بیماری صرع چیست و چگونه آن را درمان کنیم؟
تشنج در واقع اختلال گذرای عملکرد مغزي است که در اثر تخليه الکتريکي غیر طبیعی در سلولهای عصبی مغز پيدا مي شود و سبب ایجاد علائم گوناگونی مثل از دست دادن ناگهاني هوشياری، انقباض عضلات و یا تغییرات حسی و رفتاری در فرد می شود. این امواج الکتریکی غیر طبیعی همان چیزی است که ما آنرا در نوار مغزی ثبت می کنیم.
زمانیکه فردی بدون عامل برانگیزاننده خاصی مثل افت قند خون، تب، کمبود کلسیم و... مکرراً دچار حملات تشنج شود، می گویند دچار صرع یا اپی لپسی شده است. بنابراین به مجرد یک حمله تشنج نمی توان گفت فردی به بیماری صرع مبتلا شده است. در مواردیکه تشنج در اثر عامل برانگیزاننده بروز کرده باشد با رفع آن علت مثلاً افت قند خون و یا کمبود کلسیم، حملات تشنج نیز متوقف می شوند. اما اگر بعد از رفع عوامل برانگیزاننده حملات تشنج بازهم تکرار شود آن موقع بیماری صرع مطرح می شود.
گاه علت صرع وجود یک اختلال ساختمانی در مغز مانند تومور است اما در اغلب موارد هیچ علت خاصی یافت نمیشود. در برخی از کودکان مبتلا، حملات تشنج به دنبال یک محرک حسی مثل نورهای شدید بروز میکنند و گاه هیچ عامل شروع کنندهای وجود ندارد.از علل شناخته شده صرع تومورهای مغزی، بیماریهایی که بر رگهای خونی مغز اثر میگذارند و انواع سموم میباشد. به غیر از صرع علل متعدد دیگری نیز برای تشنج وجود دارد که یکی از آنها تب بالاست.
اقدامات اولیه در فردی که تشنج کرده است :
اگر بیمار دچار تشنج شده او را به یک سمت بخوابانید و سرش را همسطح یا پایینتر از بدنش قرار دهید. شخص را به پهلو بخوابانید تا مسیر تنفسی اش باز باشد سعی نکنید چیزی در دهان شخص بگذارید عموما مردم بر این باور غلط هستند که باید جسمی را در دهان فرد گذاشت تا مانع گاز گرفتن زبان شود حال آنکه از همان ابتدای حمله ، ماهیچه های فک بشدت منقبض میشوند که میتواند از همان ابتدا زبان را قطع کند این در حالیست که تجربه نشان داده
این اتفاق بسیار نادر است گذاشتن جسم در دهان فرد بعلت انقباض فک میتواند باعث شکستگی دندان شود. هرگز چیزی را با فشار میان دندانهایش قرار ندهید. در بیشتر مواقع تشنجات بعد از یک دقیقه متوقف می شوند و بعد از آن یک دوره خواب و استراحت است ولی اگر تشنجات بیشتر از چند دقیقه به طول انجامید حتماً باید بیمار را به بیمارستان رساند.
مکانیسم اثر روفینامید
داروی ضد صرع از مشتقات تری آزول است که مکانیسم دقیق آن مشخص نیست. در محیط برون تن، حالت غیر فعال کانال های سدیمی را طولانی کرده در نتیجه فعالیت انتخابی و تکرار شونده پتانسیل عمل های وابسته به سدیم را کمتر می نماید و از این طریق اثرات ضد تشنجی را اعمال می نماید.
فارماکوکینتیک روفینامید
جذب: آهسته و زیاد (≥85%)، با مصرف غذا افزایش می یابد.
توزیع: Vd=˜50L
اتصال به پروتئین: 34 % عمدتا به آلبومین
متابولیسم: عمدتا بصورت هیدرولیز گروه کربوکسیل آمید بوسیله کربوکسیل استراز و تبدیل به CGP 47292 (متابولیت غیر فعال). مهار کننده ضعیف CYP2E1 و القا کننده ضعیف CYP3A4 است.
زیست دست یابی: با افزایش دوز بطور عمده ای کاهش می یابد. قرص و سوسپانسیون خوراکی هم اکی والان هستند.
نیمه عمر: حدود 10-6 ساعت
زمان رسیدن به پیک پلاسمایی: 6-4 ساعت
دفع: ادرار ( 85 %، حدود 66 % بصورت CGP 47292 و کمتر از 2 % بصورت داروی تغییر نیافته )
مقدار و روش مصرف داروی روفینامید
قبل از شروع درمان با داروی روفینامید ، بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می کند تا اطلاعات جامعی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید.
دوز و مقدار دارو، از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ دارو را دقیقاً همانطور که پزشک به شما تجویز کرده است، استفاده نمایید. این دارو دوزهای مختلفی دارد که باید با توجه به تجویز پزشکتان داروی مناسب را خریداری کنید. معمولاً دو دوز در روز برای شما تجویز می شود.
سعی کنید روفینامید را در زمان مشخصی از روز مصرف کنید.
روفینامید را همراه با غذای یا بعد از غذا مصرف کنید.
قبل از استفاده از شربت یا محلول خوراکی این دارو آن را کاملا تکان داده و سپس دوز تجویز شده را مصرف نمایید.
قرص روفینامید را با مقداری آب قورت دهید و از جویدن آن اجتناب نمایید.
اگر فراموش کردید که دوز داروی خود را در زمان مشخص مصرف کنید اما به زودی یادتان افتاد، دارو را مصرف کنید؛ اما اگر زمانی به یاد آوردید که نزدیک به ساعت دوز بعدی دارو است، دوز از یاد رفته را مصرف نکنید. نباید به خاطر دوز از یاد برده شده، دو دوز از دارو را باهم مصرف کنید.
توصیه های دارویی روفینامید
- با غذا مصرف شود.
- قرص می تواند بلعیده، نصف یا خرد شود.
- سوسپانسیون را قبل از مصرف به خوبی تکان دهید.