به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از شرق، درباره نحوه مرگ رجوی بحث های زیادی وجود دارد؛ به نحوی که برخی باور دارند با حمله آمریکا به عراق او نیز کشته شد، اما این گزاره هیچ گاه به طور رسمی مورد تأیید قرار نگرفت و سازمان منافقین هم درباره این موضوع سخنی نگفت. بعد از حمله آمریکا چندبار فایل صوتی رجوی در مراسم های این سازمان پخش شد و رجوی در آن صوت ها درباره موضوعات روز سخن می گفت.
برخی در آن مقطع گفتند که این فایل ها صداسازی بوده است و برخی دیگر آن را مؤید زنده بودن رجوی دانستند. برخی دیگر نیز می گفتند که پس از حمله آمریکا به عراق او به عربستان رفته و در آنجا به سر می برد که فرضیه اخیر هم هیچ گاه تأیید نشد. تمام این گمانه زنی ها ادامه داشت تا آنکه در سال ۹۵ ترکی الفیصل، شاهزاده سعودی، در سخنانی در اجتماع سالانه حامیان گروهک منافقین در پاریس، از لفظ «فقید» و «درگذشته» برای اشاره به رجوی استفاده کرد.
بعد از این سخنان تقریبا همه به این نتیجه رسیدند که رجوی درگذشته است، اما این اطمینان رسمی نبود، زیرا سازمان همچنان موضعی درباره مرگ سرکرده اش اتخاذ نکرده بود تا آنکه با رؤیت تصویر رجوی در کنار دیگر کشته شدگان سازمان، رسانه ها و تحلیلگران این اقدام را موضع گروه منافقین فرض کردند.
اما آنچه اکنون مهم تر از چگونگی مرگ رجوی به نظر می رسد، علت پنهان کاری سازمان درباره مرگ رجوی است. گرچه پنهان کاری شیوه مرسوم سازمان منافقین است، اما مشخص نیست که منافقان در مخفی کردن طولانی مدت مرگ رجوی چه هدفی را دنبال کرده اند؟ و معلوم نیست که حضور مسعود رجوی، حتی حضور اسمی او، چه نفعی برای این سازمان داشته است؟
اعلام مرگ رجوی باعث فروپاشی سازمان می شد
عباس سلیمی نمین باور دارد که نیرو های منافقین نمی توانستند بپذیرند که مسعود دیگر وجود ندارد، زیرا در تشکیلات سازمان یک فرد و نه جمع محوریت داشت.
او در پاسخ به پرسش های فوق به شرق گفت: «وقتی مجموعه ای فردمحور می شود، با نبود آن فرد تشکیلات از هم می پاشد؛ به خصوص تشکیلاتی که یک حصار آهنین دورش بود و هرآنچه مسعود رجوی می گفت: انجام می شد، بدون آنکه اعضای سازمان در تصمیمات حتی ذره ای مشارکت داشته باشند. به دلیل فردمحوربودن سازمان منافقین ۱۷ سال طول کشید تا اعضا به غیبت رجوی عادت کنند. در آن تشکیلات همه کار ها و تصمیمات به مسعود برمی گشت و اعضا همه مطیع او بودند و در همه امور رجوی تصمیم گیرنده بود. در چنین فضایی اگر اعضا می فهمیدند که رهبرشان مرده است؛ بی تردید سازمان فرو می پاشید. به این دلیل ۱۷ سال از سرنوشت رجوی اطلاعی در دست نبود. سازمان منافقین بر اساس قانون مداری اداره نمی شد، بلکه همه تصمیمات را رجوی اتخاذ می کرد و منافقین بیم آن را داشتند که در صورت رسمی شدن غیبتش هیچ کس نتواند سازمان را اداره کند. به طورکلی سازمان های فردمحور بعد از نابودی رهبرشان متلاشی می شوند».
رجوی برای کشور های حامی منافقین موضوعیت نداشت
این پژوهشگر در پاسخ به این پرسش که آیا پنهان کاری در اعلام مرگ رجوی دلایل بین المللی هم داشته است یا نه، اظهار کرد: «به نظر نمی رسد که دلیل بین المللی داشته باشد، زیرا برای کشور های حمایت کننده سازمان چندان اهمیتی نداشت که چه کسی وظایف خیانت کارانه به ایران را انجام می داد. عربستان، آمریکا یا رژیم صهیونیستی میان مریم رجوی، مسعود رجوی یا ابریشمچی فرقی نمی گذاشت. برای آن ها مهم این بود که خیانت به ایران انجام شود. افزون بر این اساسا کشور های مذکور شخص رجوی را آن قدر مهم تلقی نمی کردند و در نگاه آن ها او تنها یک عامل بود. تردید نکنید که در تمام این سال ها عربستان و سرویس های اطلاعاتی غربی می دانستند که سرنوشت رجوی چه شده است، اما اعضای سازمان نمی دانستند، زیرا اگر می دانستند سازمان دچار فروپاشی می شد».
