ایران ستیزی در آمریکا به یک صنعت پولساز تبدیل شده است

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز، امیرعلی ابوالفتح کارشناس مسائل آمریکا در سالروز حادثه تروریستی سرنگون شدن هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران توسط ناو وینست ایالات متحده آمریکا در 12 تیر ماه 1367 در گفتگویی اختصاصی با خبرنگار ما در تحلیل دلایل رویکرد خصمانه دولت آمریکا در قبال ایران بعد از انقلاب اسلامی گفت: ما اگر بخواهیم تاریخ روابط ایران و آمریکا را مورد بررسی قرار دهیم نباید از سال 57 و انقلاب ایران یا از سال 58 و ماجرای تسخیر سفارت آمریکا در تهران آغاز کنیم، بلکه باید به 25 سال قبل از انقلاب زمانی که دولت ایران و آمریکا روابط خوبی با همدیگر داشتند و مردم ایران نیز تصویر خوبی از آمریکا در ذهن و خاطر خودشان داشتند. به یک باره دولت آمریکا تصمیم گرفت که یک دولت قانونی را در ایران سرنگون کند و فارغ از نامی که به جریان داده شد، خواه کودتای 28 مرداد بگوئیم یا هر چیز دیگری، این واقعیت غیرقابل کتمان است که در لحظه ای از تاریخ، آمریکا به صورتی آگاهانه یک دولت برآمده از رأی ملت ایران را سرنگون کند و نظام سیاسی دخیل در این سرنگونی را مورد حمایت قرار دهد و به این صورت در مقابل ملت ایران قرار بگیرد. این دقیقاً شروع شکل گیری یک نگاه منفی به دولت آمریکا در ایران است.

ابوالفتح با اشاره به عملکرد ضدمردمی نظام سیاسی حاکم در ایران تحت حمایت های آمریکا افزود: دولت آمریکا بعد از سرنگونی دولت قانونی ایران به مدت 25 سال از هر نوع اقدام نظام سیاسی حاکم در ایران که مورد پسند بخش بزرگی از جامعه ایران نبود، حمایت کرد و با این کار، تصویر آمریکا در نزد افکار عمومی ایران، دچار خدشه شد. احساسات آمریکاستیزانه در چنین بستری در ایران رشد کرد. در سال های 55 و 56، ما در ایران افکار و احساسات ضداتریشی، ضدایتالیایی یا ضدژاپنی نداشتیم بلکه این آمریکا بود که در نزد افکارعمومی ایران، حامی یک رژیم ضدمردمی بود. بعد از ماجرای سفارت آمریکا در تهران، مصالحه الجزایر در سال 1981 فرصتی بود برای ترمیم چهره آمریکا در نزد افکار عمومی در ایران، ولی واشنگتن علیرغم این که تهران به تعهداتش عمل کرد، تصمیم به ادامه رویکرد خصمانه و دخالت در امور داخلی در ایران گرفت. هر روز چراهای جدیدی از سوی دولت آمریکا مطرح شد، چرا حقوق زندانیان سیاسی رعایت نمی شود، چرا زنان از حقوق خود محروم می شوند، چرا دولت ایران فلان رویکرد را اتخاذ کرده است و در پی این چراها که همگی به دخالت در امور داخلی یک کشور تعبیر می شود، تحریم هایی بر ضد ایران تصویب شد.

این کارشناس مسائل بین الملل تصریح کرد: تداوم این چراهای بحث برانگیز و تحریم های ادامه دار و دخالت در امور داخلی و خارجی ایران اعم از پرونده هسته ای، روابط ایران با روس ها، و غیره، همگی به قول آقای خاتمی، دیواری از بی اعتمادی را میان دو کشور ایجاد کرد که هر روز قطور و قطورتر شد. ایران در چند مورد حُسن نیت خودش را به دولت آمریکا نشان داد و انتظار داشت که متقابلاً همین حُسن نیت را از سوی دولت آمریکا ببیند و چنین نشد. کنفرانس بُن و همکاری ایران با آمریکا برای ساقط کردن طالبان در افغانستان، مذاکرات ایران و آمریکا در جریان حمله این کشور به عراق برای تأمین امنیت سربازان آمریکایی، یا همکاری های ایران با آمریکا در سوریه برای مبارزه با داعش و تأمین امنیت نیروهای آمریکایی و آخر سر، امتیازاتی که در جریان توافق هسته ای و برجام به آمریکا داده شد و به تعبیر آقای لاریجانی در مذاکرات هسته‌ای دُر غلطان دادیم و آب‌ نبات گرفتیم! در همه این موارد، آمریکا در قبال حُسن نیت و همکاری ایران، عوض تقدیر و تشکر، رویکرد خصمانه خود را تشدید کرد و همین موضوع باعث ریشه دارتر شدن بی اعتمادی به آمریکا در ایران شد.

ابوالفتح در پایان با اشاره به عمیق بودن ریشه آمریکاستیزی در ایران گفت: به اعتقاد من بخش عمده ای از روابط نامطلوب ایران و آمریکا به خاطر رویکرد خصمانه تصمیم سازان در واشنگتن است. نمی توان تهران را در این مورد زیاد سرزنش کرد، چرا که ایران ستیزی در آمریکا به یک صنعت پولساز تبدیل شده است. پول های زیادی در کنگره و دولت آمریکا به اسم ایران هراسی و ایران ستیزی جابجا می شود. امنیت فروشی، سلاح فروشی و بازی های سیاسی ای که به این اسم پیش برده می شود همگی مستلزم تداوم همین رویکرد خصمانه آمریکا علیه ایران است و متأسفانه تغییر این رویکرد در واشنگتن بعید به نظر می رسد.