به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، چهل و چهار سال پیش در چنین روزی، امام خمینی (ره) پس از بیش از ۱۴ سال تبعید با استقبال بی نظیر مردم کشورمان به میهن بازگشت. آنچه در ادامه می خوانید روایت خبرنگار خبرگزای فرانسه (AFP) از حال و هوای تهران در روز ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ است:
در بامداد پنجشنبه -اول فوریه ۱۹۷۹- آیت الله خمینی با یک فروند هواپیمای شرکت ایرفرانس که به طور اختصاصی اجاره شده بود، فرودگاه رواسی پاریس را به مقصد تهران ترک کرد. او پس از ۱۴ سال تبعید در عراق، چهار ماه را در نوفل لو شاتو در حومه پاریس سپری کرده بود.
هواپیمای حامل آیت الله خمینی یک بوئینگ ۷۴۷ بود که ۳۴۹ صندلی دارد. اما این هواپیما در پرواز اختصاصی خود به تهران تنها ۲۰۰ مسافر داشت و تعداد زیادی از افرادی را که قصد سفر با این هواپیما را داشتند، در فرودگاه جا گذاشت.
یک مسئول فرودگاه رواسی شارل دوگل پیش از برخاستن هواپیما از فرودگاه گفت: این کار (جا گذاشتن مسافران) به این دلیل صورت گرفت تا بتوانیم بیشترین میزان سوخت را بزنیم تا در صورتی که "اتفاق بدی افتاد" هواپیما بتواند بدون این که مجبور به فرود باشد، به پاریس بازگردد.
داخل هواپیما چه گذشت؟
آیت الله خمینی به رغم اینکه ۷۶ سال داشت با چهره ای رسوخ ناپذیر و گام هایی مطمئن اولین نفری بود که وارد هواپیما شد و برروی صندلی A۱ هواپیما نشست. در یک ساعتِ اول پرواز، پیرمرد انقلابی که نگاه یک ملت را به خود معطوف کرده، با آن محاسن بلندش کاملا در سکوت در افکار خود غوطه ور شده بود.
لحظاتی بعد آیت الله به همراه پسرش به بخش دیگری از هواپیما رفت و خیلی زود به خواب فرو رفت. در حالی که هواپیما بر فراز بوسفور در پرواز بود، یکی از همراهان آیت الله خمینی یک کنفرانس مطبوعاتی برنامه ریزی نشده در داخل هواپیما برگزار کرد.
او گفت: "پیش از عزیمت (از فرانسه)، آیت الله ما را جمع و به ما اعلام کرد این سفر خطراتی دارد که من آن ها را کم اهمیت نمی دانم. ممکن است من کشته شوم. ممکن است زندانی شوم. ممکن است حبس خانگی شوم. من با دلی آرام همه این خطرات را به جان می خرم، اما آن هایی را که حاضر به قبول این خطرات نیستند و ترجیح می دهند در همین جا بمانند، درک می کنم. بهتر است هر کس به مسئولیت های خودش عمل کند."
در این هنگام آیت الله خمینی از خواب بیدار شد. دو ساعت مانده به ورود هواپیما به فرودگاه مهرآباد تهران، از یکی از مهمانداران درخواست یک لیوان آب کرد و از او خواست جهت قبله را به او نشان دهد. لحظاتی بعد پیرمرد انقلابی ایران غرق در نماز شد.
هواپیما نیم ساعت دیگر پرواز کرد و در حالی که شب در حال پایان بود، هواپیما وارد آسمان ایران شد و بر فراز کوه های پوشیده از برف به حرکت خود ادامه داد. وقتی نماز و راز و نیاز آیت الله به پایان رسید، در سکوت کامل از پنجره هواپیما مشغول تماشای سرزمینی شد که تا چند ساعت پیش هزاران کیلومتر با آن فاصله داشت.
بازگشت پیروزمندانه به ایران
هواپیما دقایقی بعد پس از آنکه مطمئن شد تانک های ارتش باند فرودگاه را نبسته اند، به زمین نشست و آیت الله همراه پسرش احمد در سکوت کامل از پله های آن پایین آمد. میلیون ها ایرانی با چهره های شاد در مسیری ۳۲ کیلومتری تجمع کرده بودند تا به رهبر تبعیدی خود خوش آمد بگویند. موج جمعیتی که از خود بی خود شده بود تا ساعت ها خودروی امام را احاطه کرده بود.
به محض اینکه [آیت الله] خمینی با عبای سیاه رنگ خود فرودگاه را ترک کرد، میلیون ها نفر از هواداران او نیز به دنبال او به راه افتادند. چندین دستگاه مینی بوس پر از خبرنگاران خارجی نیز آنها را همراهی می کردند.
حدود ۵۰ هزار نیروی داوطلب با بازوبندهای سبزرنگ وظیفه کنترل جمعیت و حفاظت از آیت الله را برعهده داشتند. اما با وجود مراقبت های امنیتی شدید، خودروی حامل آیت الله خمینی ظرف تنها چند ثانیه در میان جمعیت ناپدید شد.
در طول مسیر، تا جایی که چشم ها قادر به دیدن بودند، جمعیت ایستاده بود. ده ها آمبولانس که افراد بی هوش شده را با خود حمل می کردند راهی برای عبور نداشتند.
مشخص نیست در این پنجشنبه مه آلود چند نفر به خیابان ها آمده اند؛ ۵ میلیون، ۶ میلیون؟ نمی توان تعداد جمعیت را برآورد کرد اما در هر حال، [چنین حضوری] بی سابقه است.
هیچ کس نمی داند ماشین آیت الله کجاست. ظاهرا در میان موج عظیم و پر سر و صدای جمعیتی که صدها هزار قطعه عکس از رهبر انقلاب اسلامی خود را در دست گرفته اند، گم شده است.
زنان محجبه با گل های میخک
زن ها همگی با چادرهای سیاه رنگ به خیابان آمده اند و یک گل میخک سرخ نیز در دست دارند. آنها از طلوع آفتاب در جواب شعار "الله اکبر" مردان، شعار "خمینی رهبر" را فریاد می زنند.
برروی بنرهایی که در گوشه و کنار به چشم می خورند نیز جملاتی در خوشامدگویی به آیت الله نوشته شده و روحانیون مدام برروی جمعیت استقبال کنندگان گلاب می پاشند.
هوای پایتخت آفتابی است و کوه های پوشیده از برف، آن را احاطه کرده اند. ناگهان فریادی غرش گونه از میان جمعیت شنیده می شود: "خمینی! خمینی!" ایرانیانی که سرانجام پس از ۱۴ سال، رهبر تبعیدی خود را دیده اند، هر از چند گاهی ماشین او را از روی زمین بلند کرده و آن را چندین متر با خود حمل می کنند.
به نظر می رسد تمام ایران برای خمینی از خانه های خود بیرون آمده اند. از فرودگاه تا قبرستان تهران (بهشت زهرا) جمعیت عظیمی انتظار رهبر خود را می کشند تا از نزدیک اولین سخنان او را پس از ۱۴ سال بشنوند ...
(این خبر در ۱۲ بهمن ۱۴۰۱ بروزرسانی شده است)
سرنوشت عجیب همراهان امام خمینی در پرواز انقلاب 57 +عکس
