معرفی فیلم بدخیم – Malignant

اگر شما در گذشته یک فیلم از آثار جیمز وان را دیده باشید، قطعاً می دانید که با چه نابغه ای در فیلمسازی روبرو هستید. او کارگردانی است که توانایی فوق العاده ای در استفاده از ژانرها دارد. اما ژانری که نام جیمز وان را به سرِ زبان ها آورد، ژانر محبوب و کلاسیک وحشت بود. حالا جیمز وان پس از تولید یک فیلم ابرقهرمانی، در بازگشت مجدد خود به ژانر وحشت به ما یادآوری می کند که چرا او استاد تولید فیلم های ترسناک است. وان در جدیدترین فیلم خود یعنی «بدخیم» به تماشاگران نشان می دهد که او در احیای ژانر وحشت «جالو» ایتالیایی که اغلب شامل قاتلان نقاب دار، دستکش های سیاه، کشتارهای وحشتناک و زنانِ مرموز است هم یک استاد تمام و کمال است. برای آشنایی بیشتر با فضای این اثر در ادامه با نقد فیلم Malignant همراه ساعد نیوز باشید.

خلاصه داستان فیلم Malignant

اوایل دهه 90 میلادی است، و یک بیمارستان وسیع مانند قلعه ای گوتیک که در انزوای روستایی قرار دارد، یک ناهنجاری پزشکی را در خود جای داده است. همین ناهنجاری وسیله ای است که کُلیت فیلم بدخیم را به حمام خونی از جریانات عجیب بدل می کند و شخصیت های فیلم را به یکدیگر پیوند می زند. مدیسون زنی است که کابوس های وحشتناکی دارد و او را کاملاً فلج می کند. مدیسون که از آنچه در آنها می بیند وحشت زده است، نمی تواند با وجود آنها بخوابد. در ادامه وی متوجه می شود این کابوس ها رویا نیستند، بلکه واقعیت هایی از زیست او هستند، که قرار است بیشتر از این او را درگیر کنند.

نقد فیلم Malignant

جیمز وان با فیلم «بدخیم» همچنان ثابت می کند که می تواند بینندگان را به وحشت اندازد و آنها را از ابتدا تا انتها سرگرم کند. اگر بخواهیم این فیلم را همانند سریال محبوب این روز های کمپانی مارول یعنی ?…What If تعریف یا عنوان بندی کنیم باید گفت: چه می شد اگر «ونوم» یک فیلم جالو ایتالیایی بود؟! علت این تشبیه یا تعریف این است که اساساً ژنتیک و اسکلت بندی فیلم جدید جیمز وان بر پایه ژانر ایتالیایی جالو بنا شده است. اما شاید برای شما سوال باشد که جالو چه گونه ای از سینما را شامل می شود؟! جالو گونه ای از آثار تریلر یا ترسناک ادبیات و سینمای ایتالیا در قرن بیستم میلادی است که مؤلفه هایی از ژانرهای جنایی، اسلشر، معمایی، تریلر روان شناختی و وحشت روان شناختی را با خود دارد.

با این اوصاف فیلم «بدخیم» از دور شبیه اسب تروآ است که با خیلی از شاخصه های سینمای وحشت تزئین شده و وعده تکرار بسیاری از تجربیات شیرین فیلم های ترسناک جیمز وان را می دهد، اما در عمل ما با یک اثر فریبنده، خونین و گاهاً مضحک طرف هستیم که جنون موجود در ژانری فراموش شده را به میدان عمل آورده و در خود جای داده است. به طور کلی باید گفت فیلم «Malignant» اثری هیجان انگیز است تا ترسناک. این اثر یک ترکیب بازیگوش، کافئین دار و سرگرم کننده است که جیمز وان خواسته با ساخت آن ارجاعات زیادی به سینمای افرادی چون ماریو باوا، داریو آرجنتو، برایان دی پالما و سم ریمی داشته باشد. اساساً تأثیر سینمای این افراد در نقاط مختلف و دیوانه کننده ای از این اثر مشاهده می شود.

