این سفر به نفع کشور در شرایط تحریمی است. خصوصاً این سفر در حین برگزاری مذاکرات وین رخ داد که.پیام خاصی به طرف های غربی دارد. وقتی ما روابط مان را با چین و روسیه گسترش می دهیم این خودش پیامی است به غرب مبنی بر این که نظام تحریم ها دیگر کارساز نیست.
ساعدنیوز: سفر آقای رئیسی به مسکو با حواشی بسیاری همراه بود و همچنان در رسانه ها به این مسائل پرداخته می شود. برخی معتقدند که عدم استقبال رسمی از آقای رئیسی در کاخ کرملین و نحوه برگزاری نشست بین دو رئیس جمهور، توهین به ملت ایران است. حضرتعالی سابقه طولانی دیپلماتیک و حضور در چندین کشور به عنوان سفیر و دیپلمات را در کارنامه دارید. چقدر این حواشی مهم است. آیا واقعاً در سفر آقای رئیسی به مسکو به لحاظ دیپلماتیک چیزی خلاف قاعده رخ داده است؟
دکتر محمد حسن قدیری ابیانه: بسم الله الرحمن الرحیم. خیلی از کشورها، سفرهای دیپلماتیک را تعریف می کنند به سه نوع سفر رسمی، نیمه رسمی و کاری. در سفر رسمی، مراسم مختلف و تشریفات مشخصی وجود دارد. سفر نیمه رسمی قواعد خودش را دارد. یک سفر هم داریم به نام سفر کاری. مثلاً رؤسای جمهور یا مقامات کشورهای اروپایی دائماً با همدیگر دیدار دارند، طبیعتاً عمده جلسات این ها به صورت سفر کاری برگزار می شود چون امکان برگزاری سفر رسمی با تشریفات وجود ندارد. سفر آقای رئیسی به دلیل ضرورت این سفر و در عین حال شرایط کرونایی در قالب سفر کاری انجام شد. در سفر کاری، ارتباطات کمتری وجود دارد. خصوصاً آقای پوتین پروتکل های کرونایی را به شدت رعایت می کند. در حالی که آقای رئیسی اصلاً در این زمینه احتیاط نمی کند و در جمعیت دائماً در رفت و آمد است. بنابراین، همین مسأله باعث شد که دعوت سفر کاری از سوی آقای رئیسی پذیرفته شود و این سفر، با کمترین تشریفات انجام بگیرد.
وقتی آقای قالیباف به مسکو سفر کرد به همین دلیل نتوانست با پوتین ملاقات کند. دیدار با آقای پوتین پروتکل های خاصی دارد اعم از قرنطینه 2 هفته ای و تست کرونا. غربی ها به دلیل ضدیت با آقای پوتین، هر وقت برایشان میسر باشد، از ترور بیولوژیکی رئیس جمهور روسیه صرفنظر نمی کنند. آقای پوتین به این مسأله آگاه است و به همین دلیل بسیار محتاط عمل می کند. همین که بدون تست کرونا و قرنطینه، آقای رئیسی توانسته است با آقای پوتین ملاقات کند، این نشان دهنده علاقه روسیه به انجام این سفر است. میز بزرگی هم که در اتاق آقای پوتین بود، دقیقاً به دلیل رعایت فاصله اجتماعی قرار داده شده بود. ما هم در ایران، درباره رهبر معظم انقلاب اسلامی پروتکل های بسیار سخت گیرانه ای داریم. خیلی از دیدارهای حضرت آقا به صورت تلویزیونی برگزار می شود. درباره عدم استقبال در فرودگاه هم این امری طبیعی است. قبلاً در کشور ما، رئیس جمهور برای استقبال از رهبران دنیا می رفت. ولی بعدها ما هم در سطح وزرا در مراسم استقبال حاضر می شویم و بعد، مراسم استقبال رسمی در سعدآباد انجام می شود. البته به شرط این که سفر رسمی باشد. اگر رئیس کشوری هم به ایران سفر کند، یا وزیر خارجه به فرودگاه می رود یا وزیری که رئیس کمیسیون مشترک دو کشور است. در روسیه هم وزیر رئیس کمیسیون مشترک ایران و روسیه به استقبال آقای رئیسی رفت.
