زیباترین متن و شعر ادبی در وصف گل یاس

از اعصار گذشته تاکنون، گل یاس از واژه هایی است که به کرات مورد توجه شعرا و نویسندگان فراوانی قرار گرفته است. زیبایی و عطر دل انگیز این گل، دست مایه ی خوبی برای اشعار عاشقانه و توصیف محبوب است، به علاوه طراوت و روحانیت این گل در اشعاری با محوریت وجود مقدس حضرت فاطمه (س) نیز بسیار مورد توجه بوده است. این مطلب گلچینی بسیار خواندنی از شعر گل یاس است که تقدیم نگاه مهربان شما می شود. آنچه در ادامه می آید گلچینی از انواع شعر های گل یاس و همچنین دلنوشته هایی احساسی و عاشقانه است. با ساعد همراه باشید.

زیباترین متن و شعر های ادبی با مضمون گل یاس

من به دنبال کسی می گردم که دلش، چون یاس است
چشم هایش به صفای گل سرخ
دست هایش پلی از احساس است
من به دنبال کسی می گردم که سرانجام نگاهش آبیست
سینه اش داغ شقایق دارد
آسمان دل او مهتابیست
من به دنبال کسی می گردم در قنوت چشم های غم زده
در حریر خاطرات کودکی
در سکوت سربی ماتم زده
من دنبال کسی می گردم در غروب غربت آینه ها
در طلسم غصه های شاپرک
در تمام عقده ها و کینه ها
من به دنبال کسی می گردم عاشق بال کبوتر باشد
دست های او چنان پروانه ای
روی گل های معطر باشد
من به دنبال کسی می گردم موج در دریای عمرش بی قرار
اشک ها در چشم او، چون آینه
عشق او تنها عبور از انتظار

یاس من … روی برکه ی آرام نیلوفری احساس من آرام بگیر … قدری سکوت را به مهمانی این لحظات بخوان … و نگاهت را به پاسخ همه ی تمنا های من از این عشق؛ به چشمانم حلقه کن … نگذار که وزغ های دغدغه و پریشانی، خلسه این سکوت را بر هم زنند … ترکه ی نازک عاطفه های مهار شده را به آب های برکه ی احساسم بزن … شاید تندیسی از بانوی نیلوفریت قد علم کند … و خلوتت رنگ دیگری گیرد …

✧⚛✧⚛✧

مثنوی چشم های ناز تو
سایه انداخته است بر خاکستر باور های افسانه ای من
یاس من!
یاس من!
کدام شعر رسوا منظومه ی چشمانت را به رقص نشانده است؟
و از واژه ها رنگ ساخته است
در مرداب خیال من
یاس من!
من
رسوای بی پروا
چون امواج در آغوش دریا
من در خواب
با نفس هایی ممتد و بی تاب
آواره ی عطر سوزنده ی تو شدم.
تو در رگ های من
و من در ریشه های تو
چون نفس، چون جان
در هم تنیده
چون مروارید، چون صدف
هستی تو هستی من
در قلمرو طوفانی احتیاج
پاکباخته، چون نسیم
اهورایی، چون زمین
استوار، چون ریشه….
کدام شعر رسوا منظومه ی چشمهایت را به رقص نشانده است
در من؟
یاسمن!
یاس من!

✧⚛✧⚛✧

جوانه زده
گلدان کوچک یاسم
دلم کمی بهار می خواهد
نمی آیی؟

✧⚛✧⚛✧

نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز
تو به آیینه، نه! آیینه به تو خیره شده ست
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد
گنجه دیروزت، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف!
بسته های فردا همه ای کاش ای کاش!
ظرف این لحظه ولیکن خالی ست
ساحت سینه پذیرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید در این خانه بر او باز مکن
تا خدا یک رگ گردن باقی ست
تا خدا مانده به غم وعده این خانه مده

