به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از فرارو، برین شیوویتز دکترا و مدرس حرکات موزون در دانشگاه چپمن در کالیفرنیا است. او ویراستار «کتاب بدن، رقص و متن: مقالاتی درباره عملکرد و حاشیه های تاریخ» (چاپ انتشارات مک فارلند، سال ۲۰۱۹ میلادی) و نویسنده کتاب «پیش رو، پشت پرده: رقص در دوران طلایی هالیوود» (چاپ انتشارات دانشگاه آکسفورد، سال ۲۰۲۲ میلادی) است.
به گزارش نیوزویک، باله یکی از رقص های مشهور و بخشی از هنر روسیه است. باله تمام رقت و ژرفای ملت مدرن روسیه را در خود دارد، داستانی تاریک با پایانی تراژیک. هم چنین، باله کلیدی مخفی برای درک وضعیت در کرملین است.
باله «دریاچه قو» تمام عناصر داستانی برای تبدیل شدن به یک سریال مدرن را نیز در خود دارد: زنان جوان، یک جادوگر، یک نامادری شیطان صفت و یک شاهزاده خوشتیپ. در تاریخ ۳ مارس باله «دریاچه قو» در جنگ اوکراین نقش آفرین بود. زمانی که مقام های دولتی در مسکو برنامه تلویزیون مستقل و اغلب منتقد کرملین «باران» را که متمرکز بر روی مسائل جوانان بود متوقف کردند کارکنان آن شبکه تلویزیونی از صحنه خارج شدند و قدرت خود را برای بیان آخرین واژگان از طریق موسیقی دراماتیک چایکوفسکی (خالق دریاچه قو) و رقص منظم گروهی از بالرین ها به نمایش گذاشتند.
دو روز پس از آن، بخش خبری شبانگاهی شبکه خبری «ان بی سی» امریکا نسخه ضبط شده دوره شوروی باله دریاچه قو را پخش کرد و باعث حیرت بسیاری از بینندگان امریکایی از تماشای این نسخه قدیمی شد. با این وجود، ژست تلویزیون باران روسیه برای نمایش آن باله برای بینندگان روس کاملا خوانا و قابل فهم بود.
پخش باله دریاچه قو برای روس ها نمادی بیش از یک نوستالژی است چرا که در بیش از نیم قرن گذشته رسانه های روسیه و دوره شوروی از این باله به عنوان نشانه ای از وجود بحران و حتی تغییر رهبری در سطوح عالی سیاسی استفاده کرده اند.
در حالی که تصویر قو های در حال رقصیدن با موسیقی چایکوفسکی به نمادی از تغییر در روسیه تبدیل شده، اما این باله به موضوع جنگ و صلح نیز اشاره دارد. بنابراین، بله به زودی یک روز تلویزیون دولتی روسیه ممکن است بار دیگر دریاچه قو را پخش کند، اما این بار کدام نسخه را پخش خواهد کرد: نسخه اصلی، نسخه شوروی یا نسخه ای که هنوز دیده نشده است؟
باله «دریاچه قو» معادل دود سفید بیرون آمده از دودکش کلیسای سیستین در واتیکان برای اعلام خبر انتخاب پاپ جدید است. پخش باله دریاچه قو در روز موعود نشان می دهد که پایان «ولادیمیر پوتین» نزدیک است.
هنگامی که «لئونید برژنف» رهبر پنجم اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۸۲ درگذشت تلویزیون دولتی روسیه باله دریاچه قو را به جای اعلام خبر مرگ او پخش کرد. همین نسخه از باله «دریاچه قو» پس از مرگ «یوری آندروپوف» در سال ۱۹۸۴ میلادی و «کنستانتین چرننکو» دبیران کل اسبق حزب کمونیست شوروی در سال ۱۹۸۵ میلادی پخش شد.
«جانیس راس» در کتاب «مانند بمبی که منفجر می شود: لئونید یاکوبسن و باله به عنوان مقاومت در روسیه شوروی» از نمایش باله روسی به عنوان استفاده از یک تاکتیک «متوقف کننده» یاد می کند که به کادر رهبری شوروی فرصت می داد تا برنامه ریزی کند و در عین حال «آرامش دهنده به توده ها» بود. بالرین ها می رقصیدند و مردم با آرامش منتظر بودند و تماشا می کردند.
همین تکنیک در سال ۱۹۹۱ میلادی زمانی که کمونیست ها تلاش کردند تا «میخائیل گورباچف» را سرنگون کنند مورد استفاده قرار گرفت. باله دریاچه قو به مدت سه روز متوالی پخش شد. در سال ۲۰۱۱ میلادی، «کولتورا» کانال تلویزیونی ملی روسیه به مناسبت بیستمین سالگرد تلاش برای کودتا بازپخشی از دریاچه قو را پخش کرد.