نفس انجام این سفر و دیدارها کاملاً مثبت است. اگر می خواستیم تشریفات را داشته باشیم طبیعتاً نباید دعوت برای سفر کاری را می پذیرفتیم که در شرایط کرونایی معلوم نبود چه زمانی امکان پذیر است. ولی در این مقطع حساس، سفر کاری برای گسترش روابط با روسیه اهمیت خاصی داشت. ما باید رفت و آمدهای بیشتری با همسایگان مان داشته باشیم. خود تشریفات یک مانع محسوب می شود. می گویند که چرا پرچم ایران روی میز نبود؟ مگر پرچم روسیه آنجا بود که پرچم ایران هم باشد؟! هر سفری اقتضائات خودش را دارد. سفر کاری یک شرایطی دارد و سفر رسمی شرایط دیگری. در سفر رسمی مراسم شام هم هست با حضور کل هیئت. طبیعتاً در شرایط همه گیری برگزاری چنین مراسم شامی بسیار خطرناک است. دو رئیس جمهور و سایر اعضاء باید در مراسم شام بدون ماسک کنار همدیگر بنشینند چون باید غذا بخورند. آقای پوتین بسیار مراقب است که به کرونا مبتلا نشود. به همین دلیل پروتکل های سختگیرانه ای بر کرملین حاکم است.
این سفر به نفع کشور در شرایط تحریمی است. خصوصاً این سفر در حین برگزاری مذاکرات وین رخ داد که.پیام خاصی به طرف های غربی دارد. وقتی ما روابط مان را با چین و روسیه گسترش می دهیم این خودش پیامی است به غرب مبنی بر این که نظام تحریم ها دیگر کارساز نیست. این روابط بر دیوار تحریم ها تَرَک هایی را ایجاد می کند. پذیرش این دعوت برای انجام سفر کاری مناسب بود. معلوم نیست که این کرونا تا کی ادامه پیدا کند و شرایط تحریمی کشور ایجاب می کند که از هر مسیری برای خنثی سازی تحریم ها اقدام کنیم. توصیه ای که به آقای رئیسی دارم این است که ملاحظات و پروتکل های کرونا را بیشتر رعایت کنند؛ چون ایشان نیز یکی از اهداف ترور بیولوژیکی مستکبرین هستند. اگر دشمن بتواند به ایشان دسترسی داشته باشد حتماً این کار را می کند. بنابراین، ایجاب می کند که محتاط تر باشیم.
دکتر محمد حسن قدیری ابیانه: بسم الله الرحمن الرحیم. خیلی از کشورها، سفرهای دیپلماتیک را تعریف می کنند به سه نوع سفر رسمی، نیمه رسمی و کاری. در سفر رسمی، مراسم مختلف و تشریفات مشخصی وجود دارد. سفر نیمه رسمی قواعد خودش را دارد. یک سفر هم داریم به نام سفر کاری. مثلاً رؤسای جمهور یا مقامات کشورهای اروپایی دائماً با همدیگر دیدار دارند، طبیعتاً عمده جلسات این ها به صورت سفر کاری برگزار می شود چون امکان برگزاری سفر رسمی با تشریفات وجود ندارد. سفر آقای رئیسی به دلیل ضرورت این سفر و در عین حال شرایط کرونایی در قالب سفر کاری انجام شد. در سفر کاری، ارتباطات کمتری وجود دارد. خصوصاً آقای پوتین پروتکل های کرونایی را به شدت رعایت می کند. در حالی که آقای رئیسی اصلاً در این زمینه احتیاط نمی کند و در جمعیت دائماً در رفت و آمد است. بنابراین، همین مسأله باعث شد که دعوت سفر کاری از سوی آقای رئیسی پذیرفته شود و این سفر، با کمترین تشریفات انجام بگیرد.