فیلم Malignant در یک بیمارستان تحقیقاتی وحشتناک و گوتیک در دهه 1990 آغاز می شود. در این صحنه هرج و مرج شدیدی وجود دارد زیرا گروهی از پزشکان نمی توانند کسی یا چیزی را که در داخل یکی از اتاق ها است کنترل کنند. این موجود هر چه هست، درمان کمکی به آن نکرده است. بنابراین، اینجاست که یک پزشک با صدایی خسته و لرزان به صراحت می گوید: وقت آن است که این غده سرطانی را قطع کنیم. پس از این شروع طوفانی در فیلم، ما در زمان حال با آنابل والیس در نقش مدیسون روبرو می شویم، زنی با تصورات ذهنی یک قاتل سریالی عجیب و غریب به نام گابریل که تمایل به کشتار پزشکان بازنشسته دارد.

مدیسون در ابتدا حال مناسبی ندارد زیرا اخیراً سقط جنین های متعددی را به واسطه سوء استفاده رفتاری و خشونت همسرش تحمل کرده است. اما در شبی که مدیسون بار دیگر با رفتار خشونت آمیز همسرش روبرو می شود، ناگهان موجودی عجیب همسر او را به قتل می رساند و بچه در شکم او نیز سقط می شود. از این لحظه به بعد مخاطب در ذهنش با پرسش هایی روبرو خواهد شد؛ پرسش هایی که می گویند آیا مدیسون با یک دیوانه ارتباط روانی دارد؟ یا چیزی به مراتب غیرعادی تر در جریان است. مثلاً نوعی راز ماوراء طبیعی عجیب و غریب که تنها به قهرمان مشکل دار داستان و خواهرش مربوط می شود.

با این اوصاف، داستانِ فیلم بدخیم بیشتر در مورد سفر است تا مقصد. جیمز وان به عنوان کارگردان و فیلمنامه نویس از نظر روایت هیچ پیچ و خم شگفت انگیزی را به داستان تزریق نمی کند، اما در عوض از بازی با ژانر مورد نظرش نهایت لذت را می برد. بدون شک بازگشت وان به ژانر وحشت آن چیزی نیست که بیشتر مخاطبان از این فیلمساز انتظار دارند. چرا که او روند و سبک گذشته اش را به طور کامل کنار گذاشته و به عصر و ژانری بازگشته که در آن تریلرهای مربوط به قاتلان زنجیره ای حرف اول را در ژانر وحشت می زدند. اساساً «بدخیم» از منظر لحن یک کابوس خیالی است که مرز بین ماوراء طبیعی و علمی تخیلی را در بر می گیرد.

بنابراین، فضای فیلم «بدخیم» جایی است که می توان در آن قاتلان و قهرمانان را از نظر روانی به هم مرتبط کرد، و کارآگاهان که وظیفه حل قتل ها را بر عهده دارند را نیز به حاشیه کشاند و با آنها شوخی کرد. بنابر همین محتوای به شدت ساده و گاهاً خشن و البته عجیب، شاید کسانی که با این سبک آشنا نیستند، ممکن است زمان بیشتری را برای ارتباط با آنچه وان تلاش کرده بسازد، نیاز داشته باشند؛ و شاید از اساس خیلی از افراد زمین بازی را درک نکرده و دست از دیدن آن بکشند.

اما از نظر بصری، بدخیم مانند یک کابوس الهام گرفته از آثار «داریو آرجنتو» است، آن هم در حالی که هیولایی از تصاویر آبی و قرمز شگفت انگیز تخیل مدیسون مانند فردی کروگر با کت چرمی نیز در آن ظاهر می شود. اما داستان پُشت این شرور یک راز پیچیده با لایه های متعدد است. نتیجه این فرمول یک ملودرام مضحک اما هنوز هم وحشتناک است که بیشتر شبیه یک فیلم هیجانی عمل می کند تا یک فیلم صرفاً ترسناک.

