کورتیکواستروئیدها یا در اصطلاح عامیانه «کورتون» به استروئیدهایی گفته میشود که در بخش قشری (کورتکس) غده فوق کلیوی (آدرنال) ساخته میشوند. استروئیدها ترکیبات چربی با چهار حلقه کربنی هستند. کورتیکواستروئیدها به دو گروه عمده مینرالوکورتیکوئیدها (mineralocorticoids) مانند آلدوسترون و گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) مانند کورتیزول (21 کربنه) تقسیم بندی میشوند. البته بخش رتیکولای غده فوق کلیوی مقدار کمی هم هورمونهای جنسی (به ویژه آندروژن) ترشح میکند. مینرالوکورتیکوئیدها در ساماندهی آب و الکترولیتها در بدن (احتباس آب و سدیم و دفع پتاسیم) نقش دارند. گلوکوکورتیکوئیدها نقشهای گوناگونی در بدن دارند از جمله کاهش التهاب، تخفیف واکنشهای ایمنی، تاثیر بر سوختوساز و افزایش قند خون. در بیماریهای سندرم کوشینگ و آدیسون، به ترتیب افزایش و کاهش ترشح کورتیکواستروئیدها مشاهده میشود.
آزمون تشخیصی نارسایی آدرنال
درمان نارسایی ثانویه آدرنال (کمبود ACTH)
تحریک ترشح گلوکوکورتیکوئیدها از غدد فوق کلیوی
CNS: سرگیجه، تحریک پذیری، تشنج
CV: برادیکاردی، تپش قلب و ریتم نامنظم قلب
Derm: راش، کهیر، خارش
GI: تهوع، استفراغ
قبل از مصرف داروی تتراکوزاکتاید پزشک خود را در جریان موارد زیر قرار دهید: اگر باردار هستید یا قصد باردار شدن دارید، شیردهی، داروهای دیگری که مصرف می کنید(نسخه ای، OTC یا گیاهی)، سابقه آلرژی یا حساسیت نسبت به غذا یا دارو، بیماری کلیوی.
