آیا کودکان بیش فعال باهوش هستند؟

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز،بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رشدی در بین کودکان است، به طوری که حدود سه تا پنج درصد کودکان در سنین مدرسه به بیش فعالی مبتلا هستند. میزان شیوع در پسران بیشتر از دختران است. در این اختلال الگوی پایداری از فعالیت بیش از حد، کم توجهی و رفتارهای تکانشی دیده می شود. نشانه های بیش فعالی در کودکان معمولا قبل از ورود آنان به مدرسه بروز می یابد.

ایا کودکان بیش فعال باهوش هستند؟

برخی از افراد دچار اختلال کم توجهی بیش فعالی، ممکن است میزان آیکیوی بالاتری داشته باشند. اما این که این دو موضوع را به هم مربوط بدانیم بسیار نادرست است و در واقع داریم کودک را از درمان شدنش دور می کنیم.

اختلال کم توجهی بیش فعالی چیست؟

این اختلال معمولا نزدیک سن ۷ سالگی مشاهده می شود. اگرچه علائم این اختلال معمولا تا قبل از ۱۲ سالگی دیده می شود. علائم این اختلال معمولا مانند بروز رفتار های بیش فعالانه و کم توجهی است.

طبق گفته انجمن ملی بیماری های ذهنی، حدود ۹ درصد کودکان و ۴ درصد از جوانان در آمریکا دچار این اختلال هستند. دلیل این تفاوت آماری این است که در بعضی از نوجوانان این اختلال بسیار پیشرفت کرده است و فرد متوجه علائم این اختلال نمی شود و فکر نمی کند که این علائم در واقع نشان دهنده ی یک اختلال است. این اختلال در پسران شایع تر است.

برخی از رایج ترین علائم اختلال کم توجهی بیش فعالی:

• بی قراری
• فعالیت زیاد
• آرام و قرار نداشتن
• زیاد حرف زدن
• مشکل داشتن در انجام کامل فعالیت ها
• گوش نکردن و دنبال نکردن دستورالعمل ها برای انجام کاری
• احساس بی حوصلگی داشتن، مگر اینکه مدام سرشان گرم باشد
• وسط حرف دیگران پریدن
• بدون فکر دست به کاری زدن (مشکلات در یادگیری و دیگر موارد در مدرسه )

انجمن ملی بیماری های ذهنی همچنین این اختلال را به سه نوع تقسیم بندی کرده است :

• بی توجهی غالب ( بیشتر علائم این بی توجهی در بیش فعالی نیز وجود دارد)
• بی توجهی هوسی غالب
• ترکیب بیش فعالی هوسی و بی توجهی (این اختلال بیشتر رایج است

برای تشخیص دادن این اختلال باید ۶ تا از علائم یا بیشتر داشته باشید ( نوجوانان ممکن است فقط ۵ علائم یا بیشتر را نشان دهند ).

رابطه بیش فعالی با هوش و آی کیو

در مورد این که ضریب هوشی افراد بیش فعال زیاد است یا خیر، بحث های زیادی صورت گرفته است. حتی در مورد علت رابطه این دو با یکدیگر هم نظریه های زیادی داده شده است.

بسته به میزان شدت این علائم، اختلال کم توجهی بیش فعالی ممکن است بر توانایی فرد در انجام کارهایش در مدرسه یا محل کار تاثیر بگذارد. کارهای روزانه ممکن است بسیار سخت به نظر برسد و این ممکن است باعث شود که فکر کنند این افراد آیکیوی پایین تری دارند در حالی که اصلا اینطور نیست.

طبق مطالعات سال ۲۰۱۰ که در طب روانشناسی منتشر شد، نوجوانانی که آیکیوی بالایی داشتند و هم دچار اختلال کم توجهی بیش فعالی بودند، نسبت به کسانی که آیکیوی بالا داشتد و اختلالی هم نداشتند، فعالیت های آگاهانه کمتری از خود نشان می دادند.

