آشنایی با انواع پیرسینگ زبان

پیرسینگ چیست؟

پیرسینگ (Piercing) چیست؟ سوراخ کردن پوست یا غضروف برای قسمت های مختلف بدن از جمله گوش، بینی، ناف و … همان پیرسینگ است. از زمان های خیلی دور انجام پیرسینگ در بین افراد مختلف مخصوصا در منطقه خاورمیانه بسیار طرفدار داشته است. مخصوصا در زمانی که نیاز به یک تغییر در ظاهر خود داریم، اضافه شدن یک اکسسوری می تواند این حالت را کاملا برطرف نماید. گاهی پیرسینگ ها ظاهر نامتعادل و در نواحی غیرمعمول بدن نیز انجام می شوند که این کار بستگی به سلیقه و درخواست خود شخص دارد.

پیرسینگ کردن زبان چیست؟

پیرسینگ کردن زبان در واقع عبور دادن یک جواهر از میان زبان، لب، بینی یا هرجای دیگر از بدن بوده که در زبان، سوراخ کردن به طور عمودی از بالا به پایین و در وسط زبان انجام می شود. این سوراخ به صورت افقی نیز ایجاد می شود که از یک طرف زبان تا طرف مقابل آن را در برمی گیرد و می توان بعد از آن یک جواهر را در آن قرار داد.

چه کسانی نباید پیرسینگ کنند؟

اگر جز گروه های زیر هستید، سوراخکاری بدن برای شما ممنوع است:

• بیماران هموفیلی
• مبتلایان به دیابت
• مبتلایان به بیماری های پوستی نظیر زخم، جای زخم، کک و مک، خال و توده
• حساسیت شدید تماسی
• بیماری های نقص سیستم ایمنی بدن
• پیرسینگ بدن در نواحی نامناسب
• سابقه عارضه کلوئید

نگاهی کوتاه به تاریخچه ی پیرسینگ زبان

با اینکه سوراخ کاری زبان عملی نسبتاً جدید در بسیاری از جوامع محسوب می شود، اما تاریخچه ی طولانی دارد. بر اساس شواهد تاریخی، در تمدن و فرهنگ آزتک ها و مایاها این عمل انجام شده و بخشی از مراسم مذهبی آن ها به شمار می رفته است. جالب است که آ ن ها بنا بر اعتقادات خود، سوراخ کردن زبان را نوعی پیشکش فداکارانه برای خدایان می دانستند. یعنی در واقع با تحمل درد این کار، بندگی خود را به ایزدان نشان می دادند. سوراخ کردن زبان و استفاده از فلزات تزئینی تقریباً از دهه ی 1980 میلادی در میان جوانان بسیار محبوب و متداول شد. در آن زمان این کار به یکی از محبوبیت ترین پیرسینگ های بدن در کنار دیگر سوراخ کاری های بدن در محل های غیرمعمول مانند ابرو، بینی، لب، ناف و نوک پستان تبدیل شد. این پیرسینگ در حال حاضر نیز طرفداران خود را دارد. اگرچه بر اساس آمار، محبوبیت آن از سال 2011 میلادی در کشورهای غربی کاهش یافته و از رتبه ی دوم به جایگاه چهارم سقوط کرده است.

انواع پیرسینگ زبان (Tongue Piercing)

در پیرسینگ زبان، بافت نرم داخل زبان به روش های مختلف سوراخ شده و یک میله تزئینی از آن عبور داده می شود. در روش رایج و معمولی، سوزن پیرسینگ به صورت عمودی از بخش بالائی وارد و از بخش پائینی زبان بیرون می آید. در برخی موارد نوک زبان به صورت افقی سوراخ می شود تا دو گوی همانند چشم مار در آن جایگذاری شوند. به این صورت که سوزن از یک طرف زبان وارد و از سمت دیگر آن در یک خط موازی خارج می شود. البته این ناایمن ترین روش پیرسینگ زبان است، زیرا احتمال آسیب دیدن اعصاب زبان، بافت زبان و حتی دندان ها وجود دارد.

• نوعی دیگری از سوراخ کاری زبان وجود دارد که به موجب آن، بافت نازک پوست زیر زبان را سوراخ می کنند و به آن Frenulum Piercing می گویند.
• پیرسینگ Venom زبان هم نوعی سوراخ کاری عمودی است که در هر طرف از زبان و از بالا به پائین انجام می شود.
• متداول ترین پیرسینگ زبان هم سوراخ کاری سطحی است. به این صورت که زبان به صورت افقی سوراخ می شود و فلز گوی مانند در آن کار گذاشته می شود.

