دمل نوعی از عوارض پوستی است که به علت غلظت وکثافات موجود در خون وسموم بدن، موجب ایجاد ورم و التهاب به صورت دانه های کوچک چرکی در زیر پوست می شود.علائم و نشانه های دمل و کورک شامل مواردی همچون قرمزی، درد، گرمی و ورم می شود. این ورم را هرگاه فشار دهیم، به نظر می رسد که درون آن از مایعی پر شده است و این در حالی است که منطقهٔ قرمز شده اغلب فراتر از ورم نیز می رود.
کورک در اثر عفونت باکتریایی دردناک و عمقی پیاز مو ایجاد می شود. این عارضه شایع و تاحدی مسری است و امکان دارد در هر نقطه ای از پوست ظاهر شود.
دمل از انتشار عفونت در سراسر بدن جلوگیری می کند، از این رو می توان گفت عواملی که ممکن است دمل ایجاد شود عبارتند از: باکتری، قارچ و عوامل خارجی مثل سوزن تزریق با این وجود برخی عوامل تشدیدکننده این بیماری هستند که از آن جمله می توان به تغذیه نامناسب، وجود یک بیماری که مقاومت بدن را کاهش داده باشد،دیابت شیرین (بیماری قند)، اختلال در عملکرد کبد و غدد زیرپوستی و مصرف داروهای سرکوبگر ایمنی اشاره کرد.
جوش ها و دمل ها را نباید لمس کرد یا آنها را فشرد زیرا این کار باعث گسترش عفونت می شود خصوصا به جوش های چرکی کنار بینی یا لب ها نباید دست زد زیرا میکروب ها و باکتری ها به طور مستقیم وارد جریان خون شده و سبب به وجود آمدن انواع بیماری ها می شوند.
برای درمان دمل یا کورک بهتر است آنتی بیوتیک مصرف شود و توجه به امر ضروری است که کرم ها یا پمادهای آنتی بیوتیکی موثر نیستند، همچنین فرد می تواند برای تسکین و تخفیف درد کورک روزانه سه الی چهار بار پارچه یا حوله آب گرم را به مدت 20 دقیقه روی آن قرار دهد.
دمل بزرگ در واقع یک آبسه چرکین در سطح پوست است که توسط باکتریوم استافیلوکوک اورئوس ایجاد می شود. این تورم و آبسه اغلب گروهی از فولیکول های مو را در خود جای می دهد. از این رو بزرگ تر از یک کورک یا دانه معمولی ظاهر می شود. یک دمل بزرگ می تواند یک یا چند دهانه بر روی پوست داشته باشد و بعد از تب یا سرماخوردگی بروز کند.
دمل توده ی چرک می باشد که از نوتروفیل های مرده تشکیل می شود. عواملی که ممکن است دمل ایجاد شود عبارتست از: باکتری، قارچ و عوامل خارجی مثل سوزن تزریق. علت اصلی ایجاد دمل را گفتیم و حال نوبت این است که بدانید دمل برای جلوگیری از انتشار عفونت در سراسر بدن جلوگیری می کند. دمل در جاهای مختلف بدن ایجاد می شود دمل نوع های مختلف دارد که انواع آن عبارتند از: دندان، مغزی، آمیبی جگر، پستان، مقعد، پاروتید، پره تونسیلار، ششی. لازم به ذکر است که دمل را با عنوان آبسه نیز ذکر می کنند.
آیا دُمَل مسری است؟
میکروب هایی که باعث ایجاد دُمَل می شود، به راحتی از طریق تماس پوست یک فرد با فرد دیگر و همچنین اشیاء آلوده پخش می شود. این باکتری ها معمولاً تا زمانی که راهی به داخل پوست نیابد، هیچ آسیبی به فرد وارد نمی کند. هنگام بروز این توده های عفونی، افراد نباید از حوله، لباس یا وسایل ورزشی مشترک استفاده کنند. پوشاندن روی دُمَل و شستشوی مکرر دست ها نیز می تواند از شیوع این باکتری ها جلوگیری کند.
ماسک های صورت زردچوبه برای پوست های خشک
دُمَل در چه افرادی ایجاد می شود؟
این عفونت های چرکی ممکن است در هر کسی ایجاد شود؛ احتمال ابتلا به دُمَل در صورت وجود آکنه، اگزما یا سایر عوامل ایجادکننده شکاف های پوستی، بیماری دیابت و یا سیستم ایمنی ضعیف افزایش می یابد. برای بهبود اکثر دُمَل ها، مراقبت خانگی موثر است. چندین بار استفاده از از کمپرس گرم در طول روز به باز شدن دُمَل و خروج چرک کمک می کند. همچنین تمیز نگه داشتن دُمَل پس از خارج شدن عفونت، تعویض بانداژ و شستشوی دست ها، می تواند در بهبود آن نقش بسزایی داشته باشد.
دمل ها از کجا می آیند؟ اغلب این ورم های چرکی ناشی از عفونت باکتریایی هستند. وقتی باکتری ها وارد بدن شما می شوند، سیستم ایمنی بدن، گلبول های سفید که مسوول مبارزه با عفونت ها هستند را به مناطقی می فرستد که باکتری ها در آن تجمع کرده اند. وقتی گلبول های سفید به باکتری ها حمله می کنند، بعضی بافت های بدن که در آن نزدیکی هستند، می میرند و به این ترتیب سوراخی ایجاد می شود که بعدتر با چرک پر می شود و در نتیجه دمل شکل می گیرد. چرک ترکیبی است از بافت های مرده، گلبول های سفید و باکتری.
اغلب ورم های چرکی پوست با نفوذ باکتری به زخم های کوچک، ریشه یک تار مو یا غده عرق یا چربی مسدود شده ایجاد می شود. می توان خطر ابتلا به دمل پوستی را با رعایت بهداشت، داشتن سبک زندگی سالم و مراقبت از پوست کاهش داد.