در این تحقیق فعالیت های زیادی مورد بررسی قرار گرفت از جمله فعالیت های زبانی، حافظه و توانایی حل مشکل. اما مشکل این تحقیق این بود که گروه مورد آزمایش دیگری، وجود نداشت. به طور مثال افراد بدون اختلال یا فقط افرادی با آیکیوی پایین تر که با هم مقایسه شوند.

جنبه ی دیگر این قضیه این است که اغلب افراد دارای این اختلال، بیشتر روی کاری تمرکز می کردند که از انجام آن لذت می بردند. این رفتار را به راحتی می توان در مدرسه و محل کار مشاهده کرد. در چنین مواردی آیکیوی این افراد پایین نیست بلکه آن ها فقط دوست دارند بر روی کاری که دوست دارند تمرکز کنند.

تحقیقات دیگری که سال ۲۰۱۱ در این حوزه انجام شد نشان داد که آیکیو و اختلال کم توجهی بیش فعالی دو چیز کاملا جدا هستند.

این تحقیق نشان داد که آیکیو هم مانند اختلال کم توجهی بیش فعالی ارثی است اما داشتن افراد با آیکیوی بالا در خانواده به این معنی نیست که فردی که در آن خانواده دارای اختلال کم توجهی بیش فعالی است، میزان آیکیوی یکسانی خواهد داشت.

مشکلات احتمالی

روند تشخیص این اختلال گاهی اوقات سخت می شود، به خصوص که باید تشخیص دهید آیا کودک باهوش است یا نه. هیچ آزمایش قطعی وجود ندارد که این اختلال را تشخیص دهد. در عوض، زیر نظر داشتن و مشاهده ی علائم فرد در دراز مدت می تواند یک راه حل باشد.

اختلال های دیگر مانند اوتیسم یا اختلال دو قطبی ممکن است با اختلال کم توجهی بیش فعالی اشتباه گرفته شود. این اختلال ممکن است در کودکانی مشاهده شود که در فعالیت های یادگیری دچار مشکل هستند، زیرا بیشتر افراد دچار این اختلال در انجام فعالیت ها به مشکل بر می خورند.

محرک هایی مانند ریتالین یا آدِرال به عنوان دارو برای درمان این اختلال استفاده می شود و تا حدی تاثیرگذارند.
این محرک ها تاثیر گذارند زیرا به عقیده ی آن ها افزایش میزان مواد شیمیایی در مغز، باعث تمرکز بیشتر مغز می شود. این دارو ها بیش فعالی را هم کم تر می کنند. حتی ممکن است افراد کار های بدون فکرشان را کنار بگذارند.

این داروها برای کودکانی که در مدرسه دچار مشکل شده بودند بسیار تاثیرگذار بود. آیکیوی کسانی که همه ی امتحانات و فعالیت ها را خوب انجام می دهند و در یادگیری مشکلی ندارند به این دلیل است که میزان تمرکز آن ها در تست های آیکیو بیشتر است.

خط نهایی

مانند بقیه ی اختلال ها، اختلال کم توجهی بیش فعالی نمی تواند میزان آیکیو را مشخص کند. اگرچه باهوش بودن صرفا به معنای داشتن آیکیوی بالا نیست. در واقع ارتباط این دو قضیه به یکدیگر، طبق تصورات غلط جا اُفتاده است.

هر دوی این موارد با یک ریسک مواجهه هستند : کسی که فکر می کند افراد دچار اختلال کم توجهی بیش فعالی آیکیوی بالاتری دارند، دیگر به درمان آن فکر نمی کنند و از طرف دیگر کسی که فکر می کند افراد دچار این اختلال آیکیوی پایینی دارند، از توانایی های او چشم پوشی می کند.

بهتر است که هوش کودکان بیش فعال و اختلال کم توجهی بیش فعالی را دو چیز مجزا از هم بدانیم. اگرچه هر کدام می تواند بر روی دیگری تاثیر بگذارد اما باز هم به یکدیگر مربوط نمی شوند.

تماد به نفس نسبت به قابلیتهایش، بخش مهمی از موفقیت در برقراری ارتباطات اجتماعی است.