وقتی آقای قالیباف به مسکو سفر کرد به همین دلیل نتوانست با پوتین ملاقات کند. دیدار با آقای پوتین پروتکل های خاصی دارد اعم از قرنطینه 2 هفته ای و تست کرونا. غربی ها به دلیل ضدیت با آقای پوتین، هر وقت برایشان میسر باشد، از ترور بیولوژیکی رئیس جمهور روسیه صرفنظر نمی کنند. آقای پوتین به این مسأله آگاه است و به همین دلیل بسیار محتاط عمل می کند. همین که بدون تست کرونا و قرنطینه، آقای رئیسی توانسته است با آقای پوتین ملاقات کند، این نشان دهنده علاقه روسیه به انجام این سفر است. میز بزرگی هم که در اتاق آقای پوتین بود، دقیقاً به دلیل رعایت فاصله اجتماعی قرار داده شده بود. ما هم در ایران، درباره رهبر معظم انقلاب اسلامی پروتکل های بسیار سخت گیرانه ای داریم. خیلی از دیدارهای حضرت آقا به صورت تلویزیونی برگزار می شود. درباره عدم استقبال در فرودگاه هم این امری طبیعی است. قبلاً در کشور ما، رئیس جمهور برای استقبال از رهبران دنیا می رفت. ولی بعدها ما هم در سطح وزرا در مراسم استقبال حاضر می شویم و بعد، مراسم استقبال رسمی در سعدآباد انجام می شود. البته به شرط این که سفر رسمی باشد. اگر رئیس کشوری هم به ایران سفر کند، یا وزیر خارجه به فرودگاه می رود یا وزیری که رئیس کمیسیون مشترک دو کشور است. در روسیه هم وزیر رئیس کمیسیون مشترک ایران و روسیه به استقبال آقای رئیسی رفت.
نفس انجام این سفر و دیدارها کاملاً مثبت است. اگر می خواستیم تشریفات را داشته باشیم طبیعتاً نباید دعوت برای سفر کاری را می پذیرفتیم که در شرایط کرونایی معلوم نبود چه زمانی امکان پذیر است. ولی در این مقطع حساس، سفر کاری برای گسترش روابط با روسیه اهمیت خاصی داشت. ما باید رفت و آمدهای بیشتری با همسایگان مان داشته باشیم. خود تشریفات یک مانع محسوب می شود. می گویند که چرا پرچم ایران روی میز نبود؟ مگر پرچم روسیه آنجا بود که پرچم ایران هم باشد؟! هر سفری اقتضائات خودش را دارد. سفر کاری یک شرایطی دارد و سفر رسمی شرایط دیگری. در سفر رسمی مراسم شام هم هست با حضور کل هیئت. طبیعتاً در شرایط همه گیری برگزاری چنین مراسم شامی بسیار خطرناک است. دو رئیس جمهور و سایر اعضاء باید در مراسم شام بدون ماسک کنار همدیگر بنشینند چون باید غذا بخورند. آقای پوتین بسیار مراقب است که به کرونا مبتلا نشود. به همین دلیل پروتکل های سختگیرانه ای بر کرملین حاکم است.
این سفر به نفع کشور در شرایط تحریمی است. خصوصاً این سفر در حین برگزاری مذاکرات وین رخ داد که.پیام خاصی به طرف های غربی دارد. وقتی ما روابط مان را با چین و روسیه گسترش می دهیم این خودش پیامی است به غرب مبنی بر این که نظام تحریم ها دیگر کارساز نیست. این روابط بر دیوار تحریم ها تَرَک هایی را ایجاد می کند. پذیرش این دعوت برای انجام سفر کاری مناسب بود. معلوم نیست که این کرونا تا کی ادامه پیدا کند و شرایط تحریمی کشور ایجاب می کند که از هر مسیری برای خنثی سازی تحریم ها اقدام کنیم. توصیه ای که به آقای رئیسی دارم این است که ملاحظات و پروتکل های کرونا را بیشتر رعایت کنند؛ چون ایشان نیز یکی از اهداف ترور بیولوژیکی مستکبرین هستند. اگر دشمن بتواند به ایشان دسترسی داشته باشد حتماً این کار را می کند. بنابراین، ایجاب می کند که محتاط تر باشیم.