✧⚛✧⚛✧

خوش به حالِ بوته ی یاسی که در ایوانِ توست
می تواند هر زمان دلتنگ شد، بویت کند…

در شهر پیغمبر گل یاسی ثمر داشت
دور فلک زین یاس احوالی دگر داشت
از بوی یاس مصطفی، جان جهان مست
زیرا که عشق مرتضی، بویی دگر داشت
بس که نگار مرتضی بودش خدایی
گویا میان مردمان معنی دگر داشت
بس که حسود و بی مروت بود مردم
روز شهادت یاس، زین غم پرده برداشت
رخساره یاس نبی، نیلی تر از شام
یک زخم از نامهربانان بر جگر داشت
کشتند آن بانوی پاک باخدا را
گویا زحیدر کینه ها شکلی دگر داشت
مثمار در روز قیامت هست شاهد
از زهر ظلم دومی که بر جگر داشت

✧⚛✧⚛✧

یاسمن گفتا نگویی با سمن
کاین چنین نرگس ز نرگسدان کیست

چون بگفتم یاسمن خندید و گفت
بیخودم من می ندانم کان کیست

✧⚛✧⚛✧

یادمه اون دور دورا، تو کوچه مون
کوچه ی قدیمی و کاه گِلیمون
باغی بود پر از گلای رنگارنگ
گلای فردوسی ناز و قشنگ
همه شون خوش بو بودند و با صفا
پاک و چشم نواز بودند و دلرُبا
باغبون با همه شون حرفا میزد
مثه پیچک دورشون حلقه میزد
توی این باغ، گل یاس، فرشته بود
نه، فرشته پیش پاش به سجده بود
باغبون عاشق یاسِش شده بود
مثه مجنون، پی یارش شده بود
بوی لیلی، کوچه رو گرفته بود
عقل و هوش همه رو، رُبوده بود
علفای هرز بد شکل و کری
که بودند فراری از عطر و پری
تا که یاس عاشقُ تنها دیدن
چِش ِ باغْبون و گُلا رو دور دیدن
سوی باغ خزون خزون شدن رَوون
در باغ رو کوبیدن چه بی اَمون
بعد از اون، من ندیدم که چی گذشت
ولی گفتن تن یاس ِ با گذشت
مثه ابرای کبود بارونی، تیره شده
غنچه ْ یاس کوچولوشم از بغل، چیده شده
صبح فردا، بوی غم تو کوچه مون نشسته بود
آخ ِ یاس مهربون باغبون، خوابیده بود
یاس پاک مهربون بی نشون
دوست دارم.

✧⚛✧⚛✧

به گل های یاس که نگاه می کنی گوئی در فکر فرو رفته اند، غرقِ تفکری سپید آکنده از سکوتی پربار
چقدر نازک و ظریفند و چقدر با دل درد آشنایم…. آشنا!
و آن زمان که غصه زنجیرم می کند و دلتنگی امانم می برد، از باغ دلم… یک بغل گل یاس می چینم
فقط یاس
همان یاس های سپید!
حالا که نیستی، به خیال یافتنت هر غروب در رویاهایم، دل به دریا میزنم، وقتی به ساحل می رسم، بی بهانه بی تاب می شوم!
و هراسان به دنبال کوچکترین نشانی از تو نگاهم را روانه پیچ و خم ها می کنم؟!
نه! انگار موجی از فراموشی به ساحل خاطراتم خورده و تمام ردپا ها را از بین برده…
حالا دیگر نمی دانم با یاس های جاری در دستان تنهایم چه بکنم؟
جواب سرخی غروب را چه بدهم؟…
کنار دریا زانو میزنم
و یاس ها را با اندوهی که از نبودنت در دلم رخنه بسته
به دریا می سپارم…
وای!… خنکای نسیم چه عاشقانه صورتم را می نوازد! و یاس ها چه بی صبرانه بر پهنه دریا عطر افشانی می کنند!
چقدر خوش بو شده همه جا!… آرام می گیرم…
یقین دارم که دریا…
پیغام مرا با یاس هایم به تو خواهد رساند.

