درباره کتاب ناله های عشق
کتاب ناله های عشق اثر نصرالله قادری است که در انتشارات نیستان به چاپ رسیده است. این کتاب حکایت سلمان فارسی، صحابی پیامبر (ص) است که می خوانید.
خلاصه کتاب ناله های عشق
ناله های عشق هفت بخش دارد و از نگاه و زبان خود سلمان روایت می شود. موضوع کتاب عقاید، زندگی و احساسات سلمان است که با لحنی شاعرانه نوشته شده است. قادری در این اثر تلاش کرده است در برخی موقعیت های داستانی تلاطم روحی و احساسی سلمان فارسی را نشان دهد و در برخی تردیدها و ترس ها و دودلی هایش و واکنشش را در مقابل عقاید و رسوم ایرانی به تصویر بکشد از ویژگی های برجسته دیگر این اثر استفاده قادری از واژه ها و اسامی ایرانی است که مرتبط با قهرمان داستان است. او برای نگارش این اثر به مستندات تاریخی و نسخ خطی گوناگونی رجوع کرده است.
درباره نویسنده کتاب ناله های عشق
نصرالله قادری متولد سال 1339 در سمنان است. او دارای مدرک کارشناسی ارشد کارگردانی تئاتر از دانشگاه تربیت مدرس و کارشناسی کارگردانی سینما از دانشگاه هنر بوده و به عنوان کارگردان، منتقد، نویسنده، مدرن سینما و تئاتر شناخته می شود.از فعالیت های هنری قادری در زمینه نمایش می توان نویسندگی، کارگردانی، نویسندگی و بازیگری اشاره کرد. قادری علاوه بر تدریس در مقاطع مختلف دانشگاهی، داوری چندین جشنواره معتبر تئاتر و شرکت در سخنرانی و کنفرانس های داخلی و خارجی همچون فرانسه، آمریکا، آلمان، لهستان، هند و... چند دورۀ آموزشی در این زمینه را در خارج از کشور گذرانده است. نصرالله قادری سابقۀ همکاری با مؤسسه آفرینش های هنری آستان قدس رضوی در زمینه نشست تخصصی درام نویسی با موضوع «هم نشینی فن و تکنیک و کشف و شهود در فرایند خلق درام» را دارد.
قسمتی از کتاب ناله های عشق
در آنچه من وصیت و مکتوب کردم مخالفت نکنید. همه باید به سلمان و افراد خانواده او نیکوکاری و محبت کنند. و هرکسی که با این وصیت نامه و مکتوب مخالفت کند لعنت خدا تا روز رستاخیز بر او خواهد بود و هرکسی آن ها را گرامی دارد مرا گرامی داشته است و نزد خدا پاداش دارد و اگر کسی به او آزار و آسیبی برساند گویی به من آزار و آسیب رسانیده است و من دشمن او خواهم بود و مجازات او آتش جهنم خواهد بود.»
هودج نور بود و سرور و مولای من حیدر کرار که می دیدمش بر نشسته به زانوی ادب و به فرمان رسول الله این مکتوب می نویسد و ابوذر و مقداد و عمار و بلال و صهیب و بودرداء و گروهی دیگر بر آن شهادت می دهند و سید علیه السلام بر پای آن مُهر می گذارد. و فرشتگان هودج را می برند. اما نور در همه تنم و کائنات جاری است. پدر و مادر چه شادی ها که نمی کنند.
- پوروچیستا. مهربانم این سلمان کیست؟
- روزبه ماست، او که مکتوب آورد چنین می گفت!
و پدر شادان می گرید. و مادر صورتش بارانی است و سازها می کوبند و ایران من چه سبز است و من در دل به تمنا از خداوندگارم می خواهم که هرگز رنگ سیاهی به خود نبیند. و من حیرانم که این مکتوب بوده یا من می خواستم باشد. هرچه هست، باشد. آنک جشن نور است. و او مولایم علی علیه السلام مانندهٔ همیشه در برابر رسول الله به ادب نشسته و سر به زیر دارد. و رسول الله متبسم است. و مکتوب تمام شده است!
- مادرم این چه غوغایی است، چه شوری است، چرا مردمان این همه شادانند؟
- روزبهکم! جشن عروسی است.
