دلایل جدا شدن براکت های ارتودنسی

دندان

بین مینای عاجی رنگ و براکت های جدید ارتودنسی به راحتی می توان پیوندی محکم و قوی برقرار کرد. امروزه از چسب های ارتودنسی مختلفی استفاده می شود، اما اکثر آنها تحت شرایط عادی از حداقل چسبندگی و قدرت کافی برای نگهداشتن براکت روی دندان سالم برخوردار هستند. اگر براکت ارتودنسی روی هر سطح دیگری به جز مینای سالم دندان چسبانده شود، پیوند ایجاد شده استحکام لازم را نخواهد داشت و در نتیجه براکت از روی دندان جدا می شود. پرسلین یا سرامیک، مینایی که کلسیم روی آن رسوب کرده و معمولاً رنگی سفید و ظاهری گچی مانند دارد، مینایی که به میزان کافی کلسیم ندارد و معمولاً لکه های زرد یا قهوه ای روی آن دیده می شود یا هر ترمیم دندانی دیگری مانند مواد نقره ای رنگ آمالگام یا کامپوزیت همرنگ دندان که برای پر کردن دندان به کار برده می شود، از جمله سطوحی هستند که ممکن است براکت روی آنها چسبانده شود و براکت به دلیل قوی نبودن پیوند پس از مدتی جدا شود.

دیگر دلیل جدا شدن براکت که به دندان مربوط می شود، اختلال بایت و نامرتب بودن دندان ها است. اگر هنگام روی هم قرار دادن دندان ها یا بستن دهان دندان های مقابل به براکت بخورد یا حتی اگر لبه کاسپ (تیزی) دندان مقابل مستقیماً با براکت تماس پیدا کند، براکت هنگام جویدن شل می شود. متخصص ارتودنسی پس از چسباندن براکت ها از بیمار می خواهد تا دهان را ببندد و دندان ها را روی هم قرار دهد تا جفت شدن دندان ها را بررسی کند. چنانچه احتمال آسیب دیدن براکت وجود داشته باشد، متخصص موقتاً کامپوزیت را بین دندان ها قرار می دهد تا ضربه به براکت ها وارد نشود.

روش چسباندن

عامل دومی که باید برای تعیین علت جدا شدن براکت ها در نظر گرفته شود، روشی است که متخصص ارتودنسی برای جایگذاری و چسباندن براکت ها به کار برده است. شرط موفقیت تکنیک های باندینگ جدید تمیز، ایزوله و خشک بودن سطوح قبل از جایگذاری براکت ها است. البته سیمان هایی مانند گلاس آینومر و سیستم های آماده سازی مانند پرایمر self-etching وجود دارد که آلودگی با آب و بزاق دهان را بهتر تحمل می کند، اما پیوندهای حاصل از هر دو این روش ها ضعیف تر از etching و sealing معمول است. اقدام دیگری که بر استحکام پیوند اثر می گذارد، شدت نیرویی است که برای وارد کردن چسب داخل لایه مشبک (mesh pad) پشت براکت به کار برده شده است. اگر سیمان به خوبی وارد توری نشده باشد، پیوند حاصل ضعیف تر خواهد بود. به علاوه نسبت مستقیمی بین زمان دستکاری براکت قبل از خشک شدن آن و استحکام پیوند وجود دارد. هرچه براکت بیشتر حرکت داده شود، لایه سیمان پشت آن نازک تر و ناهموارتر می شود و به این ترتیب احتمال شل شدن براکت به وجود می آید.

به هنگام شل شدگی براکت ارتودنسی چیکار باید کنیم؟

زمانی که احساس کردید براکت ارتودنسی شل شده است. ابتدا باید در صدد رفع آن بر بیایید که کدام یک از براکت دندانی شل شده است. اگر شل شدگی براکت خفیف باشد می توانید با استفاده از موم ارتودنسی روی آن را بپوشانید تا نوبت بعدی ارتودنسی شما برسد. اما اگر براکت ارتودنسی شل شده باشد که از دهان خارج شود آنگاه باید سریعا با متخصص ارتودنسی تماس بگیرید. تا زمانی که نوبت ارتودنسی شما برسد بهتر است از خوردن غذا های سفت دوری کنید و حدالامکان از غذا های نرم و آبکی استفاده کنید.

مراقبت های لازم دستگاه ارتودنسی در طول درمان چگونه است؟

در طی دوره درمانی ارتودنسی امکان دارد براکت ها لق یا شکسته شوند. اگر مراقبت های حین درمان را به خوبی رعایت کنید این امکان به صفر می رسد. طول درمان ارتودنسی به دلیل طولانی بودن هم آزار دهنده است و هم سخت می گذرد. پس بهتر است با رعایت نکات بهداشتی و مراقبت های حین درمان از طولانی تر شدن دوره درمانی خود پرهیز کنید.

استفاده مرتب از مسواک، نخ دندان و دهان شویه تضمینی بر تمیزی و پاکیزگی دندان هایتان است. پرهیز از مواد غذایی سفت و چسبنده، بازی نکردن با دستگاه ارتودنسی، انجام ندادن ورزش های سنگین موجب حفظ براکت ارتودنسی از شل شدن می شود. در نظر داشته باشید که با شل شدن و شکسته شدن براکت ارتودنسی موجب می شود تا هم هزینه ارتودنسی و هم تعداد جلسات درمان شما افزایش پیدا کند.

ارتودنسی رنگی چیست؟

عوارض شکسته شدن ارتودنسی

در ابتدا لازم است بیمار بداند حتی کنده شدن یک براکت ارتودنسی چه عوارضی را با خود به همراه دارد تا مراقبت را جدی بگیرد: مهمترین و بدترین عارضه شکستن براکت ارتودنسی تعویق در درمان است. شاید جالب باشد بدانید که گاها شکستن تنها یک براکت ارتودنسی منجر می شود درمان 3-2 ماه عقب بیافتد و حتی درمان قبلی بی اثر شود. عارضه دیگر ناشی از شکستن براکت ارتودنسی زخم های دهانی است که بروز خواهد کرد. لب و زبان شما در زمان غذا خوردن، تکلم و… زخم شده و منجر به عفونت می شود. از طرفی به دلیل اینکه دهان همواره مرطوب است، بهبود زخم ها دیرتر صورت می گیرد. نمی توان براکت ارتودنسی شکسته شده را مجددا استفاده نمود در نتیجه بیمار باید هزینه براکت های جدید را پرداخت نماید.

مراقبت بعد از شکستن براکت ارتودنسی

از زمان شروع درمان ارتودنسی بیمار باید مراقبت های لازم را برای سلامت دندان و سیستم درمانی به عمل بیاورد. هر ارتودنتیست به شدت توصیه می کند بیمار از خوردن غذاهای سخت خودداری نماید چرا که ممکن است منجر به شکستن براکت ارتودنسی گردد. اما به هر حال در برخی موارد دیده شده است که علی رغم احتیاط های لازم از جانب بیمار، شکستن براکت ارتودنسی رخ می دهد و این اتفاق ممکن است به دلایل مختلفی رخ بدهد.