✧⚛✧⚛✧

ستاره ی من بر هفتمین لایه ی حریر شب کوک می خورد …
بوسه ی ماه بر گونه های سپید هزاران یاس می تابد …
یاس ها شاخه شاخه از تن سبز دیوار می جوشند و بغل بغل به خلسه ی خنک جویبار می ریزند …
یاس ها از شادی بوسه های باد می لرزند
یاس ها با تکاپوی زلال جوی در می آمیزند
یاس ها در آغوش پاک آب می غلتند
یاس ها از تاریک روشن جادویی گیسوان مجنون ترین بید کوچه هم می گذرند
آنقدر می روند … تا در برق مه تاب گم می شوند …
شهد می شوند
و آسمان میان جویبار … مست از شهدشان به رقص در می آید
شهد را می نوشم
شعر و جوی و بید و ماه و آسمان همه مست می شوند
همه زیبا
همه پاک می شوند
بخوان شعر امشبم را …
همین یک بار
✧⚛✧⚛✧

بوی عطر گل یاس
از میان در باز
پیچید به محفل گه ما
بوی خوبی داشت
شکل زیبای داشت
این گل کوچک و ناز
پر ز گلبرگ سفید
پس چرا مغرور نیست
عطر خود را به هر سو میبرد
بی تمنا سوی هر کس میرود
او نشب بوست که شب ها بو دهد
یا چو شبدر در بیابان بو دهد
او ندارد خار مانند گلان
پاک است و مهربان و بی ریا
دوستان و دشمنان را بو دهد
هر کسی
با عطر خود خوشبو کند
او نگیرد کینه از دست کسی.
چون ندارد دشمنی
پس ندارد، دشمنی
از همین رو نامش یاس شد
یک گل زیبا و با احساس شد

✧⚛✧⚛✧

یه روز یه باغبونی یه مرد آسمونی
نهالی کاشت میونه باغچه مهربونی
می گفت سفر که رفتم یه روز و روزگاری
این بوته یاس من، می مونه یادگاری
هر روز غروب عطر یاس تو کوچه ها میپچید
میونه کوچه باغ ها، بوی خدا می پیچید
اونایی که نداشتند، از خوبی ها نشونه
دیدند که خوبی یاس، باعث زشتیشونه
عابرای بی احساس پا گذاشتند روی یاس
ساقه هاشو شکستند، آدمای نا سپاس
یاس جوون برگمون تکیه زدش به دیوار
خواست بزنه جوونه، اما سر اومد بهار
یه باغبون دیگه شبونه یاس رو برداشت
پنهون ز نا محرما تو باغ دیگه ای کاشت
هزار ساله کوچه ها پر میشه از عطر یاس
اما مکان اون گل، مونده هنوز ناشناس

زبان با نام زهرا خو گرفته ست
گل یاس آبرو از او گرفته ست
دوباره کشتی دل های عاشق
به یاد فاطمه پهلو گرفته ست

✧⚛✧⚛✧
نمی دانم
یاس های تابستانی ادای برف را در می آورد
یا برف ادای آن ها را …
در هر حال اگر پروانه ها تا زمستان دوام می آوردند
بلا شک دیگر عاشق آن یاس های تکراری نمی شدند…
کاش می توانستی تابستان ها بباری ای برف
تا با تن پوشی از تو
برابر خورشید، من و او عشوه ها می کردیم…