من معتقدم که توافق موقت به نفع ما نیست. اگر غرب به تحریم کشور ادامه دهد، ما هم سیاست مقاومت را ادامه می دهیم. مسأله این است که دو کشور اروپایی طبق برجام این قدرت را دارند بدون هیچ دلیلی قطعنامه های شش گانه شورای امنیت را که معلق هستند بازگردانند.
ساعدنیوز: دولت از محتوای مذاکرات 3 ساعته آقای پوتین و آقای رئیسی مطالب چندانی منتشر نکرده است و اصرار بر محرمانه ماندن محتوای این مذاکرات است. اما رسانه های غربی اکثراً روی مسأله توافق موقت در برجام تأکید دارند. گفته می شود، آقای پوتین پیام آمریکا برای توافق موقت را به آقای رئیسی رسانده است. نظر حضرتعالی درا ین باره چیست؟
دکتر محمد حسن قدیری ابیانه: من از محتوای مذاکرات مطلع نیستم. اما این حرفی است که از قول نماینده روسیه در وین نیز نقل شده است. خُب این هم می تواند پیشنهادی از روی دلسوزی باشد که مدعی شده اند توسط پوتین مطرح شده است که از صحت و سقم آن بی اطلاعم. اما کسی نمی تواند برای جمهوری اسلامی ایران تعیین تکلیف کند و همه این موضوع را می دانند. اما من معتقدم که توافق موقت به نفع ما نیست. اگر غرب به تحریم کشور ادامه دهد، ما هم سیاست مقاومت را ادامه می دهیم. مسأله این است که دو کشور اروپایی طبق برجام این قدرت را دارند بدون هیچ دلیلی قطعنامه های شش گانه شورای امنیت را که معلق هستند - هر چند به دروغ گفته می شد که لغو شده اند - دوباره برقرار کنند. ما باید این احتمال را بدهیم که یکی از این کشورها مثل انگلیس یا فرانسه اقدام به برقراری دوباره قطعنامه های شش گانه بکند. برای این کار هم هیچ نیازی به مصوبه شورای امنیت وجود ندارد. نیاز به رأی گیری هم نیست تا کسی بخواهد این تصمیم را وتو کند. حربه ما برای مقابله با این اقدام چیست؟ ما می توانیم در این صورت از ان پی تی خارج شویم. اجازه ندهیم آژانس بین المللی اتمی به سایت های اتمی ما دسترسی داشته باشد. در آن صورت بهترین کار این است که عمل به ان پی تی را معلق کنیم و بازگشت به ان پی تی را موکول به عضویت اسرائیل در ان پی تی بکنیم. باید آژانس به سایت های اتمی اسرائیل هم دسترسی داشته باشد و اگر بمب اتم در اختیار رژیم صهیونیستی است؛ این بمب ها هم باید معدوم شود. یعنی بازگشت به عمل به تعهدات را موکول به محال کنیم.
طبیعتاً اسرائیل هیچ وقت این کار را قبول نخواهد کرد. غرب سه راه بیشتر ندارد. یا باید این موضوع را هضم کند. که کار سختی است. یا باید علیه ما اقدام نظامی بکند که توان و جرأتش را ندارد. اگر توان را داشت وقتی ما عین الاسد را موشک باران کردیم جواب ما را می دادند. می دانند که اگر به ایران حمله کنند، کل پایگاه هایشان در منطقه نابود خواهد شد. راه سوم و آخر غرب هم، تشدید تحریم ها است. ولی هیچ تحریمی دیگر باقی نمانده است. البته یک راه هم هست. این که از شورای امنیت یک مصوبه جدید بگیرند. در این صورت، ما نیاز مبرم به وتوی روسیه و چین خواهیم داشت. اینجاست که نظر مثبت چین و روسیه درباره ما اهمیت دارد.