- عروسی؟ عروسی که؟
- من نمی دانم. ما را هم خوانده اند. می گویند عروسی بهترین بندگان خداست.
من در مداینم، بر درِ قبرستان مداین و مردگان سلامم را پاسخ می گویند، به هنگامه ای که از هر زمانی باورمندترم که کالبد بی جانم روزی سبز خواهد شد. من ایرانم و در سبز ایران، غرقه شادی جشن مردمانم که نرم پای به مدینه النبی می گذارم. چقدر دلتنگم. دل تنگ دیدار او، مولا و همراهش، همو که گوهر آفرینش بود. دختری که مادر پدرش بود. غمگنانه می گریم. این منم که در مسجد نشسته ام. و این اوست که در مسجد آمد، مصطفی، علیه السلام. شاخی ریحان در دست دارد. من برمی خیزم به ادب و سلام می کنم. پاسخم می گوید. هرگزش این همه شادان ندیده ام. پس تکیه بر دیوار زده می نشیند. مسجد شاد می شود. کم کمک دیگرانی هم می آیند. مسجد پر از بوی بهشت است. احدی جرأت سخن گفتن ندارد. سکوت است. سکوتی رازآمیز و اهورایی.
- یا سلمان! رو علی را بخوان.
این را رسول الله با من گفت و من برخاستم و رفتم.
و او رفت. این من بدیدم که اینک بر سر آسمان ایستاده ام. او، سلمان به جان پُر سؤال بود و پاسخی نداشت و می رفت. تا علی علیه السلام را یافت. سلامش گفت و پیغام بگذاشت. و این وقتی دیگر در مدینه است!
- یا سلمان رسول خدا را این ساعت چون دیدی و چون او را گذاشتی؟
این علی پرسید.
- یا علی، سخت شادمان و خندان چون ماه تابان و چون شمع رخشان.
و آن دو به راه افتادند، غرقه دریای سؤال تا مسجد بال زدند و مسجد هنوز به شکوه سکوت آراسته بود و بوی بهشت می داد که آن ها وارد شدند. سلام دادند و به ادب نشستند. هر دو به نزدیک مصطفی نشستند و او، رسول الله آن شاخ ریحان فرادست علی داد. عظیم خوش بوی بود.
- یا رسول الله این چه بوی است بدین خوشی؟
این او پرسید، شیر عرب.
- یا علی از آن نثارهاست که حوریان بهشت کرده اند بر تزویج دخترم فاطمه!
عظمت سکوت هزاران شد اندر مسجد. همه از خود می پرسیدند: به که! و ما نیک می دانستیم که ابوبکر خواستگاری کرده بود فاطمه را از پیغامبر و او فرموده بود: هنوز حکم جاری نشده! و ما نیک می دانستیم که عمر نیز چنین کرد و همان پاسخ شنید که ابوبکر شنیده بود. و ما نیک می دانستیم که سران قریش و اشراف تمنا کرده اند و همان پاسخ شنیده اند. و ما نیک می دانستیم که چند تن علی را گفتند: «تو تقاضا کن، اگر تو بخواهی به سهولت انجام خواهد شد.» و حضرت فرموده بود: «هرچه خدا بخواهد همان خواهد شد. من صبر می کنم.». پس این او کیست؟ سلمان است؟ گمآن ها همه به او بود. سکوت بود و بوی بهشت بود و شادی رسول الله بود و هیچ کس نمی دانست که چه خواهد شد!
- با که یا رسول الله؟
این او گفت، شیر عرب؛ با شرم و خجلت و سر، سخت در گریبان فرو برد.
و رسول الله هیچ نگفت. در این وقت «انس بن مالک» به مسجد اندر آمد و از این همه سکوت حیران بود. پس حکایت را از کسی پرسید و چون داستان بدانست شادان بخندید. و رسول اله خیره در او نگریست. و من گواه بودم که انس خجلت زده شد. باز در مسجد سکوت شد.
شناسنامه کتاب ناله های عشق
- نویسنده: نصرالله قادری
- انتشارات:نیستان
- تعداد صفحات:368
- نسخه صوتی:ندارد
- نسخه الکترونیکی: دارد
معرفی کتاب تنهاترین عاشق، عاشق ترین تنها اثر نصرالله قادری