✧⚛✧⚛✧

‫عشق من پاییز آمد مثل پار
باز هم ما بازماندیم از بهار

احتراق لاله را دیدیم ما
گل دمید و خون نجوشیدیم ما

باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشکی پوش بود

یاس بوی مهربانی می دهد
عطر دوران جوانی می دهد

یاس ها یادآور پروانه اند
یاس ها پیغمبران خانه اند

یاس در هر جا نوید آشتی ست
یاس دامان سپید آشتی ست

در شبان ما که شد خورشید؟ یاس
بر لبان ما که می خندید؟ یاس

یاس یک شب را گل ایوان ماست
یاس تنها یک سحر مهمان ماست

بعد روی صبح پرپر می شود
راهی شب های دیگر می شود

یاس مثل عطر پاک نیت است
یاس استنشاق معصومیت است

یاس را آیینه ها رو کرده اند
یاس را پیغمبران بو کرده اند

یاس بوی حوض کوثر می دهد
عطر اخلاق پیمبر می دهد

حضرت زهرا دلش از یاس بود
دانه های اشکش از الماس بود

داغ عطر یاس زهرا زیر ماه
می چکانید اشک حیدر را به راه

عشق معصوم علی یاس است و بس
چشم او یک چشمه الماس است و بس

اشک می ریزد علی مانند رود
بر تن زهرا گل یاس کبود

گریه آری گریه، چون ابر چمن
بر کبود یاس و سرخ نسترن

گریه کن حیدر که مقصد مشکل است
این جدایی از محمد مشکل است

گریه کن، زیرا که دخت آفتاب
بی خبر باید بخوابد در تراب

این دل یاس است و روح یاسمین
این امانت را امین باش ای زمین

نیمه شب دزدانه باید در مغاک
ریخت بر روی گل خورشید خاک

یاس خوشبوی محمد داغ دید
صد فدک زخم از گل این باغ دید

مدفن این ناله غیر از چاه نیست
جز دو کس از قبر او آگاه نیست

گریه بر فرق عدالت کن که فاق
می شود از زهر شمشیر نفاق

گریه بر طشت حسن کن تا سحر
که پر است از لخته خون جگر

گریه کن، چون ابر بارانی به چاه
بر حسین تشنه لب در قتلگاه

خاندانت را به غارت می برند
دخترانت را اسارت می برند

گریه بر بی دستی احساس کن
گریه بر طفلان بی عباس کن

باز کن حیدر تو شط اشک را
تا نگیرد با خجالت مشک را

گریه کن بر آن یتیمانی که شام
با تو می خوردند در اشک مدام

گریه کن، چون گریه ابر بهار
گریه کن بر روی گل های مزار

مثل نوزادان که مادر مرده اند
مثل طفلانی که آتش خورده اند

‫گریه کن در زیر تابوت روان
گریه کن بر نسترن های جوان

گریه کن، زیرا که گل ها دیده اند
یاس های مهربان کوچیده اند

گریه کن، زیرا که شبنم فانی است
هر گلی در معرض ویرانی است

ما سر خود را اسیری می بریم
ما جوانی را به پیری می بریم

زیر گورستانی از برگ رزان
من بهاری مرده دارم ای خزان

زخم آن گل در تن من چاک شد
آن بهار مرده در من خاک شد ای بهار گریه بار نا امید ای گل مأیوس من یاس سپید‬‬

✧⚛✧⚛✧

شاید آن روز که سهراب نوشت:
تا شقایق هست زندگی باید کرد. خبری از دل پردرد گل یاس نداشت… باید اینطور نوشت:
هر گلی هم باشی چه شقایق! چه گل پیچک و یاس! زندگی اجباریست! زندگی در گروی خاطره هاست! خاطره در گروی فاصله هاست، فاصله تلخ ترین خاطره هاست.

✧⚛✧⚛✧

“شعر گل یاس تقدیم به حضرت فاطمه (س)”

یاس یعنی بوی دل، بوی بهشت
یاس یعنی فاطمه، حیدر سرشت
یاس یعنی کمترین عمرِ جهان
یاس یعنی مادرِ صاحب زمان
یاس یعنی کوچه و آه و شرر
یک گل و یک غنچه با هم پشتِ در
یاس یعنی قوّتِ دستِ علی
هستِ او پیوسته با هستِ علی
یاس یعنی خانه داری نوجوان
مادری افتاده حال و نیمه جان
یاس یعنی شانه بر موی حجاب
ناله در بیداری و در وقت خواب
یاس یعنی حیدر و غسل و کفن
اشکِ چشمِ زینب و آه حسن
یاس یعنی یا حسینِ زیرِ لب
بوسه بر زیر گلویی نیمه شب
یاس یعنی مهدی و وقتِ ظهور
انتقام از غاصبین پر غرور
یاس یعنی انتقام از عاملین
سیلی محکم به روی قاتلین
یاس یعنی ما مدینه می رویم
با امیرِ بی قرینه می رویم