روشنفکران اشتباه کردند
سلیمی نمین همچنین به بعضی از گروه های دیگری که در ابتدای انقلاب فعالیت می کردند انتقاد کرد و گفت: «در اینجا می خواهم از روشنفکرانی گله کنم که در ابتدای انقلاب مدل سازمان را بر شیوه روحانیت ترجیح می دادند و از قضا مدعی بودند که از همه بیشتر هم می فهمند! متأسفم که بگویم آن هایی که ناآگاهانه در روز های نخستین انقلاب اسلامی از مشی منافقین دفاع می کردند اکنون شرمنده اند و هیچ کدام سربلند نیستند. امروز ما در ایران شاهد آنیم که همه چیز به طور شفاف به مردم گفته می شود و در کشور حتی اگر فسادی وجود داشته باشد، مردم به راحتی از آن آگاه می شوند. روشنفکران آن زمان ببینند که نتیجه مدل مورد دفاعشان چیست؛ نتیجه گروهی است که هیچ چیزی برای انسان ها قائل نیست و همه افراد را بازیچه امیال خود می کند».
او درباره نحوه احتمالی مرگ رجوی هم گفت: «من تصور می کنم رجوی به دلیل افراط در مسائل جنسی جان خود را از دست داد. به قطعیت می دانیم که شورای مرکزی منافقان فقط متشکل از ۲۴ زن زیباروی بود که مسعود با تمام آن ها ارتباط برقرار می کرد. مستندات این گزاره وجود دارد و اعتراف های خانم هایی که از سازمان جدا شدند هم مؤید همین موضوع است؛ با چنین وصفی باور دارم که مسعود رجوی به دلیل جنون جنسی جان خود را از دست داد و تردید دارم که او در جریان حمله آمریکا به عراق مرده باشد، زیرا بعد از آن چندبار نوار هایی از او پخش و صدایش شنیده شد؛ یعنی معلوم بود که مانعی برای دیدن او وجود داشت».
زیباکلام: منافقان تصور می کنند با پنهان کاری عظمت می یابند
صادق زیباکلام هم درباره علت مخفی کاری سازمان در مواجهه با مرگ مسعود رجوی باور دارد که منافقان همواره به دنبال قداست گرایی برای رجوی بوده اند و به این دلیل تمایل نداشتند که مرگ او را عیان کنند. زیباکلام در تشریح نظر خود گفت: «سرشت سازمان منافقین مخفی کاری است. اگر روند فعالیت آن ها را در ۴۰ سال اخیر بررسی کنیم، درمی یابیم که اساسا هیچ وقت اخبار درست و واقعی از سوی این سازمان منتشر نشد و هر سخنی که اعضای این سازمان می زدند، وجه آرمانی داشته و دارد. سازمان سعی می کند که همواره برای خود قداست خاصی ایجاد کند. هیچ وقت نمی توان از خلال سخنان مسئولان سازمان دریافت که چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است و دلیل سازمان برای اتخاذ یک تصمیم چه بوده یا چرا با یک موضوع مخالف و با موضوع دیگر موافق است. ابهام یکی از مهم ترین ویژگی های سازمان منافقین است و سران این گروه تصور می کنند که پنهان کاری به سازمان عظمت می دهد. پنهان کاری در موضوع مرگ مسعود رجوی هم با همین قاعده بررسی می شود. معلوم نیست با کدام منطق سران منافقین به این نتیجه رسیده اند که مخفی کردن موضوعات باعث بزرگی شان می شود؟ علاوه براین موضوع رجوی در سازمان منافقین بسیار تعیین کننده بود و تمام استراتژی های تشکیلاتی را او تعیین می کرد. سران سازمان تصور می کنند که با اعلام رسمی مرگ رجوی وجه قدسی بودنشان زیر سؤال می رود و به خیالشان اگر بگویند که مسعود رجوی به دلیل اختلافات درونی سازمان از بین رفته یا در نتیجه بیماری جان خود را از دست داده است، وجه اسطوره ای او مخدوش می شود».