من معتقدم که تحریم های آمریکا علیه ما اثری به مراتب بیشتر از تحریم های مربوط به قطعنامه های شش گانه شورای امنیت داشته است. البته بخش اعظمی از اثربخشی تحریم های آمریکا، به ضعف ما در داخل کشور بازمی گردد. ما در درون کشور با ضعف فرهنگ و وجدان کاری لازم و الگوی غلط مصرف و اسراف و تبذیر فرآوان روبرو هستیم. اگر ملت خودش را مخاطب پیام های رهبری و نام گذاری های سال توسط معظم له بداند و به آن عمل کند این مشکلات حل می شود.
البته دیوار تحریم ها ترک برداشته است. تفاهم 25 ساله با چین برای سرمایه گذاری 450 میلیارد دلاری در ایران و توافق با روسیه ترک های بزرگتری را بر دیوار تحریم ها ایجاد خواهد کرد. طبیعتاً دولت باید در تلاش باشد تا تحریم ها را خنثی کند. خود غربی ها معترف هستند که سیاست منزوی ساختن جمهوری اسلامی ایران با شکست مواجه شد. امروز مقامات رسمیآمریکا اعتراف می کنند که این آمریکا است که با خروج شتابزده از برجام منزوی شده است. آمریکا برای اولین بار در تاریخ برای حضور در یک جلسه مترصد دریافت مجوز از یک کشور دیگر است. امروز ما اجازه نمی دهیم که آمریکا در جلسات احیای برجام حضور داشته باشد. این در حالی است که آمریکا زمانی برای منطقه به صورتی قیم مآبانه تصمیم می گرفت و صحنه گردان اصلی جلسات بود.
دکتر محمد حسن قدیری ابیانه: من از محتوای مذاکرات مطلع نیستم. اما این حرفی است که از قول نماینده روسیه در وین نیز نقل شده است. خُب این هم می تواند پیشنهادی از روی دلسوزی باشد که مدعی شده اند توسط پوتین مطرح شده است که از صحت و سقم آن بی اطلاعم. اما کسی نمی تواند برای جمهوری اسلامی ایران تعیین تکلیف کند و همه این موضوع را می دانند. اما من معتقدم که توافق موقت به نفع ما نیست. اگر غرب به تحریم کشور ادامه دهد، ما هم سیاست مقاومت را ادامه می دهیم. مسأله این است که دو کشور اروپایی طبق برجام این قدرت را دارند بدون هیچ دلیلی قطعنامه های شش گانه شورای امنیت را که معلق هستند - هر چند به دروغ گفته می شد که لغو شده اند - دوباره برقرار کنند. ما باید این احتمال را بدهیم که یکی از این کشورها مثل انگلیس یا فرانسه اقدام به برقراری دوباره قطعنامه های شش گانه بکند. برای این کار هم هیچ نیازی به مصوبه شورای امنیت وجود ندارد. نیاز به رأی گیری هم نیست تا کسی بخواهد این تصمیم را وتو کند. حربه ما برای مقابله با این اقدام چیست؟ ما می توانیم در این صورت از ان پی تی خارج شویم. اجازه ندهیم آژانس بین المللی اتمی به سایت های اتمی ما دسترسی داشته باشد. در آن صورت بهترین کار این است که عمل به ان پی تی را معلق کنیم و بازگشت به ان پی تی را موکول به عضویت اسرائیل در ان پی تی بکنیم. باید آژانس به سایت های اتمی اسرائیل هم دسترسی داشته باشد و اگر بمب اتم در اختیار رژیم صهیونیستی است؛ این بمب ها هم باید معدوم شود. یعنی بازگشت به عمل به تعهدات را موکول به محال کنیم.
