ماهگی تخت‌شان را به اتاق دیگری می‌برند احساس ناامنی و بی اعتمادی در آنها شکل می‌گیرد و فکر می‌کنند که مراقب‌شان پیش آنها نیست اما وقتی کودک توانست خودش کفش و لباسش را بپوشد و توانش را داشت می‌توانید مطمئن باشید که بچه کاملا می‌تواند جدا باشد. توانمندی‌اش را دارد و به رشد شناختی رسیده است که بتواند در یک اتاق جداگانه بخوابد بدون اینکه اتفاقی برایش بیفتد. نیم ساعت قبل از خواب با بچه باشید و داستان بگویید و بازی کنید و بعد شب بخیر بگویید تا بچه بخوابد.