بنابراین، فضای فیلم «بدخیم» جایی است که می توان در آن قاتلان و قهرمانان را از نظر روانی به هم مرتبط کرد، و کارآگاهان که وظیفه حل قتل ها را بر عهده دارند را نیز به حاشیه کشاند و با آنها شوخی کرد. بنابر همین محتوای به شدت ساده و گاهاً خشن و البته عجیب، شاید کسانی که با این سبک آشنا نیستند، ممکن است زمان بیشتری را برای ارتباط با آنچه وان تلاش کرده بسازد، نیاز داشته باشند؛ و شاید از اساس خیلی از افراد زمین بازی را درک نکرده و دست از دیدن آن بکشند.

اما از نظر بصری، بدخیم مانند یک کابوس الهام گرفته از آثار «داریو آرجنتو» است، آن هم در حالی که هیولایی از تصاویر آبی و قرمز شگفت انگیز تخیل مدیسون مانند فردی کروگر با کت چرمی نیز در آن ظاهر می شود. اما داستان پُشت این شرور یک راز پیچیده با لایه های متعدد است. نتیجه این فرمول یک ملودرام مضحک اما هنوز هم وحشتناک است که بیشتر شبیه یک فیلم هیجانی عمل می کند تا یک فیلم صرفاً ترسناک.

وحشت همیشه نباید زننده باشد. به دور از این موضوع، این ژآنر شامل چیزهای دیگری هم می شود و در حالی که من فیلم Malignant را به عنوان یک کمدی ترسناک طبقه بندی نمی کنم، این فیلم یادآور آن است که در این ژانر فضایی هم برای بازیگوشی وجود دارد که به تماشاگران داده می شود تا تجربه ای فراتر از ترس های ناگهانی نیز داشته باشند. فیلم Malignant یک فیلم وحشتناک یا نگران کننده نیست، اما در آن چه افشا می کند و در زمینه خود ترسناک است. وان به سادگی آن وحشت را با یک چشمک زدن آهسته و اشاره ای که به اندازه ای که ما را به داشتن یک اوقات خوب وعده می دهد احساس رضایت ندارد، ترکیب می کند. فیلم Malignant با تمایل شدیدش به چیزهای خارق العاده، یک تجربه فوق العاده است که باعث شد من بخواهم تعدادی از دوست داران وحشت را دعوت کنم تا آن را تماشا کنند.

سخن من این است که حتی اگر فیلم Malignant برای شما اسپویل شود، با وجود قدرت کارگردانی و یک پیش فرض اساسی به شدت منفی شما باز هم می توانید از فیلم لذت ببرید. در حالی که به تماشا نشستن فیلم بدون داشتن پیش فرض یک حالت ایده آل است، من می توانم با خوشحالی هر ماه اکتبر آن را تماشا کنم و این موضوع نمایانگر مقدار لذتی است که من از این فیلم بردم. بله، مواردی وجود دارد بافت و آهنگ فیلم افت می کند، ولی وان بلافاصله اوضاع را تغییر می دهد و نتیجه ای را به دست می آورد که اساس برای ارائه چنین افشاگری عجیبی ضروری بود.

با تمام این ها شما فیلم Malignant را تماشا کنید؛ این فیلم نیاز به تماشا شدن دارد. من مدافع سرسخت وان نیستم، اما این فیلم به راحتی یکی از فیلم های مورد علاقه من است که تا به حال از این فیلم ساز دیده ام. وان نشان داد که می داند چگونه با فیلم هایی مانند Insidious و The Conjuring تماشاگران را بترساند و همچنین می داند چگونه با فیلم هایی مانند Furious 7 و Aquaman تماشاگران را راضی کند. فیلم Malignant مانند ترکیبی از دو مولفه چیزهای عجیب و غریب و جذب کننده است که می داند چگونه از یک قاب ترسناک برای قلقلک دادن و جادو کردن مخاطب خود استفاده کند.

فیلم Malignant در حال حاضر در استریمر HBO Max در دسترس می باشد.

معرفی فیلم هی هو