✧⚛✧⚛✧

خواهم که تو را یاس صدایت بزنم
در خلوت خود با همه احساس صدایت بزنم
آن لحظه که خورشید به شوق تو دمید
آن لحظه حساس صدایت بزنم

✧⚛✧⚛✧

در حضور خار ها هم می شود
یک یاس بود
در هیاهوی مترسک ها
پر از احساس بود
می شود حتی
برای دیدن پروانه ها
شیشه های مات یک متروکه را
الماس بود
دست در دست پرنده
بال در بال نسیم
ساقه های هرز این اندیشه ها را
داس بود
کاش می شد
حرفی از ای کاش ها
هرگز نبود، هر چه بود احساس بود و
عشق بود و
یاس بود …

✧⚛✧⚛✧

تو هر روز در دلم پرواز می کنی
هر صبح و هر شب با صدایت جان می گیرم
و با نوایت روح ام را تازه می کنم
و بوی یاس حجم اتاق را فرا می گیرد
چه حس خوبیست این دلبستگی
اگر تو باشی
و تمام این زمان های خاکی به گوشه ای می رود
من خسته از پنجره نگاه تو
و زمزمه ی مهربان تو
می شنوم تا عمق جان قصه ی شیدایی را
می کارم تا ابد در دلم
بغض های دل پاکت را
و به قاصدک ها می سپارم
که از این راه دور
برسانند به تو قصه ی دلبستگی ام را

✧⚛✧⚛✧

گل نرگس که مى بینم
با عمیق ترین نفس هایم مى بویمش
تا سینه ام پر شود از عِطرش
گویى از جهان دیگرى است
گویى از باغ هاى بهشتى آمده
حیف که عمرش کوتاه است….
اما نرگسى مى شناسم
که عمرش، چون عمر نوح است
و عِطرش جهان شمول
در سردترین سرماى زمستان مى روید
و در تاریک ترین سیاهى زمین
وقتى بشکفد جهان گرم مى شود و روشن
همان یک گلى است که با آن بهار مى شود!
تمام گل ها در برابرش سر تعظیم فرو مى آورند
و در برابر جمالش رنگ مى بازند
تمام گل ها مگر یک گل!
یک گل است که او با تمام شکوهش
در برابر آن پر و بال تواضع مى گسترد
گلى که مدتهاست چشم به راه شکفتن آن نرگس است
یک شاخه گل پَرپَر
یک یاسِ کبود…

✧⚛✧⚛✧

دیگر بوی یاس نمی دهم
آن کوچه کجاست؟
آن خانه با گل یاس کجاست؟
آن دست، دستی که نوازش نوازش گل یاس به جیبم می ریخت کجاست؟
آن بوسه که بوی یاس را بر لبانم جاری می کرد کجاست؟
دیگر عطر بهار نارنج نجاتم نمی دهد.
من یاسم را می خواهم…

✧⚛✧⚛✧

روز شمار قلبم از کار افتاده است!؟
ترجیع می دهم
سیب های سرخ را
به اب روان بسپارم
بسترم از ابرهای بی رنگ
رویایی شده
وقتی بوی عطر یاس به مشام خدا رسید!

