خواص دارویی گیاه آویشن چیست؟

خواص درمانی آویشن

- آویشن مقوی معده و اعصاب است و به علت عطر و طعم مطبوعی که دارد یک داروی اشتها آور و هاضم غذاست و مانع ترش شدن غذا در معده می شود.

- آویشن داروی ضد تشنج است و تعداد زیادی از بیماری های مختلف که ظاهرا هیچ گونه شباهتی با یکدیگر ندارند و همه آن ها به علت تشنج رگ ها و ماهیچه های صاف و مجاری داخلی بدن بروز می کنند را معالجه می کند.

- آویشن گاز های روده را جذب کرده و از بین برده و در درمان نفخ معده و روده ها مؤثر است.

- آویشن گردش خون را تحریک و جریان آنرا منظم می کند.

- آویشن هوش و قوه ادراک را زیاد می کند.

- آویشن اعمال اعضای جنسی را در بدن تحریک و تقویت می کند.

- آویشن در درمان بیماری های ریوی، زکام، برونشیت، آسم، سیاه سرفه و آنژین مفید بوده و خلط آور خوبی است.

آویشن برای چه کسانی خطرناک است؟

تاکنون در مورد عارضه ی جانبی ناشی از مصرف مقادیر خوراکی آویشن یا فرآورده های وابسته، گزارشی داده نشده است، ولی ممکن است در موارد معدودی، درد های شکمی را ایجاد نماید و یا باعث گرفتگی موقتی گردد. از عوارض جانبی این گیاه حالت تهوع، استفراغ، سردرد، گیجی و تشنج می­باشد. التهاب پوست در اثر تماس آویشن نیز گزارش شده است.

در خوردن آویشن نباید زیاده روی کرد، زیرا باعث بروز آلبومین درادرار می شود. همچنین مصرف آویشن برای زنان حامله و باردار توصیه نمی شود. مقدار مصرف عادی آن برای افراد بالای یک سال، ۶- ۳ گرم برگ خشک، در یک نوبت و روزی ۳- ۱ مرتبه تکرار این مقدار می باشد. افراد کم تر از یک سال، ۱- ۵/۰ گرم از گیاه یا معادل آن از فرآورده های آویشن را روزی چند مرتبه می توانند مصرف کنند. هم چنین، میزان مصرف تنتور آن، ۴۰ قطره تا سه بار در روز از این مقدار برای بزرگسالان و تا یک ششم این مقدار، برای افراد زیر یک سال، مناسب است. مصرف شربت های مختلف، بر حسب دستور کارخانه ی سازنده می باشد. از مصرف روغن فرار آویشن به صورت خوراکی باید خودداری کرد و آن را فقط به صورت استعمال خارجی به کار برد.

بیمارانی که دارای بیماری پوستی، بیماری عفونی، مشکلات قلبی هستند، در استفاده از آویشن در حمام باید احتیاط نمایند.

نحوه ی استفاده از آویشن

این گیاه در تمامی طول سال، هم به صورت تازه و هم خشک شده به آسانی در دسترس است. آویشن تازه عطر دلپذیرتری دارد اما دسترسی به آن نسبت به آویشن خشک شده کمی دشوارتر است. اگر آویشن تازه تهیه کردید، می توانید آن را یک تا دو هفته در یخچال نگهدارید. آویشن خشک باید در جای خنک و تاریک نگهداری شود و در حالت مطلوب، تا ۶ ماه ماندگاری دارد.

در بسیاری از دستور غذاها، نوع خشک شده ی این گیاه را می توان جایگزین نوع تازه ی آن کرد. یک قاشق چای خوری از برگ خشک شده ی آویشن معادل یک قاشق غذاخوری آویشن تازه ی خردشده است.

این گیاه را می توان به روش های مختلف مصرف کرد. رایج ترین آن، استفاده از آن به عنوان سبزی تازه یا خشک شده در غذاهای مختلف است. برای مقاصد دارویی، می توانید آویشن را به شکل چای، شربت، مکمل یا عصاره ی روغنی استفاده کنید.

زمانی که آویشن را به آشپزخانه ی خود بیاورید و در زندگی روزانه از آن استفاده کنید، چه به صورت تازه و چه به شکل خشک شده، این گیاه سالم و خوشمزه را می توانید به خوراکی هایی مثل مرغ، ماهی، گوشت قرمز، سبزیجات (به خصوص لوبیا، بادمجان، هویج و کدوسبز)، پنیر (به خصوص پنیر بز)، پاستا، انواع سوپ ها، سس ها، دسرها و ترشیجات اضافه کنید. گزینه های پیش روی شما واقعا بی پایان است. اگر طعم آویشن را دوست داشته باشید، می توانید آن را به هر غذایی که دوست دارید اضافه کنید.

هشدارهایی در مورد استفاده از آویشن

مصرف آویشن به مقدار معمول در غذا مشکلی به وجود نمی آورد. اگر آویشن برای مصارف دارویی به مقدار بسیار زیاد مصرف شود، در کوتاه مدت مسئله ای پیش نمی آید ولی ممکن است در بلندمدت باعث ایجاد مشکلات گوارشی شود.

زنان باردار و شیرده نباید برای مصارف دارویی، بیش از حد از آویشن استفاده کنند. اگر به انواع گیاهان خانواده ی نعناع حساسیت دارید، احتمال دارد به آویشن هم حساسیت داشته باشید.

زنانی که به هورمون ها حساس هستند، مثل کسانی که مبتلا به سرطان سینه، سرطان تخمدان، سرطان رحم، فیبروئیدهای رحمی یا اندومتریوز هستند، آویشن ممکن است در بدن شان مانند استروژن عمل کند. اگر چنین شرایطی دارید، به هیچ وجه از آویشن استفاده نکنید.

اگر از آویشن به مقدار زیاد استفاده کنید، ممکن است روند لخته شدن خون تان را (که برای بندآوردن خون ریزی ضروری است) کُند کند. پس اگر هرگونه اختلالات انعقادی دارید، یا در حال حاضر از رقیق کننده های خون استفاده می کنید، نباید زیاد آویشن بخورید. به همین دلیل نیز نباید ۲ هفته قبل از عمل جراحی از آویشن استفاده کرد.