در سالیان اخیر اوکراینی ها نیز از باله «دریاچه قو» برای اظهار نظر یا حدس و گمان بی صدا درباره رویداد های کرملین استفاده نمادین به عمل آورده اند. در سال ۲۰۱۴ میلادی، اندکی پس از الحاق کریمه به روسیه چهار رقصنده با لباس نمادین قو از نمایشگاه تانک در فضای باز موزه تاریخ نظامی اودسا عبور کردند.
حدود یک سال بعد، در مارس ۲۰۱۵ میلادی «آندری کاپرانوف» وب سایتی را برای ردیابی ناپدید شدن پوتین که ظاهرا در آن ماه یازده روز ناپدید شده بود راه اندازی کرد. او در پس زمینه سایت از تصویری از رقص نمادین باله استفاده کرد که به طور خاص در قرن نوزدهم میلادی به شکلی از مقاومت تبدیل شده بود.
نمایش ماه گذشته باله «دریاچه قو» در تلویزیون باران نیز به طور مشابه نمایش همبستگی با اوکراین و آرزوی مرگ پوتین بود. کاربران رسانه های اجتماعی از ظرفیت بالقوه معناداری کامل قو ها غافل بودند. با این وجود، آن دسته از کاربرانی که می دانستند پخش باله دریاچه قو در روسیه از لحاظ تاریخی با سازماندهی مجدد رهبری (و گاهی اوقات مرگ) مطابقت دارد طیفی از پاسخ ها را توئیت کردند که رایج ترین آن آرزو برای پخش نسخه کلاسیک دوره شوروی این باله از تلویزیون دولتی روسیه بود.
با این وجود، نسخه های متفاوتی از باله دریاچه قو وجود دارند و علیرغم آن که نسخه هایی که در سال های ۱۹۸۲.۱۹۸۴، ۱۹۸۵.۱۹۹۱ میلادی یا چند هفته پیش پخش شدند موسیقی های ساخته چایکوفسکی یکسانی دارند رقص آن باله ها می تواند متفاوت از یکدیگر باشد. پایان باله می تواند همه چیز از تراژدی گرفته تا خوشبختی را به بیننده انتقال دهد. باله ای که زیبایی را در همگنی می یابد ارزش های عمیق روسی را بازتاب می دهد: دریاچه قو از نظر بصری، صوتی و حرکتی برای نشان دادن ناسیونالیسم (ملی گرایی) قوی طراحی شده است. با این وجود، این که قو ها به ظاهر چه کسی یا چه چیزی را نشان می دهند موضوعی پیچیده تر است.
در نسخه اصلی باله دریاچه قو که در سال ۱۸۷۷ در تئاتر بولشوی مسکو به نمایش درآمد اودت دوشیزه قو است که نامادری شیطان صفت اش در تلاش است او را به قتل برساند. تنها محافظ کننده از وی تاج داده شده از سوی پدربزرگ اش به اوست. اگر اودت ازدواج کند نقشه های نامادری شیطانی نقش بر آب می شوند. شاهزاده زیگفرید عاشق اودت می شود و عهد می بندد با او ازدواج کند، اما توسط شیطان فریب داده شده و به خیانت می پردازد. زیگفرید که مصمم است در کنار اودت باشد تاج را از سر او برداشته و به دریاچه می اندازد. در پایان، اودت در آغوش زیگفرید می میرد.
در سال ۱۸۹۵ میلادی، «ماریوس پتیپا» و «لو ایوانف» نسخه تازه ای از دریاچه قو را برای تئاتر مارینسکی در سن پترزبورگ (امروزه کیروف) ساختند.
چایکوفسکی تنها دو سال پیش از آن فوت کرده بود و و از «ریکاردو دریگو» خواسته شد تا اصلاحاتی را در موسیقی اصلی انجام دهد و او در این زمینه با «موست» برادر چایکوفسکی همکاری کرد. موست عناصر اصلی باله را حفظ کرد، اما داستان را به شدت تغییر داد. در این نسخه یک جن شرور (به شکل جغد) مسئول طلسم اودت است. اودت به جای ترس از مرگ می ترسد که برای همیشه یک قو باقی بماند.