✧⚛✧⚛✧

من بدون تو هیچم
می دانی
من بی تو می میرم
می دانی
می دانی و رفتی
می دانی و رستی
تا کی نگاهم به عکست خیره باشد
تا کی جامه ام به یادت تیره باشد
آیا تو را در خواب خواهم دید
یا که روزی تو را باز خواهم دید
روزی رسد پیشم بیایی
بوسه ای از عشق بر من نشانی
همه گویند که آن روز است موعود
روزی رسد اما نیست امروز
گویند فراموش کن عشق دیرین را
بیا و تازه کن جان شیرین را
این مردمان نابلد از عشق و احساس
نمی دانند نمی میرد، هیچگاه یاس

✧⚛✧⚛✧

شبی تاریک
صدای گام ها خسته
دو دلبسته
میان کوچه ای باریک
دو عاشق مست و بی پروا
قدم در راه بی برگشت و بی فردا
شبی آرام ولی تاریک
بدون وحشت و تردید
دست در دست یکدیگر
به عشق خود وفادار لیک با امید
امیدی کان در او یأس است
و تخم یأس کز دیروز در خاکش نهفته
ببین آن تخم را اکنون
ز ریشه تا نک شاخه شکفته
بر آن شاخه نشسته جغد های شوم
دو دلبسته تبر برداشتند
به روی راه تاریکی قدم بگذاشتند
در آن روشنگه امید
درخت یأس را به هیچ انگاشتند

✧⚛✧⚛✧

یکبار دلم بین شب و روز گرفت
یا اینکه دلم بوی گل خواب گرفت
چشمان من آن لحظه به دنیا که نبود
قلبم همه جا منتظر حادثه بود
کم کم دل من بین نسیم خوابش برد
رویا دل من را به کنارش می برد
در خواب برفتم به همان باغ پر از آلاله
دیدم همه گلها بنشستند کناری ؛ بدور لاله
یکبار تمامی وجود من و دنیا و زمین هم لرزید
آسمان تیره بشد این دل من هم ترسید
نکند آخر دنیا همین جا باشد
نکند تیرگی عشق بر این دل باشد
نکند یاد بهار از دل رفت
یا که این باغ از این رویا رفت
ناگهان باد و نسیم شد طوفان
همه جا تیره و تار چشم بشد یک بی جان
چند لحظه دلمان تنها بود
تا نسیم آمد و عشق با ما بود
رعد و برق هر چه سیاهی همه را آتش زد
آسمان شاخه ای از لاله بر آن بامش زد
چشمها باز بشد رو به همان باغ قشنگ
قلبها صاف بشد مثل همان رود یه رنگ
یک حقیقت دلمان را به کنارش می برد
که دلم غبطه به آن نور حقیقت می خورد

آن حقیقت بود آن باغ گل و آن لاله
یا که یک یاس بود در وسط باغ پر از آلاله
بین گلها گل یاس ؛ بود گلی پر احساس
پر از عشق و پر از شور به شکل پرواز
کیست این یاس قشنگ هیچ بدانی که بود
یا که این بوته یاس در وسط لاله بود
مادری مثل گل یاس قشنگ است همان
یا که نه ناز تر از بوته یاس است همان
قلب او پاک ترین قلب بود حین نماز
مهر او مهر الهی است همان بوته ناز
دل او وسعت دریاست بزرگ است قشنگ
چشم او روبه بهشت است چه پاک است یه رنگ
سرخی لاله به دورش ؛همان مهر خداست
عشق لاله به گل یاس همان شور ونواست
این حقیقت همه جا با ما هست
بوی این یاس همیشه به دل ما بنشست
که خدا مادر خوبی به دل ما داده
تا ابد عشق قشنگش به دلم بنهاده