طبیعتاً اسرائیل هیچ وقت این کار را قبول نخواهد کرد. غرب سه راه بیشتر ندارد. یا باید این موضوع را هضم کند. که کار سختی است. یا باید علیه ما اقدام نظامی بکند که توان و جرأتش را ندارد. اگر توان را داشت وقتی ما عین الاسد را موشک باران کردیم جواب ما را می دادند. می دانند که اگر به ایران حمله کنند، کل پایگاه هایشان در منطقه نابود خواهد شد. راه سوم و آخر غرب هم، تشدید تحریم ها است. ولی هیچ تحریمی دیگر باقی نمانده است. البته یک راه هم هست. این که از شورای امنیت یک مصوبه جدید بگیرند. در این صورت، ما نیاز مبرم به وتوی روسیه و چین خواهیم داشت. اینجاست که نظر مثبت چین و روسیه درباره ما اهمیت دارد.
من معتقدم که تحریم های آمریکا علیه ما اثری به مراتب بیشتر از تحریم های مربوط به قطعنامه های شش گانه شورای امنیت داشته است. البته بخش اعظمی از اثربخشی تحریم های آمریکا، به ضعف ما در داخل کشور بازمی گردد. ما در درون کشور با ضعف فرهنگ و وجدان کاری لازم و الگوی غلط مصرف و اسراف و تبذیر فرآوان روبرو هستیم. اگر ملت خودش را مخاطب پیام های رهبری و نام گذاری های سال توسط معظم له بداند و به آن عمل کند این مشکلات حل می شود.
البته دیوار تحریم ها ترک برداشته است. تفاهم 25 ساله با چین برای سرمایه گذاری 450 میلیارد دلاری در ایران و توافق با روسیه ترک های بزرگتری را بر دیوار تحریم ها ایجاد خواهد کرد. طبیعتاً دولت باید در تلاش باشد تا تحریم ها را خنثی کند. خود غربی ها معترف هستند که سیاست منزوی ساختن جمهوری اسلامی ایران با شکست مواجه شد. امروز مقامات رسمیآمریکا اعتراف می کنند که این آمریکا است که با خروج شتابزده از برجام منزوی شده است. آمریکا برای اولین بار در تاریخ برای حضور در یک جلسه مترصد دریافت مجوز از یک کشور دیگر است. امروز ما اجازه نمی دهیم که آمریکا در جلسات احیای برجام حضور داشته باشد. این در حالی است که آمریکا زمانی برای منطقه به صورتی قیم مآبانه تصمیم می گرفت و صحنه گردان اصلی جلسات بود.
من از اول مخالف فرستادن پالس مثبت درباره جریان مذاکرات بودم. متأسفانه بسیاری از روزنامه ها هم در این مسیر حرکت کردند و جامعه واقعاً منتظر نتیجه مذاکرات است.
ساعدنیوز: ایالات متحده آمریکا بر روی توافق موقت تأکید دارد و اگر اخبار رسانه های غربی هم درست باشد، حداقل روسیه نیز درباره توافق موقت نظر مثبتی دارد. این در حالی است که توافق موقت مورد نظر آمریکا، قرار است کمک حال بایدن در انتخابات میان دوره ای کنگره در نوامبر باشد. از طرف دیگر، طرف آمریکایی همچنان بر روی مسأله موشکی، محور مقاومت و عدم حمایت از حوثی ها تأکید دارد. از طرف دیگر، مقامات وزارت خارجه در مصاحبه های متعدد از توافق قبل از سال جدید شمسی خبر می دهند. واقعاً ما در شرایطی قرار داریم که بتوانیم توافق موقت را بپذیریم و در مسیر تحمیل برجام پلاس قرار بگیریم؟
دکتر محمد حسن قدیری ابیانه: ما اگر تمام خواسته های آمریکایی ها را بپذیریم. حتی موشک هایمان را از بین ببریم؛ محور مقاومت را به دست خودمان نابود کنیم و تمام تاسیسات هسته ای مان را کلا تخریب کنیم و خواسته هایی فراتر از آنچه مطرح می شود را هم برآورده سازیم و برجام 2 را ذلیلانه تر از برجام 1 امضاء کنیم، باز آمریکا تعهداتش را اجرایی نخواهد کرد. اینها همه فریب است. مذاکرات به نتیجه نخواهد رسید. اگر آمریکا بخواهد به برجام بازگردد باید بیش از 100 میلیارد دلار دارائی های بلوکه شده ایران را آزاد کند. به نظرتان آمریکا حاضر به چنین کاری خواهد بود؟ خیر؟ توافق موقت هیچ دردی از شرکت های خارجی ای که تمایل به سرمایه گذاری در ایران را دارند دوا نخواهد کرد. پروژه ها طولانی مدت هستند و نیاز به یک توافق پایدار هست تا یک شرکت بخواهد در ایران سرمایه گذاری کند. حتی اگر آقای بایدن خودش علناً بگوید که مشکلی نیست بروید سرمایه گذاری کنید باز هیچ شرکتی ریسک این کار را قبول نمی کند. همین کار را آقای کِری کرد ولی با یک تماس محرمانه کل شرکت ها از ایران رفتند.