بزرگ ترین تفاوت در پایان این نسخه است. به جای آن که اودت در آغوش زیگفرید بمیرد باله این گونه پایان می یابد که دو عاشق همراه با یکدیگر خودکشی می کنند و معتقدند که تنها شانس شان برای خوشبختی در زندگی پس از مرگ است. باله با آپوتئوسیس (یا به نوعی عروج به انسان کامل یا ارتقای یک سوژه به درجه ای الهی) به پایان می رسد جایی که عشق واقعی بر شر پیروز می شود. طراحی رقص حاصل از اجرای مجدد این باله در هر دو نسخه باله کیروف و بولشوی روایتی از غلبه خیر بر شر به عنوان مضمونی محوری باقی مانده است.
در فاصله سال های ۱۹۲۰ و ۱۹۸۰ میلادی یعنی پیش از پایان جنگ سرد باله دریاچه قو با اقتباس های بیش تری ارائه شد جایی که لحظات انتقال و تحولات نهادی و اجتماعی در آن به تصویر کشیده شده بود. هر نسخه از باله «دریاچه قو» نکته ای را در مورد رهبری روسیه و فضای سیاسی زمانه خود فاش می ساخت.
«کریستینا عزراحی» در کتاب «قو های کرملین: باله و قدرت در روسیه شوروی» نسخه بولشوی در سال ۱۹۲۰ میلادی را مورد بحث قرار می دهد که در آن باله مبارزه بین خیر و شر توسط قو های سفید و سیاه نشان را به نمایش گذاشته است. عزراحی با زیرکی این مبارزه را به نبرد جریان داشته میان کمونیسم شوروی و سرمایه داری در آن زمان مرتبط می داند.
در اوایل دوره زمامداری استالین، باله کیروف اصلاحات بیش تری را در «دریاچه قو» اعمال کرد و روانشناسی شخصی شاهزاده زیگفرید را مورد بررسی قرار داد و سقوط او را به سمت جنون به عنوان محور باله قرار دارد. با این وجود، به دنبال فشار اعمال شده از سوی «جوزف استالین» و سایر مقام های حکومت شوروی طراحی تازه ای برای باله صورت گرفت و پایان بسیار خوشی در سال ۱۹۴۵ میلادی برای آن در نظر گرفته شد.
این نتیجه خوشحال کننده قرار بود خوش بینی را در میان مردم روسیه تقویت کند. نمایش آن نسخه ادامه یافت تا آن که در سال ۱۹۶۹ میلادی «یوری گریگوروویچ» طراح رقص پایانی تراژیک را برای باله دریاچه قو پیشنهاد کرد. دولت پسااستالینیستی شوروی این پیشنهاد مطرح شده از سوی تئاتر بولشوی را رد کرد و مانع از تماشای نسخه ای شد که به نظر می رسید در مورد آینده ای دلخراش هشدار می دهد.
در ماه مارس گذشته، باله دریاچه قو بار دیگر در تئاتر بولشوی مسکو اجرا شد. رقصنده ها نسخه ۲۰۰۱ میلادی طراحی شده گریگوروویچ را اجرا کردند خط داستانی پایان غم انگیزی را دنبال کرد که او ابتدا در سال ۱۹۶۹ میلادی پیشنهاد کرده بود. زیگفرید در رویارویی با نابغه شیطانی متحمل شکست می شود و طوفانی وحشتناک را فرا می خواند که باعث می شود اودت و زیگفرید با یکدیگر متحد شوند. شاهزاده کنار دریاچه تنها می ماند. موسیقی نیز با نت تیره تری به پایان می رسد. نظریه هایی درباره جنون پوتین، زوال فیزیکی اش و حتی تسلط او بر قدرت را می توان از این اجرا تعبیر کرد.
دریاچه قو سرشار از امکانی است که می تواند پیام هایی، چون تراژدی کامل دولت روسیه، ناسیونالیسم، گذار سیاسی، جنگ و شکست شر را انتقال دهد. همان طور که بسیاری از بالرین های اوکراین در پیوستن به دفاع از ملت خود نشان داده اند بدن رقصندگان فقط زیبا و منظم نیست آنان قادر به نمایش مقاومت بیش تری هستند.
شاید به زودی تلویزیون دولتی روسیه باله دریاچه قو را پخش کند. آیا ما تنها بازگشتی به نسخه قدیمی خواهیم داشت یعنی دو نفر که به زندگی خود پایان می دهند؟ یا می توانیم آینده را تعریف کنیم و این داستان را برعکس سازیم و واقعا شیطان را شکست دهیم و به اوکراین اجازه دهیم تا همیشه شاد زندگی کند؟
پوتین به بیماری لاعلاج مبتلا شده است/ مرگ پوتین نزدیک است!
