به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرادید، قدیمی‌ترین شرابی که تا به حال به شکل مایع اولیه خود کشف شده، رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز دارد. رنگ این شراب به دلیل واکنش‌های شیمیایی رخ داده در 2000 سال پس از ریختن شراب سفید در کوزه تدفین در جنوب اسپانیا است و نکتۀ دیگر اینکه این کوزه حاوی استخوان‌های سوزانده شده یک مرد رومی نیز هست.
تجزیه و تحلیل کارشناسان دانشگاه کوردوبا نشان داده که مایع قهوه‌ای رنگ باستانی داخل کوزه در یک مقبره نادر و دست‌نخورده رومی که پنج سال پیش به طور تصادفی در شهر کارمونا در اندلس کشف شد، یک شراب محلی است.
پیش از این کشف که اخبار آن در مجله علوم باستان‌شناسی منتشر شده، قدیمی‌ترین شراب حفظ‌شده در حالت مایع، بطری شراب اِشپِیِر بود که سال 1867 از یک مقبره رومی نزدیک شهر اشپیر آلمان کاوش شد و قدمت آن به حدود سال 325 میلادی می‌رسید.
این کوزه اسپانیایی سال 2019 کشف شد، پس از اینکه خانواده‌ای در خانه‌شان در کارمونا به طور تصادفی با یک قبر گودافتاده در ملک‌شان برخورد کردند.
خوزه رافائل روئیز آربولا، شیمیدان آلی دانشگاه کوردوبا که رهبری تجزیه و تحلیل این شراب را بر عهده داشته، گفته: «این یک مقبره گودافتاده است که از صخره حفاری شده و به همین دلیل 2000 سال پابرجا مانده است.»
«باستان‌شناسان شهر به سرعت دریافتند این مقبره بسیار غیرعادی است چون مورد حمله یا غارت قرار نگرفته بود. رومی‌ها حتی هنگام مرگ باشکوه بودند و بناهای یادبود تدفینی مانند برج روی مقبره‌های خود می‌ساختند تا مردم بتوانند آن‌ها را ببینند. آن‌ها می‌خواستند در یاد مردم زنده بمانند.»
این مقبره دارای هشت طاقچه تدفین بود که در شش تای آن‌ها کوزه‌هایی از جنس سنگ آهک، ماسه سنگ یا شیشه و سرب وجود داشت. هر کوزه حاوی بقایای استخوان سوزانده شده از یک فرد بود و روی دو کوزه اسامی متوفی نوشته شده بود: Hispanae و Senicio.
اگرچه سال گذشته، زمانی که محققان اعلام کردند یک بطری کریستال در یکی از کوزه‌ها پیدا شده که حاوی عطر رومی دو هزار ساله‌ای با رایحه نعناع هندی است، این مقبره خبرساز شد، اما همه اسرار آن فاش نشده بود.
رویز آربولا گفته: «وقتی باستان‌شناسان کوزه را باز کردند و دیدند پر از مایع است، با شگفتی بزرگتری مواجه شدند.»
«کوزه همچنین حاوی استخوان‌های سوزانده شده یک مرد و یک حلقه طلایی بود که با جانوس دو سر تزئین شده بود. این اقلام بعداً در کوزه گذاشته شدند و مرده هنگام سوزانده شدن، حلقه را نپوشیده است. همچنین پایه‌های فلزی تختی که جسد روی آن سوزانده شده وجود داشت.»
وقتی رویز آربولا و تیمش دریافتند حدوداً پنج لیتر مایع مایل به قرمز در فلاسک شیشه‌ای داخل کوزه ناشی از تراکم یا سیل نبوده، شروع به تجزیه و تحلیل آن کردند. آزمایشات نشان داد PH آن 7.5 - نزدیک به آب و حاوی عناصر شیمیایی بسیار شبیه به شراب‌های امروزی است.
«ما به دنبال نشانگرهای زیستی گشتیم، ترکیبات شیمیایی که به صراحت به شما می‌گویند یک ماده خاص چیست. در این مورد، ما به دنبال پلی‌فنل‌ها انحصاری از شراب بودیم و هفت پلی‌فنول شراب را یافتیم. ما آن پلی‌فنل‌ها را با شراب‌های این بخش از اندلس مقایسه کردیم بین آن‌ها مطابقت یافتیم. بنابراین تایید شد این مایع شراب است. کار بعدی این بود که بفهمیم این شراب سفید است یا قرمز.»
فقدان اسید سیرینجیک که هنگام تجزیه رنگدانه اصلی در شراب‌های قرمز تشکیل می‌شود، به وضوح به شراب سفید اشاره داشت، همانطور که موزاییک‌های محلی رومی نشان می‌دهند مردم انگور سفید را زیر پا لگد می‌کنند.
این شیمیدان و تیمش امیدوارند تکنیک‌هایی که آن‌ها در طول تحقیقاتشان، اصلاح و با الهام از آن‌ها ساخته‌اند، به سایر محققانی که در زمینه غذا و شراب باستانی مطالعه می‌کنند، کمک کند.
آربولا گفته: «برای ما تجربه شگفت‌انگیزی بود چون همه ما به دنیای شیمی باستان‌شناسی علاقه داریم و به هر حال، کشف قدیمی‌ترین شراب جهان اتفاقی نیست که هر روز آن را تجربه کنیم.»
«این شراب سمی نیست. ما تجزیه و تحلیل میکروبیولوژیکی انجام دادیم. اما من در مورد آن تردید دارم چون این شراب 2000 سال در تماس با جسد سوزانده شده یک مرده بوده است».