این که دائماً از تیم مذاکرات هسته ای پالس های مثبت به جامعه داده می شود و می گویند که توافق در دسترس است، این به هیچ وجه کار منطقی نیست. جامعه و افکار عمومی در حال انتظار نگه داشته می شود. این که گفته می شود اگر توافق شود قیمت ارز پائین خواهد آمد، هزینه ها کاهش پیدا خواهد کرد و امثال این حرف ها، این خودش در کشور رکود ایجاد می کند. این تحریم ایران است. مصداق خودتحریمی است. من از اول مخالف فرستادن پالس مثبت درباره جریان مذاکرات بودم. متأسفانه بسیاری از روزنامه ها هم در این مسیر حرکت کردند و جامعه واقعاً منتظر نتیجه مذاکرات است. این کاری بود که در دولت آقای روحانی انجام شد. همه چیز به برجام گره خورد. جامعه در یک حالت بی تصمیمی ماند و در نهایت این خودش موجب رکود می گردد.
من معتقدم که قطعاً توافق نخواهد شد. ما با کشورهای اروپایی به توافق نخواهیم رسید. به نظر من، مذاکرات وین برای تطهیر ایالات متحده آمریکا در برابر افکار عمومی دنیا طراحی شده بود. به خاطر خروج یک طرفه ترامپ از برجام، آمریکا زیر فشار افکار عمومی و مقصر بود. آمدند این مذاکرات را طراحی کردند تا توپ به زمین ایران انداخته شود.
نقشه آنها این بود که به دروغ بگویند بایدن آماده عمل به برجام است. اگر مذاکره را نپذیریم تقصیر را گرد ن ایران بیاندازند و اگر مذاکره را بپذیریم توافق را وابسته به پذیرش شرایط غیرمنطقی و مخالف منافع و امنیت ملی ایران بکنند. طبیعتاً ایران این شرایط را نخواهد پذیرفت و نباید بپذیرد. آنگاه در رسانه ها خواهند نوشت که "ایران مانع اصلی احیای برجام است". ایران را مقصر جلوه خواهند داد. روزنامه های اصلاح طلب همین حالا هم دولت را مقصر عدم احیای برجام معرفی می کنند چه رسد به اعلام رسمی شکست مذاکرات. متأسفانه معتقدم برخی از مسئولان در وزارت خارجه و تیم مذاکره کننده هسته ای با اظهارات خوشبینانه درباره مذاکرات وین نادانسته در زمین دشمن بازی کردند. هرچند تیم مذاکره کننده دولت سیزدهم در بخش فنی قوی بود ولی تیم رسانه ای دولت بسیار ضعیف عمل کرد.
