به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، تمامی افراد احساس ترس را تجربه می کنند. بر اساس مطالعات انجام شده ترس از تاریکی، ترس از فیلم های ترسناک و همچنین ترس از حیواناتی مانند سگ، مار و انواع عنکبوت ها از شایع ترین علل ترس در کودکان اعلام شده است.
ترس درواقع احساسی است که همه افراد با آن به دنیا آمده اند و احساسی است که به ما کمک کی کند تا از خودمان محافظت کنیم و در مقابل عوامل خطرناک واکنش نشان دهیم.
در نوزادان احساس ترس به گریه می انجامد و والدین برای آرام کردن کودکشان آن ها را درآغوش می کشند و محیط امنی را برای آن ها ایجاد می کنند.
این موضوع در سنین بالاتر به دلیل درک و شناختی که کودکان از محیط اطراف به دست می آورند توسط کودک کنترل می شود. زیرا کودک به دلیل کنجاوی به دنبال شناخت عامل ترس تفاوت بین واقعیت و تخیل را تشخیص می دهد و از این طریق می تواند احساس ترس خود غلبه کند.
فوبیا در کودکان:
گاهی ترس های کودکان آنقدر دائمی و مزمن می شوند که تبدیل به فوبیا می شوند. فوبیا به طور قابل توجه عملکرد معمول کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. برای مثال، فوبیای یک کودک 6 از سگ ممکن است به قدری شدید شود که او از بیرون رفتن از خانه خودداری کند چون می ترسد سگی برون باشد.
یک پسر 10 ساله آنقدر از خبرهای یک قاتل سریالی ترسیده است، که اصرار می کند شب کنار پدر و مادرش بخوابد.
برخی از کودکان در این گروه سنی دچار ترس از افرادی می شوند که در طول روز آنها را می بینند. این خجالت و ترس شدید مانع دوستیابی کودک در مدرسه می شود و بسیاری از بزرگسالان را غریبه می بیند. برخی از آنان به طور آگاهانه از رفتن به موقعیت های اجتماعی مانند مهمانی و تولد خودداری می کنند و بدون واسطه گری یکی از اعضای خانواده نمی توانند گفتگو کنند.
اضطراب جدایی نیز جز رایج ترین ترس های کودکان در این گروه سنی است. گاهی در پی نقل مکان خانواده به یک محله جدید یا شروع دوره مهدکودک و مدرسه این ترس تشدید می شود. کودکان خردسال از رفتن به اردوهای تابستانی یا حتی رفتن به مدرسه دچار ترس می شوند. علائم فوبیا در آنان می تواند به علائم جسمی مانند سردرد، شکم درد و حتی تب تبدیل شده و موجب غیبت در مدرسه کودک شود.
در حدود سن 6 تا 7 سالگی، کودکان درکی از مرگ پیدا می کنند و یکی از دیگر ترس های کودکان شایع می شود. با آگاهی از اینکه مرگ بالاخره همه را دربرمی گیرد، ترس طبیعی از دست دادن یکی از اعضای خانواده یا حتی مرگ خود تشدید می شود. در برخی از موارد، اشتغال فکری بیش از حد به مرگ کودک را ناتوان می کند.
درمان فوبیا و ترس های کودکان:
خوشبختانه، بسیاری از فوبیاها قابل درمان هستند. به طور کلی، ترس های کودکان نشانه یک بیماری روانی جدی نیست که نیاز به ماه ها و سال ها درمان داشته باشد. با این حال، اگر اضطراب کودک تداوم یافت و با لذت بردن او از زندگی روزمره تداخل پیدا کرد، او از دریافت کمک های تخصصی از سوی روانشناس اطفال می تواند نفع ببرد.
به عنوان یکی از روش ها درمانی ترس های کودکان و فوبیا در آنان، بسیاری از درمانگران توصیه به استفاده از مواجهه درمانی در دوز کم و غیرتهدید کننده می کنند. تحت کنترل درمانگر، کودکی از سگ ها می ترسد، می تواند با نگاه کردن به عکس یا فیلم یک سگ شروع به راه رفتن کند.
در مرحله بعد، از کودک خواسته می شود که به یک سگ زنده از پشت پنجره نگاه کند. سپس، با همراهی والدین یا درمانگر، او چند دقیقه ای را در یک اتاق به همراه یک سگ خانگی بامزه و مهربان سپری خواهد کرد. در نهایت، کودک خواهد توانست سگ را در جلسات بعدی لمس کند و خود را آماده مواجهه با سگ های ناشناس و بزرگ تر کند.
این روند تدریجی به حساسیت زدایی مشهور است که به تدریج به از بین بردن ترس های کودکان کمک می کند. هر چند به نظر می رسد که این روش ساده و معقول است، اما توصیه می کنیم حتما آن را زیر نظر یک روانشناس یا درمانگر اطفال امتحان کنید.
در مواردی، روان درمانی نیز به کودک کمک می کند که اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند و کمتر بترسد. آموزش تکنیک های تنفسی و آرامش بخشی به کودکان خردسال کمک می کند که در شرایط استرس آور کنترل جسم و احساس خود را به دست گیرند.
برای برخی از کودکان، توصیه به استفاده از دارو درمانی می شود که در کنار سایر روش های درمانی می تواند به کاهش اضطراب و افسردگی کودک کمک کند.
اقدامات والدین برای رفع مشکل ترس در کودک:
توصیه های زیر به والدین کمک می کند که در غلبه بر ترس های کودکان موفق عمل کنند:
با فرزندتان در مورد اضطرابش صحبت و همدلی کنید. به او بگویید که بسیاری از کودکان می ترسند و این اصلا مسئله مهمی نیست.
کودک را به خاطر ترس هایش مسخره نکنید، به خصوص در برابر همسالان
او را وادار به شجاع بودن نکنید. مقابله و رویارویی با ترس ها مدتی زمان می برد. در عوض می توانید او را تشویق کنید که به صورت تدریجی با ترس خود روبه رو شود.
ترس بخشی طبیعی از زندگی انسان است و می تواند پاسخی به یک تهدید واقعی یا فرضی در محیط اطراف کودک باشد. در هر شرایطی، والدین باید حامی و همدل باشند. به او اطمینان دهید که در هر شرایطی از او مراقبت خواهید کرد. او را از اقدامات درمانی که نیاز است، مطلع سازید. کمک گرفتن از یک درمانگر کودکان می تواند در غلبه بر این ترس ها مفید باشد.