✧⚛✧⚛✧

باید از فقدان گل، خونجوش بود
در فراق یاس، مشکی پوش بود

یاس ما را رو به پاکی می برد
رو به عشقی اشتراکی می برد

یاس یک شب را گل ایوان ماست
یاس تنها یک سحر مهمان ماست

بعد روی صبح، پرپر می شود
راهی شبهای دیگر می شود

یاس مثل عطر پاک نیّـت است
یاس استنشاق معصومیّـت است

یاس بوی حوض کوثر می دهد
عطر اخلاق پیمبر می دهد

حضرت زهرا دلش از یاس بود
دانه های اشکش از الماس بود

داغ عطر یاس زهرا زیر ماه
می چکانید اشک حیدر را به چاه

عشق محزون علی یاس است و بس
چشم او یک چشمه الماس است و بس

اشک می ریزد علی مانند رود
بر تن زهرا: گل یاس کبود

گریه کن زیرا که دُخت آفتاب
بی خبر باید بخوابد در تراب

این دل یاس است و روح یاسمین
این امانت را امین باش ای زمین

نیمه شب دزدانه باید در مغاک
ریخت بر روی گل خورشید، خاک

✧⚛✧⚛✧

کی می رسی از راه؟

تا اطلسی ها زیر پاهایت سبز شوند

شمعدانی ها بخندند

عطر یاس تمام شهر را پر کند

و من

تب تند تنم را

میان سردی دستانت بپاشم

و در آرامش آغوشت به خواب روم

✧⚛✧⚛✧

نمی دانم

تاثیر خنده های توست …

یا بازی کردن با گل های یاس باغچه

که آینه مدتی است

جوان تر از

پارسال نشانم می دهد!

✧⚛✧⚛✧

یاس من … روی برکه آرام نیلوفری احساس من آرام بگیر …

قدری سکوت را به مهمانی این لحظات بخوان …

و نگاهت را به پاسخ همه تمناهای من از این عشق

به چشمانم حلقه کن

✧⚛✧⚛✧

چو نرگس شوخ چشم آمد،

سمن را رشک و خشم آمد …

به نسرین گفت تا ما هم بر آمیزیم مستانه

دو رخساره چون لاله اندر سمن

سر جعد زلفش شکن بر شکن

همچنین بخوانید: گلچین شعر گل خشکیده و پژمرده

✧⚛✧⚛✧

اندر میان سبزه،

به دشت و به کوهسار …

مشکین بنفشه و سمن و لاله بردمید

پیش رخ آن نگار سجده کنان آمدند

از طرفی ارغوان سوی دیگر یاسمن …

✧⚛✧⚛✧

تو آمدی و شرق دلم به برق نگاهت مطلع هزاران هزار خاطره شد …

تو آمدی …

لحظه هایم پر شورتر شدند و گل های یاس و نیلوفر پررنگ تر !

✧⚛✧⚛✧
یکبار دلم بین شب و روز گرفت
یا اینکه دلم بوی گل خواب گرفت
چشمان من آن لحظه به دنیا که نبود
قلبم همه جا منتظر حادثه بود
کم کم دل من بین نسیم خوابش برد
رویا دل من را به کنارش می برد
در خواب برفتم به همان باغ پر از آلاله
دیدم همه گلها بنشستند کناری ؛ بدور لاله
یکبار تمامی وجود من و دنیا و زمین هم لرزید
آسمان تیره بشد این دل من هم ترسید
نکند آخر دنیا همین جا باشد
نکند تیرگی عشق بر این دل باشد
نکند یاد بهار از دل رفت
یا که این باغ از این رویا رفت ...

✧⚛✧⚛✧

روز شمار قلبم از کار افتاده است!؟
ترجیع می د هم
سیب های سرخ را
به اب روان بسپارم
بسترم از ابرهای بی رنگ
رویایی شده
وقتی بوی عطر یاس به مشام خدا رسید! ...

✧⚛✧⚛✧

پای بند قفسم باز و پر بازم نیست

سر گل دارم و پروانه ی پروازم نیست

گل به لبخند و مرا گریه گرفته ست گلو

چون دلم تنگ نباشد که پر بازم نیست

✧⚛✧⚛✧

امیدوارم از مطالب ارائه شده نهایت لذت را برده باشید. همچنین میتوانید این مطالب را در انواع شبکه های اجتماعی به عنوان کپشن یا.... به کار ببرید. برای مشاهده ی مطالب پر محتوای دیگر به بخش سرگرمی (اس ام س) مراجعه نمایید.

زیباترین متن ادبی و احساسی در مورد گندم زار