درد و عوارض پیرسنگ یا سوراخ کاری زبان

میزان درد پیرسینگ زبان بین 4 تا 6 از 10 است. یعنی برخلاف تصور اغلب ما که فکر می کنیم سوراخ کردن زبان باید درد زیادی داشته باشد، دردش کم است. دلیل این امر حساسیت های زیاد زبان نسبت به طعم و تماس بوده و به این خاطر که سوزن درون یک بافت پیوسته فرو می رود نه درون پوست یا غضروف (مملو از عصب ) درد کمی دارد. البته بر اساس تجربه ی افراد، پیرسینگ عمودی در دو طرف زبان تقریباً کم دردترین را دارد؛ چون به طور مستقیم از بافت همبند زبان عبور داده می شود. اما پیرسینگ افقی زبان بیشترین درد را دارد، زیرا در محلی انجام می شود که بیشترین تجمع اعصاب در آنجا است؛ بنابراین باید توجه داشته باشید که این نوع پیرسینگ به هیچ عنوان بدون درد نیست. اما درد مدل های مختلف این نوع پیرسینگ با توجه به محل و روش انجام آن متفاوت است. اصولاً خوب شدن محل سوراخ کاری بین 4 تا 8 هفته طول می کشد که خیلی زیاد نیست. توجه داشته باشید سوراخ کردن زبان بسیار حساس و خطرناک است و معمولاً عوارض جانبی متعددی به همراه دارد. برای این منظور باید حتماً به مراکز معتبر و بهداشتی مراجعه کنید. خطر خفگی به دلیل جدا شدن شی زینتی، عفونت شدید زبان، آسیب به دندان، آبریزش بینی، اختلال در حس چشایی، بلع غذا و عملکرد بزاق دهان و گوارش غذا از شایع ترین عوارض پیرسینگ زبان هستند. برخورد فلز پیرسینگ به دندان ها می تواند باعث تحلیل رفتن مینای دندان ها شود که این مسئله باعث درد، حساسیت و تحلیل تدریجی دندان ها می شود. به علاوه، جویدن غذا با وجود شی اضافی داخل دهان می تواند باعث ایجاد مشکلات گوارشی شود، چون نمی توان به راحتی غذا را جوید و به خوبی قورت داد. همین موضوع احتمال بروز مشکلات متعدد را بیشتر می کند. پیرسینگ همچنین می تواند باعث ایجاد زخم در دهان شده و مسیری برای ورود باکتری ها به پوست و خون ایجاد کند

مراقبت از سوراخ کاری زبان

• ممکن است زبان سه تا پنج روز متورم شود که با مکیدن ملایم یخ تمیز می توان این التهاب را کاهش داد.
• آسپرین، کافئین و الکل می توانند تورم، خونریزی و درد را افزایش دهند و بهتر است از مصرف آن ها خودداری کنید.
• در طی روند بهبودی زخم، سیگار را به طور کلی کنار بگذارید.
• انجمن تخصصی پیرسینگ کارهای جهان پیشنهاد می کنند که برای شستن دهان بعد از پیرسینگ، از دهان شویه های آنتی باکتریال بدون الکل استفاده کنید. دهان باید به مدت 30 تا 60 ثانیه با این محلول شسته شود. اما بیش از چهار یا پنج بار در روز نباید این کار را انجام دهید.
• استفاده از مسواک جدید بعد از سوراخ کردن، از ورود باکتری های جدید به دهان نیز جلوگیری می کند.
• برای جلوگیری از ورود غذا به محل پیرسینگ در طول دوره بهبودی، باید از انگشتان دست استفاده شود. به این صورت که غذا را مستقیماً روی دندان های اسیاب برای جویدن قرار دهید.
• در دوره ی بهبودی پیرسینگ زبان بهتر است مصرف غذاهای داغ، پر ادویه، شور و اسیدی را تا حد امکان کاهش دهید.
• در دوره ی بهبودی خیلی آرام و بدون عجله غذا میل کنید و سعی کنید غذا را از پیرسینگ دور نگه دارید تا محل زخم خوب شود.
• در صورتی که تورم زبان کاهش نیافت و یا نشانی از بهبودی حاصل نشد به پزشک مراجعه کنید چراکه احتمالاً دچار عفونت یا رشد قارچ روی زبانتان وجود دارد.
• هر شش ماه یک بار به دندانپزشک مراجعه کنید، زیرا اینکار برای بهداشت دهان مهم است.

انواع پیرسینگ بینی و پل