اگر شما جزو افرادی هستید که علاقه خاصی به نگهداری از کبوترهای پرشی دارید، پیشنهاد ما به شما این است که بعد از مطالعه این مطلب سراغ کبوتر دارانی بروید که سالیان سال است از کبوترها مراقبت می کنند و نسبت به خصوصیات ظاهری و فیزیکی آنها آگاهی کامل دارند. شاید باور نکنید ولی چنین افرادی آنقدر با کبوترها انس گرفته اند که یک کبوتر پرشی خوب را از روی شکل، بال و پر، رنگ و دمی که دارند، تشخیص می دهند.
مشخصات ظاهری کبوتر پرشی
- رنگ : طبق گفته های این فرد ؛ مهم نیست که کبوتر پرشی چه رنگی باشد. اگر کسی به شما بگوید مثلا کبوتری که رنگ بال و پرش چنین باشد قطعا تجربه خاصی در این باره ندارد و صرفا از روی علاقه فردی و یا خوش شانسی که در مورد کبوتر فلان رنگ داشته است به شما چنین پیشنهادی بدهد پس فراموش نکنید که، نوع رنگ کبوتر دلیل محکمی بر پرشی بودنش نخواهد بود.
- شکل : کبوتر های که جثه متوسطی دارند( یعنی نه خیلی درشت و نه خیلی کوچک هستند) می تواند جزو کبوتر های پرشی محسوب شوند البته به شرطی که سایر دلایلی که در قسمت های بعدی به آن اشاره می کنم را نیز دارا باشند. همچنین نوک مناسب داشتن، سینه پهن و برآمده که بتواند در حین پرواز عمیقا نفس گیری کند و سر نسبتا متوسط جزو دیگر خصوصیات کبوتر پرشی در اندازه متوسط است.
- پا :کبوتر های پرشی نباید پاهای خیلی بلند و یا کوتاهی داشته باشند. پای کبوتر پرشی باید نسبتا بلند، قوی، زمخت، و به رنگ تیره کدر باشد با چنگال های بلند که برای نشتن و بلند شدن به آن قدرت می بخشد.
- دم :کبوترهای پرشی معمولا روی پرهای دم شان سوراخ های ریز و متعددی دارند که اصطلاحا به آنها بند می گویند. این خصوصیت بارز کبوترهای پرشی است تا به آنها توانایی غلط زدن در حین پرواز را بدهد مخصوصا کبوتری که بیش از ۱۲ پر دارد ( مثلا ۱۳ یا ۱۴ پر) کبوترهایی که دم کوتاه مثل عقاب و پس دم پهن مثل گلابی دارند، جزو بهترین کبوتر های پرشی محسوب می شوند.
- بال : کبوترهای پرشی بال های بسیار بزرگ و کشیده ای دارند تا قدرت زیادی برای پرواز داشته باشند حتی سه پر آخر بال کبوتر پرشی باید اندازه های یک شکل و مساوی داشته باشد.قدرت بال کبوتر پرشی را زمانی احساس می کنید که قدرت باز کردن آنها نسبتا سخت است و سرشانه آنها از قسمت سر کتها فاصله دارد.
نکات مهم درباره کبوتر پرشی
- نکته ۱ : کبوتران پا پر (روی پاهایشان از پر پوشیده شده است) ، کاکلی و کبوترانی که دم شان به حالت چاک خورده دیده می شود ارزش بسیار زیادی دارند.
- نکته ۲ : اگر به سراغ پرنده فروشی ها می روید، سعی کنید کبوترهای جوان تر را انتخاب کنید البته کبوتران پیر و قدیمی که می توانند تخم های نطفه داری تولید کنند هم، جزو کبوتر های پرشی هستند چون اگر چنین نبود تا به آن سن هیچ کس تمایلی به نگه داشتنش نداشت.
روش های جلد کردن کبوتر پرشی و بالغ
بحث ما از زمان جداسازی جوجه ها از والدین آغاز میشود . وقتی جوجه ها ۵ یا ۶ هفته ای شدند (به قول پیشکسوتان عزیز وقتی ۳ تیز اصلی هنوز خشک نشده) بهترین زمان برای جدا سازی جوجه ها از والدین است ، زمانی که این عمل را انجام دادیم جوجه ها را به مدت ۳ روز میان ماده ها و یا در گنجه مخصوص خود با چند کبوتر پشت دری قرار میدهیم تا کمی آرام شوند و سعی کنید در این زمان جوجه ها را به خوبی به داخل خانه تور و به صدای بیه بیه و …… عادت دهید و مطمئن شوید که جوجه ها به راحتی دان و آب برمیدارند.
قسمت اول برای کسانی که خانه تور دارند
وقتی این ۳ تا ۵ روز گذرانده شد بال کبوتران را به صورت کامل ( ۷ یا ۸ تیز بند) میبندیم و بر روی خانه تور قرار میدهیم و این عمل را به مدت ۳ روز به کار میگیریم(به یاد داشته باشیم که این کار را با حضور چند کبوتر پشت دری یا هر کبوتر دیگری انجام دهیم تا جوجه ها رَم نکنند) بعد از سپری کردن این ۳ روز بال کبوتران را به حالت سه تیز بند در می آوریم و به مدت ۴ روز دیگر به همین حالت کبوتران را رو دان کرده و کمی پِر میکنیم تا بر روی بام پنجه بگیرند ، هرچه تعداد این پِر کردن ها و پنجه گرفتن ها بیشتر باشد جوجه ها بهتر جلد خواهند شد. حتماً در این زمان مراقب باشید که کبوترها رَم نکنند ، بسیار آرام و با حوصله این کار را انجام دهید و وقتی این دوره زمانی را گذراندید ۲یا ۳ روز دیگر را نیز با بال کاملاً باز کبوتران را پنجه گیری وادار کنید و کم کم کبوتران را از روی بام بلند کنید . بارها گفته ام که مهم نیست کبوتر در پرش اول ۱ دور میزند و یا ۱ ساعت میپرد ، مهم اینست که پای کبوتر شما روی بام باز شود.
قسمت دوم برای کسانی که خانه تور ندارند
عزیزانی که از داشتن این نعمت بی بهره اند باید صبر کنند تا بال جوجه ها خشک شده ( ۳ تیز اول ) سپس از همان ابتدا بال کبوتران را بسته و در میان ماده ها قرار دهند و ۳تا ۵ روز جوجه ها را با کف بام آشنا کنند سپس جوجه ها را بر روی گنجه یا بلندترین نقطه بر روی بام خود به مدت ۳ تا ۵ روز آفتاب دهند و بعد از گذراندن این ایام بال کبوتران را به صورت ۳ تیز بند در آورده و جوجه ها را رو دان کنند و بگذارند که جوجه ها به خوبی بر روی بام پنچه بگیرند ، حدود ۵ روز دیگر را هم به همین سبک میگذرانیم و سپس بال کبوتران را باز کرده و با کت باز آنها را رو دان میکنیم تا بتوانند به راحتی پای خود را به بام برسانند . پس ازگذراندن این ایام به صورت تک تک یا دسته های ۲ و ۳ تایی جوجه ها را بلند میکنیم و با دیگر کبوتران برای آنها پِر میکنیم مراقب باشید که کبوتران رَم نکنند، کل این پروسه ۱۵ تا ۲۰ روز و به عبارتی بهتر تا ۲ پَری شدن جوجه ها طول میکشد
نحوه تشخیص جنسیت کبوتر
