به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرادید، جادۀ باستانیِ تازه کشف‌شده، در عمق 5 متری دریا و در رسوبات سایت باستان‌شناسی سولاین (Soline) در نزدیکی سکونتگاه نوسنگیِ جزیره کورچولا قرار دارد. این جاده سرزمین اصلی را به یک جزیرۀ کوچک (که الان زیر آب رفته است) وصل می‌کرده. این اثر تاریخی متعلق به یک فرهنگ گمشده دریایی معروف به خوار (Hvar) است که در عصر نوسنگی این ناحیه را تصرف کرده بودند.
تحلیل رادیوکربن چوبی که در آخرین کاوش‌ها در این سایت پیدا شد نشان داد قدمت کل این سکونتگاه 4900 سال پیش از میلاد مسیح است.
یک جاده خطی چهار متری ساخته‌شده از تخته‌سنگ حین بررسی اخیر در این سایت کشف شد. تقریباً 7000 سال پیش مردم در این جاده قدم می‌زدند. اواخر هفته قبل، دانشگاه زادار تصاویری از این گذرگاه زیرآبی منتشر کرد. این گذرگاه از سنگ‌های روی‌هم قرارگرفته ساخته شده بود که اندازه‌شان از عرض حدود 3 متر بود.
دانشگاه زادار در بیانیه‌ای که روز یکشنبه در فیس‌بوک منتشر شد، گفت: «در تحقیقات باستان‌شناسی زیرآبی در سایت غوطه‌ور نوسنگی سولین در جزیره کورچولا، باستان‌شناسان بقایایی پیدا کردند که آنها را شگفت‌زده کرد. آنها زیر لایه‌های گل دریا، جاده‌ای کشف کردند که سکونتگاه غرق‌شده ماقبل تاریخ فرهنگ خوار را به ساحل جزیره کورچولا متصل می‌کرد.»
به گفته این دانشگاه، دانشمندان و سازمان‌های متعددی با هم در حال کار روی تحقیقات زیرآبی هستند که مِیت پاریکا، مدیریت آنها را بر عهده دارد. او باستان‌شناسی است که مدتی در حال مطالعه این مکان است.
این تیم تکه‌هایی از سنگ‌های آسیاب، تیغه‌های سنگ چخماق و تبرهای سنگی را هم میان خرابه‌های زیر آب پیدا کرد. این آثار اطلاعاتی دربارۀ مردمان مرموز خوار به ما می‌دهد که نخستین بار حدود 7000 سال پیش در جزایر و سواحل شمال‌شرقی دریای آدریاتیک ظاهر شدند.
کورچولا بخشی از مجمع الجزایری در دریای آدریاتیک است که زمانی بخشی از این قاره بوده است. دره‌های ساحلی کوه‌های دیناریک در نتیجه ذوب شدن یخ‌های زمین پس از 12000 قبل از میلاد شروع به طغیان کردند و تا 6000 قبل از میلاد مجمع‌الجزایر تقریباً به وضعیت فعلی خود رسیده بود.