دکتر محمد حسن قدیری ابیانه: ما اگر تمام خواسته های آمریکایی ها را بپذیریم. حتی موشک هایمان را از بین ببریم؛ محور مقاومت را به دست خودمان نابود کنیم و تمام تاسیسات هسته ای مان را کلا تخریب کنیم و خواسته هایی فراتر از آنچه مطرح می شود را هم برآورده سازیم و برجام 2 را ذلیلانه تر از برجام 1 امضاء کنیم، باز آمریکا تعهداتش را اجرایی نخواهد کرد. اینها همه فریب است. مذاکرات به نتیجه نخواهد رسید. اگر آمریکا بخواهد به برجام بازگردد باید بیش از 100 میلیارد دلار دارائی های بلوکه شده ایران را آزاد کند. به نظرتان آمریکا حاضر به چنین کاری خواهد بود؟ خیر؟ توافق موقت هیچ دردی از شرکت های خارجی ای که تمایل به سرمایه گذاری در ایران را دارند دوا نخواهد کرد. پروژه ها طولانی مدت هستند و نیاز به یک توافق پایدار هست تا یک شرکت بخواهد در ایران سرمایه گذاری کند. حتی اگر آقای بایدن خودش علناً بگوید که مشکلی نیست بروید سرمایه گذاری کنید باز هیچ شرکتی ریسک این کار را قبول نمی کند. همین کار را آقای کِری کرد ولی با یک تماس محرمانه کل شرکت ها از ایران رفتند.
این که دائماً از تیم مذاکرات هسته ای پالس های مثبت به جامعه داده می شود و می گویند که توافق در دسترس است، این به هیچ وجه کار منطقی نیست. جامعه و افکار عمومی در حال انتظار نگه داشته می شود. این که گفته می شود اگر توافق شود قیمت ارز پائین خواهد آمد، هزینه ها کاهش پیدا خواهد کرد و امثال این حرف ها، این خودش در کشور رکود ایجاد می کند. این تحریم ایران است. مصداق خودتحریمی است. من از اول مخالف فرستادن پالس مثبت درباره جریان مذاکرات بودم. متأسفانه بسیاری از روزنامه ها هم در این مسیر حرکت کردند و جامعه واقعاً منتظر نتیجه مذاکرات است. این کاری بود که در دولت آقای روحانی انجام شد. همه چیز به برجام گره خورد. جامعه در یک حالت بی تصمیمی ماند و در نهایت این خودش موجب رکود می گردد.
من معتقدم که قطعاً توافق نخواهد شد. ما با کشورهای اروپایی به توافق نخواهیم رسید. به نظر من، مذاکرات وین برای تطهیر ایالات متحده آمریکا در برابر افکار عمومی دنیا طراحی شده بود. به خاطر خروج یک طرفه ترامپ از برجام، آمریکا زیر فشار افکار عمومی و مقصر بود. آمدند این مذاکرات را طراحی کردند تا توپ به زمین ایران انداخته شود.
نقشه آنها این بود که به دروغ بگویند بایدن آماده عمل به برجام است. اگر مذاکره را نپذیریم تقصیر را گرد ن ایران بیاندازند و اگر مذاکره را بپذیریم توافق را وابسته به پذیرش شرایط غیرمنطقی و مخالف منافع و امنیت ملی ایران بکنند. طبیعتاً ایران این شرایط را نخواهد پذیرفت و نباید بپذیرد. آنگاه در رسانه ها خواهند نوشت که "ایران مانع اصلی احیای برجام است". ایران را مقصر جلوه خواهند داد. روزنامه های اصلاح طلب همین حالا هم دولت را مقصر عدم احیای برجام معرفی می کنند چه رسد به اعلام رسمی شکست مذاکرات. متأسفانه معتقدم برخی از مسئولان در وزارت خارجه و تیم مذاکره کننده هسته ای با اظهارات خوشبینانه درباره مذاکرات وین نادانسته در زمین دشمن بازی کردند. هرچند تیم مذاکره کننده دولت سیزدهم در بخش فنی قوی بود ولی تیم رسانه ای دولت بسیار ضعیف عمل کرد.
نگاه راهبردی به شرق در راستای سه اصل عزت، حکمت و مصلحت است
